προσευχη

η βραδια ηταν ομορφη.

ητο εξω από την εκκλησια κ αποφασισε να μπει μεσα να προσευχηθει.

Δεν κρατουσα πανω μου μαγνητοφωνο για να γραψω τα λεγομενα του

προσευχητή,

ομως μέσες ακρες ειναι τα ακολουθα. Ορισμενα φυσικα ειναι κ δικα μου λογια,

που ποτε δεν ειπωθηκαν. Μπορει όμως κ να ειπώθηκαν κ να μην θυμαμαι. Ομως το ολο κλιμα του ναου κ της προσευχης, ηταν καλο. Εξω βεβαια,

στον εξω κοσμο, ο ανθρωπος, συνεχιζε να φθείρει ο ενας τον άλλο χωρις λογο. Παντα στο μυαλο μου ειχα μιαν απορία:

Γιατι ο ανθρωπος δεν βοηθα τον συνανθρωπο του;

Αν τον βοηθησει θα ανέβουν κ οι δυο, κ ο βοηθουμενος κ αυτος που βοηθα. Αν του βάλει εμποδια θα πεσουν κ οι δυο. Ειναι καθαρα μαθηματικά. Η αρετη στον ανθρωπο ειναι καθαρα μαθηματικα. Βοηθώντας ανεβαινω κ γω,

προκαλω πονο στον άλλο/ τοτε επιστρεφει σε μενα πολλαπλασιαμενος,

προκαλω στον άλλο χαρά/ επιστρεφει σε μενα πολλαπλασιασμενη.

Γιατι λοιπον ο ανθρωπος πράττει το αντιθετο;

Εκει εξω γινεται της κακομοιρας/ ο ένας να φαει τον άλλο χωρις απολυτως κανενα λογο.

Ο ανθρωπος, αυτος ο προσευχητής, πλησιασε το εικονισμα της Παναγιας,

γονατισε,

κ άρχισε να συνομιλει με τον Θεο:

Θεε μου! Πρωτα απ’ολα σε ευχαριστω. Δεν γνωριζω γιατι σου λεω αυτο το ευχαριστω. Κανονικα με οσα βλεπω να γινονται εκει εξω, θα επρεπε να σε μαλώσω. Εφτιαξες εναν ανθρωπο, κ δεν προνόησες οτι η ανοησια του θα εφτανε σε τοσο μακρος.

Ομως εγω αρχιζω την προσευχη μου με ένα ευχαριστω.

Εκλεισε τα ματια του κ ειπε με ολη την ψυχη του: Ευχαριστω Θεε μου!

Εγινε για λιγο σιωπη κ συνεχισε:

ειμαι πολιτικό προσωπο. Το γνωριζω οτι αυτό από μονο του δεν ειναι κακο, όμως εχω μολύνει το σωμα μου κ την ψυχη μου με πολύ ψεμα. Ειμαι αναγκασμενος να το κανω. Το κανουν ολοι, κ ειμαι αναγκασμενος να το κανω κ γω. Ζητω συγχωρεση.

Το άλλο που θα ηθελα να με συγχωρεσεις ηταν ότι…

κοντασταθηκε λιγο κ συνεχισε:

απατω την γυνακα μου. Εδώ δεν ζητω να με συγχωρεσεις, επειδη ειναι καθαρα δικο μου προβλημα. Απλα σου ανοιξα την καρδια μου. Ομως επεσα στον πειρασμο. Ηταν ομορφη κ επεσα στην παγιδα. Τωρα όμως, επειδη εχω περιηγηθεί το σωμα της,

επειδη εχω ικανοποιησει την περιέργεια μου, δεν μου κανει πλεον κεφι. Δεν υπαρχει αγαπη μεταξυ μας, μονο σεξ, κ όταν ειναι μονον το σεξ, όταν ο άλλος ειναι μονο αντικειμενο, δεν σου κανει πλεον κεφι. Παραξενη κατασκευη ο ανθρωπος. Δεν ειναι αντικειμενο,

κ όμως ζει μεσα σε αντικειμενο. Παραξενος, πολύ παραξενος ο κοσμος που εφτιαξες. Ομως ισως ετσι είναι καλύτερα, γιατι το πεπρωμενο ειναι αγνωστο σε ολους, κ ετσι παντα θα υπαρχουν εκπληξεις στη ζωη μας, κ κατα καποιον τροπο δεν βαριόμαστε. Προχθες, στην μπαλα, χαναμε με 2 μηδεν, κ μεχρι να τελειωσει ο αγωνας βαλαμε εμεις 4 γκολ κ νικησαμε με 4 δυο. Κανείς δεν πιστευε οτι θα νικουσαμε, κ όμως νικησαμε. Στο δευτερο ημιχρονο αλλαξαμε, σαν κατι να μας τσίμπησε κ τρεχαμε σαν δαιμονισμενοι μεσα στο γημεδο για να νικησουμε. Δεν φανταζομαι να εκανες κατι εσυ;

Ομως γενικα η ζωη μου ειναι καλη. Ημουν εδώ εξω από το εκκλησάκι, κ ειπα να σου πω ένα ευχαριστω. Ηθελε η καρδια μου να σου πει ενα ευχαριστω, ηθελα να πω σε καποιον ένα ευχαριστω.

Ειπε ξανα τις τελευταίες του λεξεις: ευχαριστω Θεε μου!

Σηκωθηκε, βγηκε εξω από την εκκλησια.

Η βραδια ηταν πολύ ομορφη. Κτυπησε κ το τηλεφωνο από την ερωμενη του κ ηθελε να τον δει.

Οταν ο ανθρωπος παιζει με τον άλλον ανθρωπο, δημιουργούνται μεταξυ τους δρομοι. Θα το εχεις προσεξει βεβαια αυτό. Στην αρχη οταν γνωριζεις καποιον, εισαι λιγο συγκρατημένη μαζι του, κ μετα απο ενα διαστημα μιας βδομαδας, ειστε πιο εξοικειωμένοι μεταξυ σας. Τι εγινε;

Μπηκαν οι δρομοι του ενός μεσα στους δρομους του άλλου. Κατά καποιον τροπο εγινε αδελφοποιηση των δυο υπαρξεων,

εγινε κομματι σου,

κ συ κομματι του άλλου. Για παντα.

Ας ειναι αυτοι οι δρομοι γεματοι με ομορφια.

Επιλογος.

Ο προσευχητης, ο προσκυνητής, όταν το βραδυ εμπαινε σ ένα άλλο

σωμα,

γνωριζε πως εμπαινε σε ναο, οτι ο άλλος ειναι ναος, κ ότι,

όποιες κ αν ηταν οι προθεσεις μας εκει μεσα, θα επρεπε να ηταν γεματες με σεβασμο,

σαν μια προσευχη,

σαν μια προσευχη.

να εχετε ολοι μια ομορφη μερα, με εκτιμηση κριστοφ