Μπροστα

ας χαλαρωσουμε λιγο απο το παιχνιδι. Ας ξαπλωσουμε στο γρασιδι, εδω, διπλα στο ποταμι. Ας αφησουμε τον δασκαλο μου Οσσο να μας χαλαρωσει. Ο Οσσο ηταν ενας ινδος μυστης, που αφου φωτιστηκε γυριζε την ινδια κ μιλουσε σε πληθος, πολλες φορες που εφτανε κ τους 100,000 ανθρωπους. Οι πολιτικοι τον ζηλευαν. Ενα πολιτικος θελει να εχει πολλους πιστους για να τον ψηφιζουν κ να του λενε: «μπραβο μεγαλε εισαι ο πρωτος». Αντιθετα ενας μυστης δεν τον ενδιαφερει αν τον ακολουθουν 5, 15 , 1005. Δεν ασχολειται καν με αριθμους, ασχολειται με μοναδες.Οι μαζες ειναι κατι μηχανικο, οτι αξιζει στον κοσμο ειναι η μοναδα. Ο μυστης ειναι αντιπολιτικος, παρολα αυτα τους ακολουθουν παρα πολλοι. Ειναι η εσωτερικη φωνη, καποια εσωτερικη αναγκη, ειναι αυτο το: δεν γνωριζω, αναζητω. Το μυστηριο εχει τους δικους του πιστους, την δικη του φιλοσοφια για τον κοσμο. Θα σου μιλησουν οτι ολα ειναι Ενα, θα σου πουν οτι η ψυχη ειναι ενα παρθενο ασπρο πανι που κανενας ποτε δεν μολυνε ουτε θα μολυνει, ειναι παντα πεντακαθαρη. Θα σου πουν οτι «τα παντα ρει», «οτι γνωριζω οτι δεν γνωριζω». Ο δικος μας Σωκρατης, ο Ηρακλειτος, ο Πυθαγόρας, ηταν ατομα φωτισμενα. Φωτιση δεν ειναι κατι που θα συμβει σε λιγους εκλεκτους,αλλα ειναι μια δυνατοτητα που την κουβαλαμε απο γεννησιμιού μας. Φωτιση ειναι οτι, ενοσω ζεις, θα συναντησεις το Ον που κουβαλας μεσα σου. Αυτο που νομιζεις οτι κουβαλας ειναι το Εγω. Το Εγω ειναι προιον της κοινωνιας κ ειναι κατι το ψευτικο.

Ψιλιαζεσαι κατι΄ οτι η υλη -που τοσο πολυ παιδευεσαι μαζι της μια ζωη-

ειναι κατι το χωρις καμια σημασια. Ετσι βγαινεις παντα απο κει μεσα κουρασμενος, εξουθενωμένος. Μοιαζει σαν να πολεμας με ανεμομυλους. Η ιστορια του δον κιχωτη ειναι γραμμενη για σενα, δεν ειναι ισπανικη, ειναι παγκοσμια, ειναι η ιστορια του κοσμου μας. Δεν ειναι κακο να παλευεις με ανεμομυλους, πρεπει να παλεψεις μαζι τους με ολο σου το ειναι για να καταλαβεις το παραλογο. Δεν υπαρχει αλλος τροπος, για αυτο σε παρακαλω μην ανεβαινεις στα βουνα, μην γίνεσαι μοναχος, μην απομονώνεσαι απο τον κοσμο, μπες μεσα του, μπες μεσα στον κοσμο με ολο σου το ειναι, κ μια μερα θα νιωσεις την αναγκη, την διψα,

μια εντονη διψα, μια πολυ εντονη διψα,

περιπλανηθηκες πολυ σε ερημους-ο υλικος κοσμος-,

αυτη η εντονη διψα.

Οι μυστες δεν κατεχουν κανενα μπουκαλι με νερο για να πας κοντα τους κ να ξεδιψασεις. Το αντιθετο, ενα μυστης θα σου εντείνει την διψα σου΄ τοσο ωστε...

η πηγη ειναι μεσα σου. Παραξενος ο κοσμος μας. Ας ακουσουμε τον Οσσο μου:

Ρωτησε καποιος τον Οσσο: «Πως μπορω να γινω ανθρωπος; Δεν θελω να γινω υπερανθρωπος σαν τον βουδα ή τον Χριστο. Θελω να γινω μοναχα ανθρωπος. Βοηθησε με να γινω απλα ανθρωπος.»

Ο Οσσο του απαντησε: Λοιπον αυτο ειναι υπερβολικα φιλοδοξο, κ ειναι αδυνατον. Ειναι αδυνατον να ειστε απλα ανθρωπος, επειδη αυτο σημαινει οτι λετε: αφηστε με να παραμεινω η διαδικασια, αφηστε με να παραμεινω στη μεση.

Ο ανθρωπος δεν ειναι μια κατασταση, ο ανθρωπος ειναι μια διαδικασια. Για παραδειγμα, ενα παιδι θα πει: «δεν θελω να γινω νεαρος, δεν θελω να γινω γέρος αφηστε με να παραμεινω παιδι»

Ζητατε να γινετε απλα ανθρωπος-ζητατε το αδυνατον. Ειστε παρα πολυ φιλοδοξος, μπορειτε να γινεται βουδας, αυτο ειναι απλο, μπορειτε να γινεται θεος αυτο ειναι πιο απλο, αλλα το να λετε οτι θα θελατε να παραμεινεται ανθρωπος ειναι αδυνατον, επειδη η ανθρωποτητα ειναι απλα ενα περασμα, ενα ταξιδι, μια διαδρομη, ενα προσκυνημα. Ειναι μια διαδικασια, οχι μια κατασταση. Δεν μπορειτε να παραμεινετε ανθρωπος. Αν προσπαθήσετε υπερβολικα σκληρα να παραμείνετε ανθρωπος θα γινεται απανθρωπος, θα αρχισετε να πεφτετε. Αν δεν προχωρησετε μπροστα θα αρχίσετε να γλιστρατε προς τα πισω.. αλλα θα πρεπει να πατε καπου, δεν μπορειτε να παραμεινετε στατικος. Το να ειστε ανθρωπος σημαινει απλα οτι ειστε στη διαδικασια να γινετε θεος, ο στοχος ειναι να γινεται θεος. Το να ειστε ανθρωπος ειναι το ταξιδι, ο τροπος΄ ο τροπος δεν μπορει ποτε να ειναι μονιμος, δεν μπορει να γινει αιωνιος, διαφορετικα θα ειναι πολυ κουραστικο΄ μετα ο στοχος δεν θα επιτευχθει ποτε κ θα ειστε απλα στο ταξιδι, στο ταξιδι, στο ταξιδι.

Ελπιζω σημαινει οτι ειμαι ανθρωπος. Ελπιζω σημαινει να παω καπου παραπερα, ελπιζω σημαινει να ξεπερασω, να υπερβω. Αυτη ειναι στην πραγματικοτητα η κατασταση του ανθρωπινου οντος- οτι συνεχως ξεπερναει, πηγαινει, πηγαινει... ο στοχος ειναι καπου αλλου.

Ο ανθρωπος ειναι δυστυχισμενος επειδη πρεπει να ειναι δυστυχισμένος. Δεν φταιτε εσεις, δεν κανατε εσεις καποιο λαθος. Το να εισαι ανθρωπος σημαινει να εισαι δυστυχισμενος, επειδη το να εισαι ανθρωπος σημαινει να εισαι στη μεση, ουτε εδω ουτε εκει, αλλα να κρέμεσαι στη μεση. Εξαιτιας της εντασης δημιουργειται οδυνη. Ενα σπιτι εχει χαθει- το σπιτι οπου τα πουλια ακομη κελαηδανε, τα ζωα ακομα κινουνται, τα δεντρα ακομη ανθιζουν- ο κηπος της Εδεμ. Αυτο το ενα σπιτι εχει χαθει. Ο Αδαμ εχει διωχθει, ο Αδαμ εχει γινει ανθρωπος. Οταν ο Αδαμ βρισκοταν στο κηπο της Εδεμ ηταν ενα ζωο, δεν ηταν ενας Αδαμ, δεν ηταν ανθρωπος. Ο Θεος τον εδιωξε απο τον κηπο. Αυτη η εκδιωξη εγινε η ανθρωποτητα. Ο ανθρωπος εκδιωκεται απο το σπιτι ετσι ωστε να μπορεσει να ψαξει για αλλο σπιτι- μεγαλυτερο, ψηλοτερο, βαθυτερο, σπουδαιοτερο. Το ενα σπιτι χανεται, υπαρχει νοσταλγια΄ ο ανθρωπος θελει να ξαναγινει ζωο. Ειναι πολυ δυσκολο να ξεχασει εκεινο τον κηπο της Εδεμ΄ηταν τοσο ομορφα. Κ υπαρχουν στιγμες κατα τις οποιες γινομαστε ομοιοι με ζωα. Αυτη ειναι η απολαυση οταν θυμωνουμε. Γιατι νιωθετε τοσο χαρουμενοι οταν θυμωνετε; Γιατι αισθανεστε ενα τοσο εντονο κυμα ενεργειας οταν καταστρεφετε κατι; Γιατι εν καιρω πολεμου οι ανθρωποι δειχνουν πιο λαμπεροι, πιο υγιεις, πιο οξεις, πιο εξυπνοι;- λες κ η ζωη δεν ειναι πια ανιαρη. Τι συμβαινει; Ο ανθρωπος επιστρεφει στο παρελθον του. Εστω κ για λιγες μερες, λιγους μηνες, ο ανθρωπος ειναι ξανα ζωο. Τοτε δεν γνωριζει κανενα νομο, τοτε δεν γνωριζει καμια ανθρωποτητα, τοτε δεν γνωριζει κανενα θεο. Τοτε απλα εγκαταλειπει την αυτογνωσια του, γινεται ασυναισθητος, κ δολοφονει, σκοτωνει, βιαζει- ολα επιτρεπονται στον πολεμο. Γι’ αυτο ο ανθρωπος χρειαζεται συνεχως τον πολεμο. Καθε δεκα χρονια χρειαζεται ενας μεγαλος πολεμος, κ οι μικροι πολεμοι πρεπει να συνεχιζονται συνεχως. Διαφορετικα θα ειναι δυσκολο να ζησει ο ανθρωπος. Ο ανθρωπος γινεται μεθυσος, γινεται ναρκομανης. Μεσα απο τα ναρκωτικα ο ανθρωπος προσπαθει να ανακτησει το χαμενο σπιτι, τον χαμενο παραδεισο. Οταν βρισκεστε υπο την επιρροη του LSD επιστρεφετε στον κηπο της Εδεμ, απο την πισω πορτα. Το LSD ειναι η πισω πορτα του κηπου της Εδεμ. Η ζωη μοιαζει κ παλι ψυχεδελικη, πολυχρωμη΄ τα δεντρα μοιαζουν κ παλι φωτεινα οπως θα πρεπει να εδειχναν στον Αδαμ κ την Ευα πριν διωχθουν απο τον κηπο της Εδεμ, οπως θα πρεπει να ειναι τωρα για τα πουλια κ τις τιγρεις κ τις μαιμουδες. Το πρασινο εχει μια φωτεινοτητα μεσα του, ολα δειχνουν τοσο ομορφα. Δεν ειστε πια ανθρωπος εχετε γυρισει στο παρελθον, εχετε αναγκασει την υπαρξη σας να γυρισει πισω, γι’αυτο τα αλκοολουχα ποτα κ τα ναρκωτικα ασκουν τοσο τρομερη ελξη. Απο την αρχη κιολας της ανθρωπινης ιστοριας ο ανθρωπος κυνηγουσε τα ναρκωτικα. Στις Βεδες το αποκαλουσαν σόμα, τωρα το αποκαλουν LSD,αλλα δεν εχει διαφορα. Μερικες φορες ηταν γκάντζα, μπχανγκ, τωρα ειναι μαριχουανα κ αλλα πραγματα, αλλα το παιχνιδι ειναι το ιδιο. Χημικα ειναι δυνατον να γυρισεις πισω, αλλα δεν μπορεις να γυρισεις στ’αληθεια πισω. Δεν υπαρχει γυρισμος’ ο χρονος δεν το επιτρεπει. Πρεπει κανεις να πηγαινει μπροστα, δεν μπορεις να ταξιδεψεις πισω στο χρονο, δεν υπαρχει οπισθεν, δεν υπαρχει χρονομηχανη, υπαρχει μονο στα μυαλα των ποιητων, στις φαντασιες τους, δεν ειναι δυνατο να πας πισω. Υπαρχει μονο μια δυνατοτητα΄ να πας μπροστα. Ο ανθρωπος πρεπει να παραμεινει στο μαρτυριο. Η ανθρωποτητα ειναι μια γεφυρα, δεν μπορεις να φτιαξεις ενα σπιτι επανω της, πρεπει να την περασεις, δεν μπορεις να ζησεις πανω σε αυτη. Οταν ο μωαμεθανός αυτοκρατορας Ακμπαρ εκτισε μια ξεχωριστη πολη, την Φατσπουρ Σικέρι, ζητησε απο τους σοφους του να βρουν κατι, ενα αποφθεγμα να το βαλουν πανω στη γεφυρα που ενωνε την πολη με τον υπολοιπο κοσμο. Το ρητο που βρηκαν ειναι: « Ο κοσμος ειναι σαν γεφυρα, μην φτιαχνεις το σπιτι σου επανω της.» Το ρητο υπαρχει ακομα εκει στη γεφυρα, ειναι ομορφο. Ετσι ειναι τα πραγματα, η ανθρωποπτητα ειναι μια γεφυρα, μην προσπαθείτε να ειστε μοναχα ανθρωποι διαφορετικα θα γινεται απανθρωποι. Προσπαθηστε να γινεται υπερανθρωποι, αυτος ειναι ο μοναδικος τροπος να γινεται ανθρωποι. Δεν υπαρχει αλλος τροπος, να εχετε τον στοχο σας καπου στα αστερια, μονο τοτε θα αναπτυχθειτε.

Οταν ειστε ευτυχισμενος ειστε συννηθισμενος επειδη χαρουμενος σημαινει φισιολογικος. Το να εισαι δυστυχισμένος σημαινει να γινεσαι ασυνήθιστος. Δεν υπαρχει τιποτε το ιδιαίτερο στο να εισαι ευτυχισμενος- τα δεντρα ειναι ευτυχισμενα, τα πουλια ειναι ευτυχισμένα, τα ζωα ειναι ευτυχισμενα, τα παιδια ειναι ευτυχισμενα. Τι το ιδιαιτερο εχει αυτο; Αυτο ειναι απλα το σύνηθες στην υπαρξη. Η υπαρξη ειναι φτιαγμενη απο το υλικο που ονομαζεται ευτυχια. Η ευτυχια δεν διαθετει κατι το ξεχωριστο, η ευτυχια ειναι ενα πολυ συνηθισμενο πραγμα. Ο Εαυτος, το Εγω, δεν το επιτρεπει αυτο. Γι’αυτο οι ανθρωποι μιλανε τοσο πολυ για τις δυστυχιες τους, γινονται ξεχωριστοι μιλώντας για τις δυστυχιες τους. Η δυστυχια σας κανει ξεχωριστους, η δυστυχια σας κανει πιο εγωιστες.

Στην ευτυχια δεν υπαρχετε, υπαρχετε μονον οταν εχετε δυστυχια. Στην ευτυχια υπαρχει διαλυση, οταν υπαρχει ομορφια εσεις δεν υπαρχετε, οταν υπαρχει αγαπη δεν υπαρχετε.

Υπαρχετε μονον οταν το παπουτσι δεν σας ταιριαζει. Οταν το παπουτσι σας ταιριαζει απολυτα δεν υπαρχετε, ξεχνατε τα ποδια, ξεχνατε το παπουτσι. Οταν δεν υπαρχει πονοκεφαλος δεν υπαρχει κεφαλι.

Ο ανθρωπος ειναι δυστυχισμενος γιατι εχει πιαστει στο ιδιο του το δίχτυ. Πρεπει να βγει απο αυτο, κ μονο ενα μακρινό αστερι θα τον βοηθησει. Ισως να μην υπαρχει θεος, δεν ανησυχω για αυτο. Ισως οταν φτασεις εκει να μην βρεις κανενα θεο, αλλα θα εχεις ωριμασει ο ιδιος, θα εχει γινει ο ιδιος ενας θεος.

Ο Οσσο σταματησε να μιλαει, εκλεισε τα ματια του κ εμεινε σιωπηλος.

Αυτη η Σοφια παει πολυ πισω. Μπορει κ 10 χιλιαδες χρονια πριν τον Οσσο. Μοιαζει ομως να μην την ακουει κανεις. Πραγματι, η ωριμοτητα του κοσμου κινείτε πολυ αργα. 10,000 χρονια κ ειναι σαν να ειμαστε ολοι κουφοι, να δημιουργουμε κρισεις, να προσπαθουμε οσο μπορουμε να δυσκολευουμε τον συνανθρωπο μας χωρις κανεναν απολυτως λογο.

Τοτε , αφου ξεκουραστηκαμε λιγο, ξαναμπηκαμε στο παιχνιδι, με νεα δυναμη.

σημ: μπηκα στο logoclub  για να καταθεσω το κειμενο που εγραψα κ ειδα εκει τον Οσσο,

το ραντεβου, το ραντεβου μας΄ εμεινα λιγο μαζι Του,

κ μετα κατεθεσα το πιο πανω κειμενο. καλη βδομαδα Νικο μου. καλη βδομαδα στους αναγνωστες. με εκτιμηση κριστοφ