Ρινγκ

Νομιζω καταλαβαινει πλεον ο καθενας τι συμβαινει εκει. Εχουν στριμωξει μια χωρα στη γωνια κ την βαρανε μεχρι να πεσει κατω. Κ δεν μιλω μονο για τις μεγαλες χωρες της ευρωπης αλλα κ για τις πιο μικρες τυπου πορτογαλιας, λιθουανιας, πολωνιας κλπ. Ειμαστε μονοι μας. Κ τι ζητανε ολοι απο μας; Γιατι εχουν ριξει ολο το δηλητηριο τους πανω μας; Γιατι εχουν ριξει ολο το δηλητηριο τους ντοπιοι κ ξενοι εναντιον της χωρας μας;

Ολοι καταλαβαινουν το γιατι. Η ευρωπη βρισκεται στις απαρχες μιας μεγαλης αλλαγης που ερχεται, που ειναι προ των πυλων, που κτυπα δυνατα την πορτα μας. Ολοι καταλαβαινουν οτι δεν μπορουμε να συνεχισουμε οπως συνεχίζαμε μεχρι τωρα, θα πρεπει οι ανθρωπινες σχεσεις να γινουν πιο ανθρωπινες. Η κριση που περνα ο κοσμος κ πρωτα απ’ολα η ευρωπη ειναι κριση αξιων. Το οτι βλεπουμε ολο αυτο το κυκλωμα που στεκεται εναντιον μας, μονο κ μονο απο την σταση ολων αυτων των αρχηγων κρατων που βρισκονται ολοι αντιμετωποι μας με τοσο θρασύ τροπο, μονο κ μονο απο αυτο, θα επρεπε να ντρεπονται. Βρισκομαστε πανω στον ρινγκ κ μας βαρανε ολοι. Ειναι ενας αγωνας μεταξυ Δαυιδ κ γολιαθ. Μου θυμιζει, αυτο, στον δευτερο Παγκοσμιο Πολεμο, που η χωρα μας, μια χωρα τοσο φτωχη τα εβαλε με τον Χιτλερ κ τον φασισμο, κ αλλες χωρες πολυ πιο μεγαλες απο μας τις κατεκτησε ο Χιτλερ μεσα σεμια νυχτα, στην πραγματικοτητα παραδωθηκαν αμαχητι.

Ολοι εχουμε στραμμένα τα προσωπα πανω στο Ρινγκ. Ομως περασε η εποχη που η γη ηταν ενα μεγαλο ρινγκ, μπορουν κ οι μικροι πλεον να εχουν φωνη. Κ μαλιστα η φωνη των μικρων πολλες φορες ειναι πιο ανθρωπινη απο αυτη των υπερδυναμεων.

Τι συμβαινει με τον κοσμο; Γιατι τοση αβεβαιότητα; Γιατι τοσες καταστροφες; Τι συμβαινει μαζι μας; Γιατι ολη αυτη η χυδαιοτητα επικρατει παντου κ φαινεται τοσο φυσικη; Μια χωρα παλευει γιατο δικαιο της, κ αυτο που βλεπουμε μπροστα στα ματια μας δεν ειναι τιποτε αλλο απο ενα εξευτελισμος ενος εθνους, μονο κ μονο επειδη...

Ετυχε ο κληρος να πεσει στην χωρα μας. Η αντιστροφη μετρηση για την πτωση του παλιου κ την γεννηση του νεου εχει αρχισει απο την χωρα μας. Θα μπορουσε να ειχε αρχισει απο την ισπανια, την πορτογαλια , την αγγλια. Αρχισε απο την χωρα μας. Τιποτε πλεον απο δω κ περα δεν θα ειναι το ιδιο. Κ να καταφερουν κ ριξουν την νομιμη κυβερνηση- που θα κανουν τα παντα για να το κανουν- παλιν θα βρεθουν μετα απο λιγο με το Προβλημα. Οχι το οικονομικο. Το οικονομικο ειναι απλα μια παρενεργεια του Συστηματος.

Το Προβλήμα ειναιν οτι: Ετσι οπως ειναι σημερα δομημένο ολο το ανθρωπινο συστημα δεν μπορει να προχωρησει, πρεπει να πεταχτει στον καλαθο των αχρηστων κ στη θεση του να μπει το νεο, το παραγωγικο, το ανθρωπινο, της συνυπαρξης ολων των ανθρωπων κατω απο τον ιδιο ουρανο.

Η μαχη εκει περα δεν ειναι πόσα θα παρω κ πόσα θα δωσω. Η μαχη εκει περα ειναι πιο βαθειά. Το κατεστημενο θα δωσει μαχη μεχρι θανατου μεχρι να μας αδειασει την γωνια. Θα χρησιμοποιήσει ολα τα μεσα που διαθετει. Ομως ειναι γερασμενο, παρωχημένο, κατι που στην δικη μας εποχη, την εποχη των νεων, των μορφωμενων νεων, με ολα αυτα τα εφοδια που εχουν αποκτησει κ περιμενουν, φαΙνεται τοσο γραφικο.

Αργα ή γρηγορα τα πεσει. Ειναι φυσικος νομος των παντων,

Είθε αυτη πτωση του να ειναι οσο λιγοτερο βίαιη γινεται. Μπροστα μας ανοιγεται ενας πρωτογνωρος δρομος,

κ ανηκει στους νεους , τους δικους μας νεους κ τους νεους ολου του κοσμου. Ειναι ο δικος τους κοσμος, ο κοσμος που ερχεται ειναι ολος δικος τους. Πολλοι παραπονιουνται οτι η νεολαια μας εχει χαλασει, οτι οι νεολαιες ολου του κοσμου ειναι αδιαφορες. Δεν ειναι καθολου ετσι. Ειναι εκει, την βλεπω! αισθανομαι ακομα κ τον κτυπο του νεου που ερχεται, αισθανομαι την βροχη μετα απο τοση ξηρασια, αισθανομαι την μυρωδια της, τον ιδρωτα της,

κ δεν ειναι καθολου ρινγκ,

ειναι η ανασα της βιασυνης, να προλαβουμε , εχουμε μεινει πισω,

ειναι η λαχταρα της δημιουργιας. Εχουμε μεινει πισω. Ειναι η λαχταρα να προλαβουμε ενα τρενο που παντα φευγει. Αυτη τη φορα δεν εχουμε καθυστερησει καθολου. Εχουν ελθει ολα στην ωρα τους κ ειμαι περηφανος που για δευτερη φορα μετα απο 2500 χρονια ξεκινα παλι απ’εδω απο την χωρα μου, την Ελλαδα, μια δευτερη παγκοσμια επανασταση.

Αυτη τη φορα ολα εχουν ελθει ακριβως στην ωρα τους, σαν μετρό, κ στην αποβαθρα ενας ομορφος λαος: Η νεολαια μας πρωτα απ’ολα, κ μετα ολη η νεολαια του κοσμου να την ακολουθει. Ειμαι περηφανος που ειμαι Ελληνας.

Ενα παλιος κοσμος κανει τον κυκλο του κ φτανει στο τελος του, εδω που γεννηθηκε.Την Ελλαδα. Γεννιέται το νεο απ’εδω που αρχισε, απο το ιδιο σημειο που αρχισε πριν 2500 χρονια. Την Ελλαδα.

Μας εχουν κλεψει τον παρθενωνα, τα αγαλματα, τα εκθετουν σε μουσεια σαν δικα τους. Χαλαλι τους.

Ειμαι περηφανος που γεννηθηκα Ελληνας. Ειναι η μοιρα μας να μας ακολουθουν.

Ακου! το τρένο σφυριζει. Ηλθε. Ας ανεβουμε, μην καθυστερούμε. Ανεβηκαμε . Το τραινο ξεκινησε΄ στο απεναντι καθισμα ενας πιτσιρικας διαβαζε ενα βιβλιο με ανεκδοτα της Ευρωπης κ γελουσε. Η ευρωπη του 2015. Ενα ατέλειωτο σατανικο αστειο, με κομπαρσους τους απλους ανθρωπους, τους νεους, τους προσφυγες, τους εξαθλιωμενους, την πεινα. Σηκωθηκα κ πηγα στο παραθυρο του τραινου κ το ανοιξα. Σε λιγο φθαναμε στον προορισμο μας. Θα ηθελα να ελεγα στον πιτσιρικα την προηγουμενη ιστορια του κοσμου που δεν εζησε, μα τον αφησα να γελα,

κ γω συνεχισα να κοιτω εξω