στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Θα γραψω για τους τουρκοκυπριους ποιητες. Εγω, ενας ελληνοκυπριος. Το προγραμμα που ακολουθει ειναι μελοδραμα. Οι μεν κ οι δε. Βεβαια το εσωτερικο ειναι το ιδιο, αλλα το περιβλημα διαφερει.Το εσωτερικο το φεραμε οταν γεννηθηκαμε κ το περιτυλιγμα μας το εδωσε η κοινωνια που ζουμε. Κανονικα το περιτυλιγμα θα επρεπε να ηταν σαν περιτυλιγμα ενος δωρου. Περιτυλιγω ενα δωρο σε καποιο φιλο μου, βαζω τα καλα μου κ πηγαινω να του δωσω το δωρο μου. Κανονικα θα επρεπε να ειναι ετσι. Δεν ειναι ετσι. Το δωρο βεβαια ειναι κατι το πολυ ανεκτιμητο, γιατι σε ενα φιλο δινεις την αγαπη σου.
Ομως, ομως το πραγμα πηγε στραβα,ειχε μια πολυ ασχημη καταληξη. Ετσι τωρα ο φιλος ειναι τωρα τοσο μακρια,
σαν πισω απο ενα τοιχο καποιου μεσαιωνικου καστρου. Δεν ξερω ποιος ειναι μεσα στο καστρο κ ποιος εξω απο το καστρο. Κατα καιρους εγιναν προσπαθειες να βγουν οι μεσα εξω κ οι εξω να μπουν μεσα, αλλα ολες απετυχαν. Μετα εφευρεθηκαν τα κινητα τηλεφωνα, το ιντερνετ, κ αρχισε σιγα σιγα να υπαρχει καποια επικοινωνια με τους εξω κ τους μεσα.
Ο χρονος ομως ειναι αμειλικτος κ αρχισαμε να γερνουμε. Πολλοι εχουν φυγει, παρα πολλοι. Στο αναμεταξυ διαστημα πολλοι νεοι εχουν γεννηθει κ μεσα κ εξω απο το καστρο.
Το καστρο ειναι ενα περιτυλιγμα για να κρυψει κατι. Το περιτυλιγμα εχει μιαν αστραφτερη λαμψη, σαν τα δυνατα φωτα καποιου αυτοκινητου, θα ηταν καλυτερα να πω σαν φαναρι, σαν φακος,που ψαχνει κατι μεσα στην νυχτα, δεν ξερω τι;
Εσβησες τα φωτα. Εσβησα κ γω τα δικα μου. Ειχε φεγγαρι κ ετσι το σκοταδι δεν ηταν εντελως σκοταδι, ηταν ασημενιο, ενα σεληνιακο τοπιο που δυο αστροναυτες, δυο διαφορετικων διαστημοπλοιων προσγειωνονται στο ιδιο σημειο του φεγγαριου. Στο βαθος η γη να ανατελλει.
Οπως σου ελεγα στην αρχη το εργο ειναι μελοδραμα. Εκει ζουμε ολοι μας, πανω στη γη μας, ολοι μας με ενα γιατί στο κεφαλι μας, ποιοι ειμαστε κ που παμε. Ακριβως η ιδια απορια που ειχαν κ οι προγονοι μας κ που θα εχουν κ οι απογονοι των απογονων μας.
Μεσα στο καστρο κ εξω απο το καστρο. Περιτυλιγματα. Ολα ειναι περιτυλιγματα καποιου πολυ πολυ πολυτιμου υλικου. Της καρδιας.
Το εργο ειναι μελοδραμα.
φιλικα κριστοφ