Η γοητεια της υλης

Η ταινια που θα δουμε μαζι εχει εντονες σκηνες ηδονικου παθους. Ειμαστε ενεργειακα σωματα κ ενεργεια σημαινει ηδονη. Ενεργεια είναι το εργαλειο για να δημιουργεις. Ειμαστε δημιουργοι. Ο ταφος εχει ενεργειακο δυναμικο μηδεν. Η ζωη εχει το απειρο.

Η γοητεια της υλης,

Κοιμομαστε μαζι της, παιζουμε μαζι της, πεθαινουμε για αυτήν. Είναι η υλη,

κ ειμαστε κ μεις καμωμενοι από το υλικο που ονομαζεται υλη. Είναι

ενα θαυμασιο υλικο η Υλη. Με αυτή μπορει να φτιαξεις τα παντα,

…χμμ σχεδον τα παντα. Αυτό το σχεδον, για ορισμενους- τους πιο πολλους μας- είναι τα παντα. Η υλη είναι απολαυση. Πρεπει να το παραδεχτω. Είναι απολαυση! Βλεπεις μια ομορφη γυναικα κ αμεσως η καρδια σου κτυπα. Είναι απολαυση! Ξαπλωνεις μαζι της στο κρεβατι κ ξεχνας ποιος εισαι. Αυτό συμβαινει τις πρωτες μερες όταν ακομα δεν εχεις εξερευνησει το Εβερεστ. Αφου το εξερευνησεις φευγεις για αλλες βουνοπλαγιες, για αλλα αγνωστα μονοπατια.

Ρωτησαν τον Χιλαρι, αυτόν που πατησε πρωτος την κορυφη του, γιατι ηθελε τοσο να κατακτησει το Εβερεστ κ αυτος ειπε: επειδη ηταν εκει κ με προκαλουσε. Επρεπε να το κατακτησω.

-Είναι εκει!

Πολλα πραγματα είναι εκει. Είναι αμετρητος ο αριθμος τους. Ξεκινα από Κει περα κ σταματα στο Εκει. Στην πραγματικοτητα δεν εχει ξεκινησει ποτε κ δεν εχει σταματησει ποτε. Είναι εκει.

Γνωρισα την Μονικα- τι ωραιο ονομα: Μόνικα! Την γνωρισα σε ένα μπαρακι. Πηγα να πιω την μπυρα μου, πιασαμε κουβεντα, κ γιναμε αχωριστοι. Ετσι πρεπει να είναι η υλη, ενιαια, αχωριστη, εκστατικη. Μου θυμιζει μια ταινια του Ακιρα Κουροσαβα, το «Ραψωδια τον Αυγουστο». Ειναι μια ταινια, καμποσα χρονια μπροστα από την εποχη της.

Η ιδια η υλη δεν είναι κατι το κακο. Εξαρτατε πως την χρησιμοποιεις. Συνηθως η υλη συνεργαζεται μαζι μας. Θελουμε το ταδε προιον; Συνεργαζεται μαζι μας κ το φτιαχνουμε. Αυτος είναι ο τροπος που εχουμε μαθει. Υπαρχει ακομα ενας τροπος που δεν γνωριζουμε ή που εχουμε ξεχασει. Είναι το αντιστροφο, να συνεργαστουμε εμεις με την Φυση, να αφουγκραστουμε την Φυση, να σταθουμε καπου σε μια γωνια αυτου του κοσμου, σιωπηλοι κ να ακουσουμε το τραγουδι της. Να χαθουμε μεσα της.

Η ταινια λοιπον εχει μια ομορφη σκηνη, στο τελος της κ ένα ομορφο τραγουδακι. Η πρωταγωνιστρια, μια γριουλα, να κρατα την ομπρελα της κ να τρεχει , οσο μπορει μια γριουλα,μεσα σε ένα μανιασμενο καιρο, με μπολικη βροχη κ αερα. Κ στο μπάγκραουντ της σκηνης ακουγεται ένα τραγουδακι:

«Κ το αγορι ειδε ένα τριανταφυλλο,

Ενα τριανταφυλλο μεσα στο λιβαδι , να ανθιζει γεματο αθωοτητα.

Συγκλονισμενο από το χρωμα, με εναν απεραντο ενθουσιασμο για το κατακοκκινο χρωμα,

Του τριανταφυλλου,

που εστεκε ολομοναχο μεσα στο λιβαδι.»

Η γοητεια της Υλης. Όταν σε καλει’ να πηγαινεις. Ο πρωτος τροπος’ να της φωναζεις κ να ερχεται είναι καλος. Ακομα καλυτερος είναι ο δευτερος. Να σε καλει αυτή κ να πηγαινεις προθυμα κοντα της, να την εμπιστευεσαι απολυτα. Ειναι οι δυο δρομοι της ζωης μας. Κριτηριο είναι να χαθει ο ένας μεσα στον άλλο,

Σαν τα σηκωμενα χερια, κ τα γιουχα μιας ταξης στο ακουσμα της λεξης Εκδρομη.

Ας γινεσαι ένα με ότι κανεις. Να περνατε ολοι ομορφα