Σωμα κ Ψυχη

Εισαι σωμα κ ψυχη,

απολαυσε τα κ τα δυο. Το ένα κοιτα εξω κ το άλλο μεσα. Το σωμα είναι παρατηρητης του εξω κοσμου κ η ψυχη του μεσα. Το ένα συνεχως ζητα κ το άλλο συνεχως δινει. Υπαρχει μια τουρκικη λεξη, για αυτό, που την εχουμε κ μεις. Αλισβερίσι. Το αλις σημαινει παιρνω κ το βερις σημαινει δινω.

Απολαυσε τα κ τα δυο. Αν δωσεις πολύ βαρος στο ένα, το άλλο θα πεινα. Δουλεψε τα με τετοιο τροπο ώστε να εχουν ισορροπια μεταξυ τους. Φερε τεχνη στην ζωη σου. Οταν λεω τεχνη δεν εννοω να αγορασεις πινακες ζωγραφικης κ χειροποιητα αριστοτεχνικα χαλια Περσιας, ουτε να εισαι μοδάτος.

Όταν λεω τεχνη εννοω..δεν εννοω τιποτε. Κανε όπως εσυ νομιζεις την ζωη σου. Οπως την ζεις είναι ωραια. Εσυ την διαλεξες. Απλα εδώ αναφερω κατι φανταστικο, μια εικασια, ότι δηλαδη εισαι σωμα κ ψυχη. Ειναι μια εικασια. Το σωμα σου το βλεπεις, το ακουμπας, την ψυχη σου όμως δεν μπορεις να την δεις πουθενα, μπορει να υπαρχει μπορει κ όχι, είναι μια εικασια που κανω. Σου μιλαω μια φανταστικη ιστορια που μπορει να είναι αληθινη, μπορει όμως κ όχι. Δεν υπαρχει τροπος να το γνωρισουμε. Κ αυτοι που λενε ότι το γνωρισαν δεν μπορουν να το αποδειξουν σε τριτους. Μπορει να λενε κ ψεματα, να θελουν να μας εντυπωσιασουν, να το παιξουν θεοι . Ετσι, ότι σου λεω εδώ, ειναι ιστοριες κ ομορφα παραμυθακια. Δεν υπαρχει τροπος να το αποδειξω. Εγω πιστευω αυτά τα παραμυθια.

Γιατι ομως το πιστευω; Επειδη μου ακουμπουν κατι μεσα μου. Ειμαι ενας αναζητητης. Εχω φτιαξει με το μυαλο μου ένα παραμυθι κ το αναζητω. Αναζητω την ψυχη μου. Αυτό είναι το δικο μου παραμυθι. Υπαρχει κατι μεσα μου; Ειμαι κούφιος κ όταν πεθανω όλα τελειωνουν; Υπαρχει μεσα μου κατι, που πριν πεθανω να το αγκαλιασω; Μπορει ναι, μπορει κ όχι. Αν δεν υπαρχει, τοτε όταν πεθανω όλα είναι τελος. Ημουν απλα υλη που τωρα εκανε τον κυκλο της κ εφυγε. Αν υπαρχει κατι, τοτε αυτό το ταξιδι αξιζε τον κοπο. Η αναζήτηση του αναζητητή αξιζε τον κοπο. Γιατι την ονομαζω αναζήτηση του αναζητητή; Γιατι το δικο μου παραμυθι λεει ότι η ψυχη μου με ψαχνει, όπως την ψαχνω κ γω. Με το ιδιο παθος, με την ιδια ζεση, με τον ιδιο ποθο να την συναντησω, όπως με αναζητα κ αυτή τοσο εντονα να με συναντησει. Ειναι κατι το πολύ επειγον, γιατι δεν θα ειμαι για παντα εδώ. Θα θελω πριν να φυγω να την συναντησω. Είναι το δικο μου παραμυθι. Το εφτιαξα μονος μου κ το ακολουθω. Μπορει στο τελος να μην βρω τιποτε εκει μεσα. Μπορει. Ολα είναι πιθανα. Το ταξιδι μου, αυτό το φανταστικο μου ταξιδι, απλα να ηταν μια πλανη.

Το δικο σου παραμυθι, του κυνηγητου της υλης, μπορει τελικα να είναι σωστο κ ετσι η δικη σου βιογραφια, που ελεγε ότι εκανες αυτό κ εκεινο κ το άλλο να είναι η μονη σωστη. Ολα δειχνουν ότι όλα, μα όλα, είναι υλικα κ μετα τελος. Εχω μπροστα μου την Λογικη, που μου λεει, ότι όλα τα πραγματα που βλεπεις, είναι κ τα μονα που υπαρχουν στον κοσμο. Ολος ο κοσμος μας είναι υλικος. Είναι σωστη θεωρια κ δεν αμφιβαλλω καθολου για αυτην. Εχει χειροπιαστα αποτελεσματα. Ενώ η δικη μου θεωρια στηριζεται αποκλειστικα κ μονο στα παραμυθια. Οταν ο Χριστος υπστηριζε ότι ηταν ο μοναχογιος του θεου, υποστηριζε το δικο του παραμυθι. Το δικο μου παραμυθι δεν εχει τοσο μεγαλες φιλοδοξιες. Αν οντως ο θεος εχει μονο ένα γιο, τοτε την θεση αυτή αδιαμφισβητητα την κατελαβε ο Ιησους με την αξια του. Τα δικα μου ονειρα είναι αλλα, είναι πιο απλα, πιο ταπεινα. Δεν επιζητω καμια βασιλεια, ουτε στους ουρανους ουτε στη γη. Επιζητω να συναντησω τον εαυτο μου που είναι μεσα μου. Υποθετω ότι μεσα μου κατοικει καποιος, που συμβατικα την ονομαζουμε ψυχη κ θελω να την συναντησω. Ειναι ένα κατασκευασμενο δικο μου παραμυθι, που του εδωσα σαρκα κ οστα, το εστησα μπροστα μου κ το ακολουθω. Ακουμπησα το χερι μου στην καρδια μου κ της ειπα:

-Προχωρα! Προχωρα εσυ μπροστα κ γω ερχομαι πισω. Δεν με ενδιαφερει που θα πας κ τι θα κανεις. Ειμαι υπηρετης σου, δουλος σου.

Τοτε μου λεει αυτή, η πρωτη προυποθεση για να με ακολουθησεις είναι να απολαυσεις την γηινη ζωη σου οσο δεν παει. Να απολαυσεις τις ηδονες της, τις δοξες της, τα μεγαλεια της. Θελω να απολαυσεις με την καρδια σου όλα τα γηινα.

Απολαυσα με την καρδια μου. Εχω ευγνωμοσυνη για αυτό την Γη. Την ευχαριστω από την ψυχη μου. Μετα πηγα κ επεσα στα ποδια της καρδιας μου κ της ειπα: “Επεστρεψα. Εκανα όπως μου ειπες”. Αυτη μου χαιδεψε τα μαλλια κ μου ειπε:

-“Ελα, σηκω, παμε. Αργησαμε. Εχουμε δρομο μπροστα μας. Εχουμε ραντεβου πριν την δυση του ηλιου. Περα εκει μακρια ειναι το προσωπο που τοσο αναζητας. Μας περιμενει”, κ εδειξε προς τον ηλιο.

Την ακολουθησα. Κ θα σου κανει εντυπωση. Εβλεπα τον ηλιο να δυει κ όμως δεν ειχα καμια ανησυχια αν θα προλαβω η όχι. Ειχα μια σιγουρια. Ειχα μια απεραντη βεβαιοτητα ότι η συναντηση επροκειτο να γινει. Πλησιαζα τον στοχο μου, τον ενιωθα. Ηταν εκει κ μας περιμενε. Τον ενιωθα.

Αυτό είναι το δικο μου παραμυθι. Εκλεισα λιγο τα ματια μου, εμεινα λιγο μαζι μου.

-Ελα παμε, μου ειπε η καρδια μου. Αργησαμε.

Την ακολουθησα. Την ακολουθω, την εμπιστευομαι ολο κ περισσοτερο. Οσο πλησιαζω, τοσο πιο πολύ την νιωθω διπλα μου. Ειμαι εγω, γινομαι εγω. Αυτή μπροστα κ γω πισω της,

δυο σιλουετες, βγαλμενες από ένα παραμυθι. Το δικο μου.

Να περνατε ολοι ομορφα