στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
βλεπω πληθος κοσμου. Πληθος κοσμου,
που η κάθε μοναδα του πασχιζει για τα ιδεωδη,
οπως αυτή τα καταλαβαινει. Ενα τσουρμο αποψεων,
κ πρεπει αυτές οι αποψεις να μπουν σε ένα καλουπι,
κ να δουλεψουν αρμονικα για το καλο του συνολου.
Παρακολουθω αυτή την προσπαθεια με προσοχη. Δεν οδηγει πουθενα. Παντα φτανουμε στο αδιεξοδο. Παντα. Οι προσπαθειες των ανθρωπων παντα αποτυγχανουν. Είναι ετσι η φυση των πραγματων, να βγαλει ο καθενας μονος του το φιδι από την τρυπα. Ο δρομος προς την ψυχη είναι μοναχικος. Ακοινωνητος. Ετσι η κοινωνια εχει ένα κ μονο λογο υπαρξης. Να σου παρεχει τα αναγκαια για την υπαρξη σου. Δηλαδη ψωμι, στεγη κ ειρηνη. Αυτά που ζητω είναι ακατορθωτα. Καμια κοινωνια δεν είναι ικανη για αυτά. Κ γιατι παρακαλω; Γιατι αυτά είναι δικες μου απαιτησεις. Οι δικες σου είναι άλλες. Μπορει πλουτος,γυναικες,εξουσια, δοξα. Αν τυχει όμως τα δικα μου με τα δικα σου να είναι τα ιδια, τοτε η κοινωνια εχει μια διαρκεια στο χρονο. Αυτό όχι για πολύ, αρχιζει παλι η παρακμη της σε λιγο. Αυτές είναι οι αποψεις μου, δεν θελω να τις ασπαστεις. Αν τις ασπαστεις σημαινει ότι φτιαχνουμε ένα κομμα , μια ομαδα που εκει μεσα θα νιωθεις ασφυκτικά κ θα ελθει μια στιγμη που θα γυρεψεις να γινεις εσυ αρχηγος. Θα επελθει η διασπαση, η διαλυση.
Δεν υπαρχει τροπος να γινει μια κοινωνια σωστη. Παρ’όλα αυτά μου αρεσει να σε βλεπω να προσπαθεις για το καλυτερο της κοινωνιας. Αυτο δειχνει ότι δεν κοιμασε κ ακομα δειχνει ότι κατι μεσα σου σε ανησυχει, κατι δεν σου ταιριαζει. Υποψιαζεσαι ότι κατι δεν παει καλα. Δεν είναι υποψια, πραγματι το σκαφος είναι ακυβερνητο, υπηρξε δολοπλοκια κ σκοτωσε τον πλοιαρχο ο αντιπλοιαρχος κ τον αντιπλοιαρχο τον σκοτωσαν οι ναυτες . Τον λιντσαρανε. Τελικα όταν καταφεραν να φερουν το καραβι σε μια ευθεια γραμμη, επεσαν σε παγοβουνο. Το παγοβουνο δεν ειχε καμια σχεση μαζι τους, ηταν απλα ένα φυσικο φαινομενο, ένα παγοβουνο που ταξιδευε αμεριμνα στο πελαγος κ συ δεν το προσεξες κ εδωσες πανω του.
Δεν θα σου πω την συνεχεια της ιστοριας, είναι χιλιοειπωμενη κ εχει γυριστει σε ταινια. Ειναι ο τιτανικος. Υπαρχει κ σε τραγουδι του Μαχαιριτσα, ένα μικρος τιτανικος.
Η κοινωνια δεν μπορει να υπαρξει, αν υπαρχει εστω κ μια μικρη πιθανοτηταν να υπαρξει αυτή θα ωφειλεται στο ατομο. Αν δηλαδη το ατομο υπερσκελισει την κοινωνια, αν η κοινωνια κανει κορωνα της το Ατομο, το κάθε ατομο ξεχωριστα, αν αποκτισει την μεγαλυτερη σημασια μεσα στην κοινωνια το ατομο, τοτε κ μονο τοτε θα υπαρξει κοινωνια. Εχουμε ακομα πολύ δρομο μεχρι σε εκεινο το σημειο. Ο λογος που εχουμε πολύ δρομο είναι επειδη πιστευεις ακομα ότι η κοινωνια δρα υπερ σου. Ετσι εναποθετεις τις ελπιδες σου σε αυτή. Την πατησες. Τιτανικος. Αν πιστεψεις στον εαυτο σου κ μονο στον εαυτο σου, αν πιστευεις ότι εισαι εξαιρετικα πολυτιμος όπως είναι ολοι, αν αισθανεσαι τρομερο σεβασμο για τον εαυτο σου, τοτε θα ανακαλυψεις ότι η κοινωνια είναι ενας μηχανισμος καταπατησης ατομων. Δεν θα θελεις να αλλαξεις καμια κοινωνια, θα θελεις να κανεις τον εαυτο σου πιο ανθρωπινο. Τοτε για πρωτη φορα θα δεις ότι Ναι, μπορει να υπαρξει η κοινωνια τωρα.
Ολες οι κοινωνιες που υπηρξαν κ θα υπαρξουν είναι καταπατηση των ατομων. Ειτε καταπατουν τα ατομα της κοινωνιας τους, ειτε καταπατουν τα ατομα της γειτονικης χωρας. Για να δεις αν πηγαινει καλα μια κοινωνια υπαρχει ενας κανονας. Αν μεχρι την ηλικια των 28 χρονων εισαι σοφος, κ αν μεχρι τα 50 σου εχεις γινει Θεος, Βουδας, Χριστος, μονο τοτε η κοινωνια παει καλα. Αν αυτά είναι ο κανονας κ όχι η εξαιρεση, θα σημαινει ότι η κοινωνια παει καλα, πεταει. Αν όχι, σημαινει οτι η κοινωνια πλατσουριζει μεσα στις λασπες της βροχης, σαν παιδακια που τσακωνονται ποιος θα παρει το κουβαδακι να μεταφερει λασπες, να παιζουν με τις λασπες, σε καποιο δρομακι, καποιου χωριου που ονομαζεται η Απάτη.
κριστοφ κ κοινωνιες κ κουραφεξαλα. Παμε Μαχαιριτσα μου. Ποσο σε θελω. Ποσο σε θελω.
Να περνατε ολοι όπως γουσταρετε ο καθενας σας. Φιλια σε ολους σας.
Η πιο πανω ιστορια είναι αφιερωμενη στους αναζητητες,
στους κάθε ειδους αναζητητες. Η αναζητηση είναι σημαδι ότι ακομα εισαι ζωντανος, ρεει κοκκινη ουσια στις φλεβες σου’ αν νιωθεις να σε καιει, να κοχλαζει, να σε τρελαινει αυτή η αναζητηση, αν δεν σε αφηνει σε ησυχια, αν ξυπνας στον υπνο σου κ φωναζεις,
αν τελος δακρυζεις, ναι! Αν δακρυζεις ολο κ πιο συχνα. Δωσε μου το χερι σου! Δωσε μου το χερι σου! Σας φιλω ολους