οι παλιες φωτογραφιες

εχω μπροστα μου καμποσες πολύ παλιες φωτογραφιες. Είναι τραβηγμενες πριν πολλα χρονια στις γειτονικες περιοχες Τραχωνα κ Νεαπολη. Η Λευκωσια είναι χωρισμενη με μια γραμμη, σε τουρκικη κ ελληνικη περιοχη. Ο Τραχωνας κ η Νεαπολη είναι στο τουρκικο μερος. Εγινε πολεμος μεταξυ ελληνων κ τουρκων, το 1974 κ το νησι Κυπρος χωριστηκε στα δυο. Η γραμμη χωρισμου περνα απ’ακρου σε ακρο του νησιου, περνα από την μιση Λευκωσια, την χωριζει σχεδον στη μεση κ καταληγει στην άλλη ακρη του νησιου, στην πολη Μορφου. Δεν θα εξετασω πως εγινε ο πολεμος, γιατι εγινε κ ποιοι ειχαν συμφερον από όλα αυτά. Απο τα στοιχεια που εχουμε, μεχρι τωρα, όλα δειχνουν ξεκαθαρα ότι εγιναν βαση καποιου αμερικανικου σχεδιου. Το ονομαζομενο Αττιλας 1 κ Αττιλας 2. Εγω θα το ονομασω: Ντροπη 1 κ Ντροπη 2. Η ντροπη του ανθρωπινου ειδους. Οι πολεμοι. Ολοι οι πολεμοι. Ολοι οι πολεμοι που εγιναν , που γινονται κ που συνεχιzουν να γινονται, είναι η ντροπη του ανθρωπου. Η ντροπη του κοσμου μας.

Το εργο που θα ακολουθησει είναι αντιπολεμικο. Δεν μου αρεσει να χρησιμοποιω την λεξη «αντι», γιατι εχω παρατηρησει ότι δυναμωνει τον αντιθετο πολο αντι να τον αποδυναμωνει. Ετσι χρησιμοποιω μια λεξη που ακομα χρησιμοποιειται που κ που. Την λεξη Ειρηνη. Θα μιλησω για την ειρηνη. Καθησε αναπαυτικα, χαλαρωσε, αφησε κάθε σκοτουρα πισω. Αφεθου στα χερια μου να σε νανουρισω γλυκα με ένα τραγουδι που ονομαζεται Ειρηνη.

Η μανα εχει στην αγκαλια της, πανω στο στηθος της το μωρο,

κ το νανουριζει. Κοιμηθου αγγελουδι μου.

Αργοτερα αυτό το μωρο διαψευδει ολες τις ελπιδες της. Δεν ξερω ποιος φταιει για αυτό. Ποια κακη μοιρα του εστειλε φουρτούνα κ το γκρεμοτσακισε, ποια κακια μοιρα του πεταξε τα τριανταφυλλα που κρατουσε στα χερια του κ του εδωσε ένα οπλο. Να πολεμησει ποιον; Κ γιατι να τον πολεμησει κ γιατι να σκοτωσει κ γιατι να αιχμαλωτισει κ γιατι να βασανισει κ γιατι να καψει κ γιατι να σακαταψει κ γιατι να βιασει;

Κοιταζω γυρω μου καμενη γη. Καμενη γη κ μονο καμενη γη.

Διπλα η αδεια κουνια του μωρου να πηγαινει περα δωθε απο τον ανεμο,

εκει κατω από τον ισκιο της κληματαριας.

Μιλω εκ μερους των μωρων ολου του κοσμου. Τα μωρα δεν ξερουν ακομα να γραφουν, δεν εχουν ακομα λογοτεχνικά σάιτ για να λενε τις αποψεις τους. Δεν εχουν βημα να μιλησουν. Εχουν κατι που εμεις ολοι μας το εχουμε χασει. Εχουν καρδια. Καποιος πρεπει να μιλησει για αυτά.

Μιλω εκ μερους ολων των μωρων του κοσμου. Απαιτω να κλεισεις το κινητο σου, να κλεισεις την τηλεοραση σου, να σβησεις την μηχανη του αυτοκινητο σου. Απαιτω να παραιτηθεις από αυτό που κανεις. Ακομα κ αν κανεις ερωτα, απαιτω να τον αφησεις. Εχεις ωρα να το κανεις κ αργοτερα, εχεις ολοκληρη ζωη μπροστα σου. Σταματα ότι κανεις, γιατι τα παιδια θελουν να σου μιλησουν κ αυτό που θελουν να πουν είναι τοσο σημαντικο, οσο τιποτε στον κοσμο. Θελουν αυτό που να πουν, να μην βρει κουφους κ τυφλους κ κουτσους. Θελουν αυτό που να πουν να σε διαπερασει σαν βελος. Μην φοβασε κ τα παιδια δεν σκοτωνουν, είναι γεννημενα για ειρηνη κ μονο ειρηνη. Είναι γεννημενα αγγελακια. Το βελος τους είναι φλογισμενο, θα σε καψει σιγουρα,

θα καψει το ψεμα σου,

κ θα σου αναψει φλογες Αγαπης. Είναι το βελος της Ειρηνης. Ειρηνη μεταξυ ολων των λαων της γης, ασπρους μαυρους,νεγρους, μελαμψους, ανοιχτοχρωμους, σκουρους, αθεους, θρησκους, πλουσιους, φτωχους, εξαθλιωμενους, μεγιστανες του πλουτου. Το βελος της ειρηνης.

Η γενιά μου δεν εχει μεγαλωσει. Θελω να πιστευω ότι δεν εχει μεγαλωσει, εχει παραμεινει παιδι. Αυτος ειναι ο μοναδικος τιτλος τιμης που θα μπορουσε να παραμεινει στον κοσμο. Ολοι οι αλλοι τιτλοι είναι τσίγγενα μεταλλεια, από αυτά που αγοραζεις μονος σου στην λαικη αγορα. Πεθαινοντας καποιος, να εχει την «σημαια του παιδιου» για τιμη του, σκεπασμενη, να τον αγκαλιαζει ζεστα. Το εμβλημα της σημαιας τιποτα το σπουδαιο: ένα κουβαδακι κ ένα φτυαρακι πλαστικο,

κ για εμβατηριο ένα νανουρισμα: Κοιμησου αγγελουδι μου.

αφιερωμενο στους Τραχωνιτες, στους Νεαπολιτες

να περνατε ολοι ομορφα.

σημ: στη φωτογραφια δεν αναγνωριζω κανεναν δικο μου. είναι τραβηγμενη εξω από το σπιτι του θειου μου, του Αντρεα Μαυρομάτη, διπλα από το σπιτι της Αρτεμισιας.