Μουσικο Σχολειο Αργολιδας. Αγριολουλουδα

«Τ' αηδονια δεν σ’ αφηνουνε να κοιμηθεις στις Πλάτρες.

Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωριζει τουτο το νησι;»

Ειναι αποσπασμα από το ποιημα του Σεφερη «Ελενη»που εγραψε το 1953, οταν ειχε παει για πρωτη φορα στην Κυπρο. Πλατρες είναι ένα ομορφο χωριο μεσα στο δασος στους προποδες του Τροοδους.

«Τ’αηδονια δεν σ’αφηνουνε να κοιμηθεις στις Πλατρες»

Ενοτητα Δυο*: Μουσικο Σχολειο Αργολιδας, εκει στην Προσυμνα.

Θα αρχισω την ιστορια μου μαζι σας με κατι παραξενο, με κατι που δεν το εχεις ακουσει σχεδον μοτε σου. Με κατι που σου λενε μονο οι εχθροι σου. Ξερεις, οι εχθροι μας, ψαχνουν τα πιο αδυνατα σημεια μας κ μας πολεμουν. Θα μιλησω σαν εχθρος σου. Πες οτι θελω να σε πολιορκισω κ ότι καποιος δικος σου πρακτορας μπαινει στο γραφειο μου, κλεβει αυτή την αναφορα κ σου την φερνει . Εσυ, αρχιζεις τοτε κ την διαβαζεις:

«Ο εχθρος είναι σπουδαιος, μενει σε μια ενδοξη περιοχη. Είναι σχεδον ανικητος. Το μονο πραγμα που βρηκαμε κ που μπορει να τον νικησει είναι ότι είναι νεος. Η Αχιλλειος πτερνα του είναι ότι είναι νεος».

Αυτή ηταν η λακωνικη αναφορα. Εισαι νεος. Προσεχε!

«Τ’ αηδονια δεν σ’αφηνουνε να κοιμηθεις στις Πλατρες». Σκοτωστε τα!

Ω εσεις φοβερες κ ξακουστες Μυκηνες,

βλεπω τον βασιλια Αγαμεμνωνα , δοξασμενο βασιλια να το προσκυνουν,

κ μετα από χρονια εμεις: Ουνεσκο. Τα ερειπια των Μυκηνων ένα παγκοσμιο πολιτιστικο μνημειο. Παγκοσμια πολιτιστικη κληρονομια.

Ερειπια που αναμεσα τους , πανω στιις ερημες πετρες βλαστουν,

όπως το εχουν συνηθειο κάθε χρονο, αγριολουλουδα. Βλασταρια.

Εισαι νεος κ θα σου στησουν πολλες τρικλοποδιες. Βλαστάς αναμεσα από πετρες.

Ποιος εισαι εσυ που εχεις την αναιδεια να βλαστας πανω σε μνημεια;

-Κοψτε αυτά τα αγριολουλουδα. Φυτοφαρμακο.

Τρικλοποδια σημαινει Συντηρηση, κατεστημενο.

Η Συντηρηση εχει τα παντα εκτος από ένα. Αυτό το ένα το εχεις εσυ. Εισαι Νεος.

αγριολουλουδα. Ενα παραμυθι με τιτλο αγριολουλουδα:

Βλαστησαν δυο αγριολουλουδα αναμεσα σε κατι βραχια. Εριξε ο ηλιος της ακτινες του στο χωμα, μετα ηλθε ο αερας, μετα το νερο κ μετα το χωμα κ βλαστησαν αυτά τα δυο αγριολουλουδα. Ετσι απλα. Δεν πηγαν στην αγορα να αγορασουαν αυτά τα υλικα, υπαρχουν αφθονα εκει γυρω μας. Ειναι τα πιο φτηνα υλικα. Τζαμπα είναι, υπαρχουν σε αφθονια. Ότι υπαρχει σε αφθονια είναι τζαμπα. Είναι ο νομος της προσφορας κ της ζητησης.

Την αγαπη την ψαχνουμε παντου κ δεν την βρισκουμε. Είναι τοσο πολυτιμη. Κ όταν την βρουμε, τσουπ κ την ξεριζωνουμε, την βαζουμε στο βαζο, μεσα στο κλουβι, σαν καναρινι. Την σκλαβωνουμε δηλαδη. Ετσι πεθαινει. Η αγαπη θελει ελευθερια για να αναπτυχθει, απολυτη ελευθερια.

Οι δυο σποροι των δυο αγριολουλουδων ηθελαν να βλαστησουν. Αερας, νερο , χωμα κ ηλιος τα βοηθησαν να ελθουν στη ζωη. Ηλθαν.

Εδώ παιδια μου θελω να σας μιλησω λιγο συναισθηματικα. Ακου τι εχω να σας πω.

Κάθε ζωη που ερχεται σε αυτόν τον κοσμο ειναι ένα πανηγυρι. Κάθε ζωη, ακομα κ η πιο μικρη, ένα μυρμηγκακι, ένα νέο φυλλο πανω σε να δεντρο,μια μυγα, ένα σκαθαρακι, ένα σπουργητακι, ένα κουνουπι, μια φαλαινα. Ολα είναι ένα πανηγυρι. Ολα ερχονται σε αυτόν τον κοσμο κρατωντας ένα λαβαρο. Ειναι η ξακουστη σημαια της Ζωης. Δεν μπορει κανενας να κανει Ζωη. Κανενας. Ουτε στα εργαστηρια πειραματων κ μεταλλαγμενων μπορουν. Ουτε κ ο προεδρος της σημερινης ρωμαϊκης αυτοκρατοριας των ΗΠΑ μπορει. Κανενας δεν μπορει. Η ζωη ερχεται στον κοσμο οποτε γουσταρει αυτή. Εχει τους δικους της νομους κ κανενας δεν μπορει να τους ανακαλυψει γιατι δεν υπαρχουν. Εγω κ συ, ειμαστε εδώ, όχι επειδη γουσταρε η μανα μας κ ο πατερας μας κ κάναν ερωτα. Το μονο που καναν αυτοι είναι να γονιμοποιησουν ένα ωαριο. Από κει κ περα όλα εγινα μονα τους.

Τα δυο αυτά αγριολουλουδα που δεν τους εδωσα κανενα ονομα αγαπηθηκαν. Η αγαπη είναι ένα άλλο μυστηριο. Η Ζωη είναι το ένα κ το άλλο είναι η Αγαπη. Το ένα είναι μεσα στο άλλο. Το ένα δινει ζωη στο άλλο, ειναι αξεχωριστα. Αν προσπαθησεις να τα ξεχωρισεις θα πεθανουν κ τα δυο. Λοιπον τα δυο αυτά αγριολουλουδα το ένα θα το ονομασω Αγαπη κ το άλλο θα το ονομασω Ζωη. Ειναι κ τα δυο θηλυκα ονοματα κ ετσι πρεπει να είναι. Οταν αγαπαμε, όταν συμβαινει η αγαπη μεταξυ δυο ερωτευμενων, μετατρεπεται κ το αρσενικο σε θηλυκο. Αποκτα κ το αρσενικο γυναικεια χαρακτηριστικα, γινεται συναισθηματικο όπως κ το θηλυκο. Τοτε, το θηλυκο, ανοιγει τα πεταλα του κ το καταβροχθιζει. Ο ενας μπαινει μεσα στον άλλο. Μπορει να φαινεται ότι είναι το αρσενικο που κατακτα το θηλυκο,σαν πιο δυνατο που ειναι, όμως συμβαινει ακριβως το αντιθετο. Το θηλυκο κατακτα κ καταβροχθιζει το αρσενικο κ οποιος αντεξει. Αν αντεξεις, αν δηλαδη παραδωθεις ανευ ορων,συμβαινει κατι το πολύ ομορφο. Αποκτατε κ οι δυο ένα φωτοστεφανο, γινεστε αγιοι. Δεν ξερω τι σου εχουν πει στα θρησκευτικα, αλλα αγιοι μπορουν να γινουν ολοι αν το θελουν. Την αγιοσυνη την κουβαλαμε ολοι μεσα μας από γεννησιμιου μας. Δεν την αποκτας κανοντας εκεινο κ το άλλο, δεν ερχεται απ’εξω σαν αγιο πνευμα. Την κουβαλας μεσα σου σαν σπορο που θελει να ανθισει. Αν τον διαθεσεις στην Υπαρξη κ τον φυτεψεις, τοτες αυτος ο σπορος θα διαλυθει κ στη θεση του θα εμφανιστει ένα λουλουδι. Αυτό το λουλουδι είναι το φωτοστεφανο σου.

Το ένα το αγριολουλουδο που ονομαζεται Ζωη, κ το άλλο το αγριολουλουδο που ονομαζεται Αγαπη ερωτευτηκαν. Ηταν τοσο μεγαλη η ενωση τους που το ένα εξαφανιστηκε μεσα στο άλλο κ εγιναν αξεχωριστα Ενα. Θα ονομασω αυτή την ενωση

Αγαπωζωή. Είναι μια καινουρια λεξη. Αγαπωζωή. Είναι μια λεξη που εχει δυο Αλφα κ δυο Ωμεγα. Το αλφα κ το ωμεγα της ζωης μας. Περικλειει ολο το αλφαβητο μας.

Αγαπηθηκαν τα δυο αγριολουλουδα τοσο πολύ που ακομα κ οι ριζες τους γίναν ένα. Η αγαπη όταν είναι αληθινη δεν ενωνει τα εξωτερικα σωματα, αλλα τα εσωτερικα σωματα. Αυτό να το θυμασε παντα. Η Αγαπη είναι ενωση με τις ριζες των δυο αγαπημενων. Ετσι αν προσπαθησω να ξεριζωσω αυτα τα δυο λουλουδια που εξω δειχνουν χωρισμενα, στις ριζες τους εχουν ενωθει. Εχουν κοινη ριζα πλεον. Κ αν προσπαθησω να ξεριζωσω το ενα ξεχωριστα, θα ξεριζωθει κ το άλλο. Ειναι σαν μια ελια με δυο κορμους.

Θα επροκειτο να ερχοταν στις Μυκηνες ο υπουργος πολιτισμου, για να επιθεωρησει τις νεες ανασκαφες που γινονταν στις Μυκηνες. Οι Μυκηνες ως γνωστον είναι διπλα στο σχολειο σας. Το εργο ειχε χρηματοδοτηθει από την Ουνεσκο. Θα ερχόταν κ ο δημαρχος κ ο νομαρχης κ ο προισταμενος της τοπικης αρχαιολογικης υπηρεσσιας κ ο διευθυντης της τοπικης αστυνομιας κ οι εκπροσωποι των κομματων κ ο τοπικος δικαστης. Καλεσαν καμποσα VIP προσωπα. Υπηρχε κ δειπνο μετα την εκδηλωση με αφθονα καλα φαγητα, στο εστιατοριο με την ονομασια «Το μεγαλο στομαχι». Η περιοχη φημιζεται για την καλοφαγεια της. Υπηρχαν αφθονα κρεατικα. Κυριως κρεατικα. Συνηθως σε τετοιες δεξιωσεις τρωμε κρεας. Αν πας σε μια δεξιωση που εχει μονο χορτοφαγία ολοι θα σηκωθουν κ θα φυγουν. Πλουσιο γευμα σημαινει ολοκληρα σουβλιστα γουρουνακια, σουβλιστα αρνια, σουβλιστα κοτοπουλα, σουβλιστα σπλιναντερα κ κοκορετσια. Τσικνα. Τσικνα εκει εξω κ τσικνα μεσα μας. Σωστα καταλαβες. Ειμαι καθαρα χορτοφαγος. Δεν το κανω για καλη υγεια, ξαφνικα μια μερα ειπα: Τερμα στην κρεατοφαγια. Εβαλα το σημα Halt.Stop. Οτιδηποτε το ζωντανο δεν θα ξαναπερασει από τον οισοφαγο μου. Δεν εγινε καμια παραβαση από τοτε. Δεν σου λεω να κανεις το ιδιο. Κανε όπως σε διαταζει η καρδια σου. Εισαι ελευθερος πολιτης. Εισαι εσυ υπευθυνος για ότι μπαινει μεσα σου, σωματικα κ ψυχικα, κ κανενας άλλος. Εισαι αστυνομος του εαυτου σου. Η αστυνομια δεν είναι το περιπολικο εκει εξω με τα πολυχρωμα φωτακια του κ την σειρηνουλα του, νίνα, νίνα, νίνα,πιαστε τον κλεφτη. Για οτιδηποτε συμβαινει στον κοσμο ειμαι κ γω υπευθυνος.

Εγω φταιω για όλα, φωναζει ο Νικος Καζαντζακης. Εγω.

ΕΙναι μια άλλη αντιμετωπιση αυτου που συμβαινει γυρω μας. Εγω φταιω για τα καλα κ τα κακα αυτου του κοσμου. Εγω. Ειναι μια αλλη αντιμετωπιση του κοσμου μας. Οπως η χορτοφαγια. Ολα στον κοσμο μας είναι δίστρατα. Ολα. Εσυ αποφασιζεις κ κανενας άλλος πιο δρομο θα πορευτεις. Ο ανθρωπος είναι αυτό. Επιλογη. Πριν να παρουσιαστει το ανθρωπινο ειδος πανω στην γη, η λεξη επιλογη δεν υπηρχε. Τα ζωα δεν εχουν επιλογη. Καθοδηγουνται από το ενστικτο, από την φυση. Με την εμφανιση του ανθρωπινου ειδους τα τελευταια 500,000 με ένα εκατομμυριο χρονια, εμφανιστηκε κ η λεξη Επιλογη. Την κουβαλαμε μεχρι να πεθανουμε.

Θα ερχοταν ο υπουργος κ ολοι οι αλλοι κ επρεπε όλα να είναι στην εντελεια. Οι εργατες της ανασκαφης, εκει στις Μυκηνες, διαταχθηκαν να καθαρισουν τα αρχαια ερειπωμενα τειχη. Ετσι όταν εφτασαν κοντα στα δυο αγαπημενα αγριολουλουδα, καποιος εργατης τραβηξε με δυναμη το ένα κ ξεριζωθηκε κ το άλλο. Ειχαν κοινη ριζα. Κ τα πεταξε με δυναμη μακρια.

Ηλθε ο υπουργος κ εδωσε τα ευσημα σε ολους. Να το θυμασε αυτό που θα σου πω: Πολιτικος είναι καποιος που σου χαιδευει τα αυτια με ομορφες λεξεις. Ακομα κ όταν σου λεει κανε θυσιες, σου το λεει μελετημενα. Κανε θυσιες για το αυριο, σου λεει. Χασε το σημερα για το αυριο. Αυριο θα ελθουν καλυτερες μερες, θυσιαστου, γινε ηρωας, θα σου κανουμε κ αγαλμα. Σημερα εισαι νεος, δεν θα εισαι παντα νεος. Αυριο που θα ελθουν καλυτερες μερες εσυ θα εχεις γερασει,

Όταν οι καλυτερες μερες εχουν ελθει εσυ ετοιμαζεσαι για να φυγεις.

Τα καλυτερα σου χρονια σπαταληθηκαν κοιταζοντας το μελλον.

Δεν εισουν ποτε στο εδώ κ τωρα. Ονειρευοσουν καλυτερες μερες.

Ετσι χανεις παντα το παρον. Το θυσιαζεις για χάριν του μελλοντος. Κ φευγεις με την ελπιδα του καλυτερου αυριου.

Οι γενιες που είναι πισω από σενα το ιδιο κανουν. Θυσιαζουν το παρον για χαριν του μελλοντος. Πολιτικος είναι ο συγγραφεας ολων των παραμυθιων.

Πολιτικος είναι ο ανθρωπος που θελει να υποταξει την φυση στα μετρα του. Αυτο είναι μια ουτοπια, να θελεις δηλαδη να διαταζεις την φυση κ να της λες κανε αυτό που σου λεει ο ανθρωπος. Δεν γινεται, ποτε δεν εγινε, ουτε θα γινει. Σοφια σημαινει: εγω να υποταχτω στους νομους της φυσης κ όχι το αντιθετο. Σεβασμο στη φυση. Ο πολιτικος κ η πολιτικη είναι ακριβως το αντιθετο. Ο πολιτικος είναι μια παρα φυσιν σχεση ανθρωπου φυσης. Καταλαβαινεις τι θελω να πω. Ομοφιλικη σχεση. Παραφυσιν.

Τελειωσε η εκδηλωση κ οι ανθρωπινες φανφαρες , εκει στις Μυκηνες κ όλα ξαναγιναν όπως ηταν πριν. Φυσικα.

Η μερα ηταν ομορφη, με κατι συννεφακια στον ουρανο κ τιποτε δεν εδειχνε ότι αυτα τα μικρα συννεφακια θα δημιουργουσαν μπελαδες. Το ειπαν κ στο δελτιο καιρου. Σημερα θα εχουμε αιθριο καιρο. Εγιναν ολα αντιθετα. Εγινα οπως επρεπε να γινουν. Φυσικα. Εβρεξε πλημμυρισε το συμπαν. Οταν ξαναβγηκε ο ηλιος κ όλα εγινα ηρεμα κ φωτιστηκαν όλα, τα δυο αγριολουλουδα, το ένα που το ειπαμε Ζωη κ το άλλο Αγαπη ηταν εκει, με την ριζα τους ξανα στο χωμα να τους λουζει το φως. Δεν ξερω πως εγινε, μαλακωσε το χωμα, παρασυρθηκαν με τα νερα της βροχης κ η κοινη τους ριζα ξαναμπηκε στο χωμα, ολοζωντανη, ολοζωντανα τα δυο αγριολουλουδα ξανα στο φως.

«Τ’αηδονια δεν σ’αφηνουνε να κοιμηθεις στις Πλατρες.

Ποιες είναι οι Πλατρες; Ποιος το γνωριζει τουτο το νησι;»

Ποιος το γνωριζει; Μουσικο σχολειο Αργολιδας. Εκει στην Προσυμνα. Ποιος το γνωριζει; αγριολουλουδα μεσα στον καμπο,

Συννεφακια στον ουρανο,

Δωριστι αρμονιες. Απλοτητα, φυσικοτητα, Δωριστι αρμονιες. Φυση. Μανα φυση.

Οι νεοι είναι πιο κοντα στη φυση, πιο κοντα σε αυτό που λεμε φυσικη αρμονια, Δωριστι αρμονια, όπως το ειπαν οι Σπαρτιατες. Οι Σπαρτιατες ηταν οι μονοι που δεν εκτισαν τειχη γυρω από τον πολιτισμο τους, ειχαν παραδωθει ανευ ορων σε Αυτήν, στην Μεγαλειοτητα της, χωρις καγκελα, χωρις περιφραξεις, χωρις συνορα. Εκτεθημενοι εκει εξω. Χρειαζεται να εχεις μεγαλη εμπιστοσυνη στην Υπαρξη για να το κανεις αυτό κ φαινεται ότι οι Σπαρτιατες το ειχαν σε αφθονια. Εμπιστοσυνη σε ότι φερνει η Ζωη, ότι κ να είναι αυτό. Απολυτη εμπιστοσυνη σε αυτό που μας εφερε, σε αυτό που ειμαστε μεσα του.

Μου αρεσει να παρακολουθω τους νεους, τα ματια τους. Λαμπουν. Καμια σχεση με τα πεθαμενα ματια των μεγαλων. Καμια απολυτως σχεση.

Ωραια η ιστορια του τοπου μας. Ενδοξη. Οσο ενδοξη όμως κ να είναι,

Παντα ένα αγριολουλουδο είναι πιο ενδοξο από ένα αρχαιο τειχος. Είναι ο βασιλας του αληθινου κοσμου μας, του ζωντανου κοσμου,

Του κοσμου που ανα πασα στιγμη μπορει να πεθανει,

Ντελικατο ευαισθητο. Το αληθινο. Αγριολουλουδο.

Το αρχαιο τειχους, ηταν αληθινο, τωρα είναι ένα παρελθον, λειψανα, μια παλια σκουριασμενη πινακιδα. Ειναι το δακτυλο που δειχνει το φεγγαρι. Μην μεινεις στο δακτυλο. Το δακτυλο δειχνει το φεγγαρι. Κοιταξε το φεγγαρι.

Εκει πρεπει να πας. Στο φεγγαρι. Ξεχνα το δακτυλο κ κοιταξε το φεγγαρι.

Εδώ η ιστορια τελειωσε. Ειμαι ακομα εχθρος σου, υπαρχει αυτό το χασμα γενεων, ειμαι πιο μεγαλος σου κ θελω να σε φερω στα μετρα μου, επειδη νομιζω ότι ξερω περισσοτερα από σενα κ προσπαθω να σου κανω μαθημα. Αν με ακουσεις κ τα τηρησεις όλα με κάθε γραμμα, θα πεσεις στην παγιδα μου κ τοτε εγω θα μπορω να σε κανω οτι θελω κ να σε ελεγχω.

Αν παλι δεν με ακουσεις καθολου κ με πεταξεις στο καλαθο των αχρηστων δεν θα διαμαρτυρηθω καθολου. Εσυ επιλεγεις.Φαινεται ότι το διστρατο εχει μονο δυο δρομους. Στην πραγματικοττα υπαρχει ακομα ενας δρομος. Είναι τριστρατο. Ο άλλος δρομος εχει να κανει με τον Θεμιστοκλη κ τον Ευριβιαδη εκει στην Ναυμαχια της Σαλαμινας. Οι δυο στρατηγοι ειχαν διαφορετικη αντιληψη για την στρατηγικη που θα ακολουθουσαν. Τελικα ο Ευριβιαδης σηκωσε το χερι να κτυπησει τον Θεμιστοκλη. Τοτε ο Θεμιστοκλης του ειπε κτυπα με αλλα ακουσε με.

Το μηνυμα τουτο, ετσι κ αλλιως είναι στη μοιρα του να αυτοκαταστραφει. Αφου το διαβασεις θα αυτοκαταστραφει από μονο του. Ετσι είναι η μοιρα ολων των πραγματων. Αυτοκαταστρεφονται.

Εισαι αγριολουλουδο, εισαστε ομορφα αγριολουλουδα, σε καποιο λεκανοπεδιο,

Εκει στις Μυκηνες, στην Προσυμνα,

Εισαστε η Ζωη κ η Αγαπη,

Αγαπωζωη,

κ γω απλα μια πετρα αναμεσα σε

αγριολουλουδα.

αφιερωμενο στα παιδια, στους καθηγητες, στους γονεις,

του Μουσικου Σχολειου Αργολιδας, καπου εκει στην Προσυμνα.

με εκτιμηση κριστοφ