σαν τον Οδυσσεα

Χθες πηγα στο μπαρακι «Ναυαρινο», ένα ομορφο μπαρακι της πολης μου, κ κει συναντησα την σερβιτορα, μια ομορφη γυναικα. Ανταλλαξαμε ματιες κ υπηρχε ελξη αναμεσα μας. Οτι ακολουθει είναι αφιερωμενο για αυτην, για τις σχεσεις των ανθρωπων. Παρε την καρεκλα σου κ κατσε διπλα μου να σου διαβασω την ιστορια. Εξω κανει κρυο. Ελα κοντα μου, διπλα στο τζακι. Θα βαλω κ μουσικη, «σαν τον Οδυσσεα» στιχοι Αντωνης Ανδρικακης, μουσικη Χριστου Νικολοπουλου κ στο τραγουδι ο Νταλαρας.

Μετα εβαλα το: «αν θυμηθεις τ’ονειρο μου» στιχοι Νικος Γκατσος κ μουσικη Μικης Θεοδωρακης.

Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου…

με τραγουδιστες την Γιοβανα, την Μαιρη Λιντα, τον Δημητρη Ψαριανο, την Βασιλικη Αιβατζιδου,την Φωτεινη Δαρρα, τον Βασιλη Λεκκα, τον Νταλαρα κ την Ελενη Δημου, τον Παριο…όπως καταλαβαινεις θα μιλησω ελληνικα. Τοτες ένα φως μπηκε στο δωματιο μας κ εμεινε εκει,

εκτυφλωτικο φως, που λογω της ρομαντικης κ χαμηλόφωτης ιστοριας που θα ελεγα, μας ενοχλουσε κ το διωχναμε σαν μυγα κ αυτό δεν ελεγε να φυγει. Χρησιμοποιησαμε ολων των ειδων τα σπρευ κ τα χημικα κ αυτό να μην λεει να φυγει. Εμεινε εκει σαν να ηθελε να ακουσει τι να πω.

Ετσι η ιστορια που θα πω διαδραματιζεται κατω από ένα προβολεα γηπεδου,

τοποθετημενος σε ένα δωματιο.

Θα μιλησω οσο πιο ελληνικα μπορω.

Η ικανοτητα σου να κανεις διαφορα πραγματα εξαρταται από την πειρα σου,

από την εξασκηση, από την μελετη, από την επιμονή,

την υπομονη, το ταλεντο σου. Θελει χρονο για να αποκτησεις ικανοτητες, που με αυτές θα παλεψεις τα προς το ζειν σου.

Χαλαρωσε. Τιποτε απ’ όλα αυτά δεν θα συναντησουμε στον δρομο μας. Είναι ενας δρομος θεικος, σπαρμενος με ροδοπεταλα,

Πανω στο γαιδουρακι κ ο Κυριος να μπαινει στην πολη μετα βαιων κ κλαδων κ ολοι να φωναζουν Ζήτω. Η λεξη ζήτω κ ζητώ είναι ακριβως η ιδια, μονο που αν αλλαξει ο τόνος αλλαζει κ το νοημα. Η λεξη «Ελληνικά» εχει πολλα νοηματα, χωρις να αλλαξεις καθολου τον τονο. Την χρησιμοποιει όπως βολευει τον καθενα. Συνηθως την διασυρουμε. Όπως όταν μιλαμε για τον θεο που τον κανουμε συνηθως εμπορευμα.

Δεν θα μιλησω για εμπορευμα. Η αγορα εχει κλεισει κ ψαχνεις απεγνωσμενα για μια εικονα του θεου κ καποιου αγιου. Πλησιαζουν Χριστουγεννα,

κ η αγορα εχει κλεισει, είναι αργα, μεσανυχτα,

κ στα χερια σου ένα ευρω. Θα αγοραζες μια χαρτινη εικονα καποιου αγιου κ η αγορα εχει κλεισει εδώ κ ωρα.

Αγορασες με αυτό το ευρω ένα τοστ που το μοιρασες με ένα αδεσποτο σκυλι.

Συναντησα χθες στο μπαρακι μια γυναικα που θα ηθελα να της αφιερωσω την πιο κατω ιστορια. Μια γυναικα, μια ελληνιδα. Θα μιλησω ελληνικα.

Ο βασιλιας Οδυσσεας ξεκινησε από την Ιθακη μαζι με τους συντροφους του κ μαζι με τους αλλους ελληνες για να πανε στην Τροια κ να φερουν πισω την ωραια Ελενη που εκλεψε ο Παρης, ο βασιλας της Τροιας. Οι Ελληνες νικησαν τους Τροες, εκαψαν, λεηλατησαν την Τροια κ γυρισαν πισω κουβαλοντας τα τροπαιας της νικης. Δηλαδη χρυσο, δουλους, γυναικες. Ομως, εφεραν πισω την ωραια Ελενη; Πανω στη αναπουμπουλα, στις λεηλασιες, στους σκοτωμους, στο μακελειο, ξεχασαν κατι εκει περα. Ξεχασαν τον σκοπο που πηγαν στην Τροια. Να φερουν πισω την ωραια Ελενη. Την ξεχασαν εκει. Χρονια μετα, στις μερες μας, ένα γκρουπ από Ελληνες αποφασισε να βρει κ να φερει πισω την ωραια Ελενη. Κανεις δεν ηξερε που βρισκοταν. Μπορει κ να την ειχαν πουλησει αλλοι λαοι σαν δουλα, σαν πορνη. Τα μονα στοιχεια που ειχαν ηταν ότι ηταν πολύ ομορφη, απιθανα ομορφη, να σου κοβεται η ανασα κ το άλλο στοιχειο ηταν το τατουαζ που ειχε πανω της. Ενα λευκο περιστερακι με ένα κλαδακι ελιας στο στομα του, ζωγραφισμενο λιγο πιο πανω από το αιδοιο της. Δυσκολη αποστολη. Μια θεικια ομορφη υπαρξη, καπου πανω στην γη κ αφου την βρεις να πρεπει να παλεψεις με μνηστηρες, να γινεις ερωμενος της για να δεις αν πραγματι ειχε αυτό το τατουαζ, λιγο πιο πανω από το αιδοιο της. Μπορει να ειχε γινει ακομα κ μια μοναχη, να ειχε αφιερωσει την ζωη της στον θεο. Ειχα διαβασει μια παλια ιστορια,για μια πολύ ωραια γυναικα, πανεμορφη γυναικα, που ομως αυτή δεν ενδιαφεροταν καθολου για το σεξ κ τις αγαπες. Όμως ηταν τοσο ομορφη που ο ιδιος ο βασιλιας την ειχε ζητησει στο χαρεμι του κ αυτη ειπε όχι. Μια μερα η γυναικα αυτή εριξε καυτο λαδι στο προσωπο της κ το παραμορφωσε. Αργοτερα αυτή η γυναικα αφοσιωθηκε στο θεο σε καποιο μοναστηρι κ βρηκε την ψυχη της, φωτιστηκε. Δεν την ενδιεφεραν τα γηινα, ειχε μια διψα για την πνευματικοτητα, να βρει την ψυχη της. Τα καταφερε , εγινε μυστης. Εζησε στην Ινδια κ είναι μια πραγματικη ιστορια. Ομορφη ιστορια.

Όταν στο μπαρακι ειδα αυτή την πανεμορφη γυναικα αμεσως ο νους μου πηγε στο σεξουαλικο. Κοιταζα το σωμα της, το στηθος της, τα μπουτια της, όλα ηταν ομορφα. Πανεμορφη. Ομως αυτή η ομορφια θα χαθει, αργα η γρηγορα θα χαθει, θα γερασει. Ολοι μας ειμασταν παιδια κ αργα αργα οδηγουμαστε στα γεραματα. Τι μενει από την ζωη μας; Τιποτε δεν μενει, όλα θα χαθουν. Ετσι αποφασισα να γραψω κατι για αυτην. Δεν ξερω αν αποφασισω να την πολιορκησω στο μελλον. Μπορει, όμως ξερω ότι δεν υπαρχει τιποτε εκει μεσα. Θα το κανω για δικη μου ηδονη κ μετα θα σηκωθω να φυγω, αφου θα την εχω βαρεθει. Αργα η γρηγορα όλα σε κουραζουν. Ετσι είναι φτιαγμενος ο γηινος κοσμος, μια ατελειωτη ανικανοποιητη ηδονη.

Η ομαδα των Ελληνων που ξεκινησε να βρει την ωραια Ελενη ειχε φτασει στην Τροια. Η σημερινη Τροια βρισκεται καπου στην Τουρκια. Η ομαδα των Ελληνων περιπλανηθηκε στα παραλια της Τουρκιας μεχρι τον Ελλησποντο κ πιο μεσα μεχρι τα βαθυ της Τουρκιας κ πολλες φορες νομιζε ότι ηταν στην Ελλαδα. Παντου αρχαιοι ελληνικοι ναοι. Εκαναν χαμαμ κ μασαζ σε καποιο δημοσιο τουρκικο λουτρο. Εκει χαλαρωσαν κ ηθελαν κ συνεχεια. Τοτε ανακαλυψαν ότι οι τουρκαλες ηταν πολύ ομορφες γυναικες. Σιγουρα από τα μερη ετουτα περασε η Ελενη κ ερωτευτηκε παθιασμενα αφηνοντας απογονους. Ξαπλωσαν με την γυναικεια ομορφια, αλλα δεν συναντησαν την ωραια Ελενη. Ξεκινησαν τοτε κ πηγαν σε αλλα μερη ψαχνοντας την, αλλα χωρις αποτελεσμα. Εφτασαν ακομα μεχρι τους Εσκιμωους κ κοιμηθηκαν σε Εσκιμωικα γυναικεια σεντονια, αλλα πουθενα δεν βρηκαν το τατουαζ του περιστεριου ζωγραφισμενο κοντα στο αιδοιο. Ετσι το ταξιδι τους εκανε τον κυκλο του κοσμου κ της ζωης κ εφτασε στο τελος του απρακτο.

Η ομαδα των Ελληνων που ξεκινησε να βρει την ωραια Ελενη γυρισε πισω στα πατρια εδαφη, μεσηλικες πλεον. Στον τοπο κάναν κουμαντο τα αρπακτικα όπως παντα. Υπηρχε απνοια κ τα πλοια, που ηταν γεματα με νεους, ηταν δεμενα στα λιμανια. Δεμενα στα λιμανια για πολύ καιρο. Απ’ ότι θυμαμαι, από τοτε που γεννηθηκα, εδώ κ μισο αιωνα. Κ το ιδιο ελεγε κ ο παππους του πατερα μου απ’ότι θυμαμαι. Κ οι νεοι γερνουσαν κ πεθαιναν πανω στα δεμενα πλοια στα λιμανια, αιωνες τωρα.

Ο Μανθος, ενας από την ομαδα των Ελληνων που εψαχνε την ωραια Ελενη κ που γυρισαν απρακτοι, δεν τον επιανε υπνος. Ετοιμαστηκε κ πηγε σε ένα μπαρακι. Εκει γνωρισε μια γυναικα, με μακρια μεχρι την μεση καστανοξανθα μαλλια, ψηλη, να τον περνά μια πυθαμη μποι, να τον γουσταρει κ να την γουστραρει κ να βρέθουνται μαζι στο κρεβατι. Κ όπως ψαχουλευε το σωμα της κ γυρω από το αιδοιο της, ανακαλυψε τον θησαυρο που εψαχνε.

Το κατασπρο περιστερακι με το κλαδακι ελιας στο στομα του, ζωγραφισμενο λιγο πιο πανω από το αιδοιο της.

Η ιστορια είναι αφιερωμενη στην γυναικα αυτή.

Ολα δικα σου ματια μου, με τον Γιαννη Πουλοπουλο. Ολα δικα σου ματια μου. Ολα δικα σου.