Το ονειρο

Μπηκα στο κλαπ , στο logoclub μας για να καταθεσω «το ονειρο» μου κ βρηκα εκει το ομορφο «ασπρομαυρα ονειρα» του Νικου. Κοντοσταθηκα για λιγο κατω από την σημαια του Νικου κ μετα σηκωσα την δικη μου σημαια εκει λιγο πιο κατω .

Το ονειρο

Φυσηξε το αερακι. Τα φυλλαρακια από το δεντρο αρχισαν να χορευουν,

κ ένα από αυτα ηρθε κ προσγειωθηκε,

πανω στο λαπτοπ μου.Ενα φυλαρακι καποιου δεντρου

πανω στο λαπτοπ μου. Αρχισα να γραφω:

Στην πορτα του συνεργειου αυτοκινητων «Ο Νικολας», εμφανιστηκε η ομορφη φιγουρα της Μονικας.Ο Νικολας πηγε κοντα της σκουπιζοντας τα λαδια από τα χερια του κ την φιλησε.Ηθελε να την αγκαλιασει αλλα φοβοταν μην την λερωσει,

κ αυτή αισθανθηκε την προθεση του κ τον αγακαλιασε αυτή πρωτη, πηρε τα λαδομενα του χερια κ τα εφερε γυρω από την μεση της.

Καθαρισα ένα ζουμερο πορτοκαλι κ αρχισα να το απολαμβανω. Συνεχισα το γραψιμο:

Ο μαθητης ηταν πολύ αγχωμενος. Εδινε διαγωνισμα κ από αυτό το διαγωνισμα εξαρτιοταν ο τελικος του βαθμος. Επρεπε παση θυσια να γραψει αριστα αν θα ηθελε να ακολουθησει τον δρομο του πατερα του. Αρχιτεκτονας μεγαλος. Το διαγωνισμα ηταν πανω στο ελευθερο σχεδιο. Θα ζωγραφιζαν μηλα κ πορτοκαλια με φοντο ένα παραθυρο. Ζωγραφισε, βγηκαν τα αποτελεσματα κ τον καλεσε ο διευθυντης να του πει ότι εχει ταλεντο στο σχεδιο κ ότι καλα θα κανει να ακολουθησει την Αρχιτεκτονικη, σαν επαγγελμα. Αυτό εχω σκεφτει να κανω ειπε ο μαθητης. Χαιρομαι, ειπε ο διευθυντης. Χαιρετησε τον διευθυντη κ βγηκε εξω παιρνοντας μαζι του το χαμογελο.

Εφερα στα χειλη μου το ποτηρι με το νερο κ συνεχισα να γραφω:

Στην τηλεοραση ηταν ενας που ανελυε την πολιτικη κατασταση. Αλλαξα καναλι κ επεσα πανω σε ένα άλλο σηριαλ. Η ηθοποιος εκλαιγε.Ετυχε να πεσω πανω στην σκηνη που χωριζε με τον πρωην αγαπημενο της, γιατι αυτος αγαπησε μιαν άλλη. Της γυρισε την πλατη.Εκλεισε την πορτα δυνατα πισω του κ αλλαξα καναλι. Διαφημιζε καποιο τυρι . Ενα ανθοτυρο. Μου αρεσει το ανθοτυρο κ ετσι εδωσα προσοχη. Αυριο όταν θα παω στον μπακαλη θα το αγορασω.

Τα συννεφα στον ουρανο αρχισαν να μαζευονται κ να σχηματιζουν τις πρωτες ομαδες κ σιγα σιγα να κρυβουν τον ουρανο.Συνεχισα να γραφω:

Δεν ξερω αλλα δεν μου ερχοταν καμια νεα ιδεα, ετσι συνεχισα να κοιταζω τα συννεφα που εκαναν τα σχεδια τους κ εβαφαν τον ουρανο.

Καμια φορα είναι καλο που δεν σου ερχεται καμια ιδεα. Ετσι αφηνεις τα πραγματα να εξελιχθουν μονα τους.Ετσι κ αλλιως εξελισσονται μονα τους, χωρις να ρωτουν κανενα.

Κ η παρεμβαση μας;

Η παρεμβαση μας συμβαινει παντα μεσα στο μυαλο μας.Ονειρο μεσα σε ονειρο.

Το ονειρο.

Αρχισε να ψιχαλιζει