Σαν μονομάχος έζησα στου κόσμου την αρένα
Τα χρόνια μου τα σκόρπισα σε μια φυλακή
Να πολεμώ τ ‘αόρατα τελώνια του κανένα
Τα ματωμένα όνειρα να έχω για σπαθί
Αχ βρε πατρίδα πως ξεχνάς τι έδωσα σε ‘σένα
Και ένα ξεροκόμματο πετάς σαν στο σκυλί
Όταν σε χρειαζόμουνα αγνάντευες τα ξένα
Ακόμα δεν κατάλαβα που ήσουνα εσύ
Ήσουν εκεί στο πλήθος που ζητούσε αίμα
Σαν καίσαρας να ορίζεις πάλι την ζωή
Μην προσπαθείς να ξεγελάσεις πια εμένα
Στον θρόνο σου θα μείνεις μοναχή