Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Online -χρήστες & επισκέπτες Εξωτερικού

Now 71 guests online

Who's Online

Έχουμε 352 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
 

Όλοι... Featured Hot

Όλοι...

…Κι όλοι αυτοί

Οι πολύχρωμοι κόσμοι

Έγιναν για μένα!

Ένας φούρνος που μοσχοβολάει

Ζεστό, φρέσκο ψωμί αγιότητας

Ένα στενόμακρο μαγερειό

Που αχνίζει φίλαυτες γεύσεις

Απόστασης…

Κι όλοι αυτοί οι γενναιόδωροι ανθρώποι

Γεννήθηκαν για μένα!

Να χτυπάς στην καρδιά τους

Και να πονούν στις αναμνήσεις τους

Να ποδοπατάς τα όνειρά τους

Και να χαμογελά η αφροντισιά τους

Δεν ψηλαφείς άραγε πάντα

Στο βλέμμα των παιδιών

Τον χαμένο εαυτό σου;

Κι όλοι αυτοί οι κόσμοι

Αναπνέουν για μένα!

Να στερεώνεις τον ήλιο το πρωί

Και ώσπου να γυρίσεις τη πλάτη

Να’χει ξανά νυχτώσει

Να σμιλεύεις τον έρωτα στα στήθια της

Και ώσπου να πεις το πρώτο ‘σ’αγαπώ’

να οργώνεις απουσίες

Και ουδέτερες ματαιώσεις

Δεν κλέβεις άραγε

Στο χαμόγελο της

Όταν σου εμπιστεύεται το είναι της

Την ακέραια ηδονή

Της απόρριψης;

Κι όλοι αυτοί οι πρώτοι

Οι έσχατοι

Οι εαυτοί μας

Σαν δροσερές καλημέρες

ατμίστηκαν

Απόκαμαν κι αυτοί

Και αργοσβήνουν στα χέρια μας

Μαζί με την αυτού μεγαλειότητα

Τον ίδιο το χαμό μας…

Ιαν 2010

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 5 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Ολοι

τι αλλο να πω περισσοτερο...με καλυψατε πληρως...καλη χρονια Αντωνη..

***************************************************************
Μια καλή χρονιά φίλε εύχομαι και σε σένα.. σ'ευχαριστώ...
Reviewed by ΧΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
January 06, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

ΟΛΟΙ

Και όλοι αυτοί οι κόσμοι αναπνέουν για μένα
και σμιλεύω τον έρωτα
στο ασημένιο φως του φεγγαριού,
στο χαμόγελο ενός μικρού παιδιού,
στο χρώμα το πορφυρό του δειλινού…


Σου εύχομαι για το 2010

Στιγμές ξεχωριστές,
πλούσιες σε συναισθήματα,
σε αληθινά αγγίγματα.
Εμπνεύσεις να ξεχύνονται,
σε λέξεις μαγικές,
εικόνες ακριβές,
του Αγνώστου πολύτιμες ζωγραφιές.
Να ντύνουν με φως τις ανήσυχες καρδιές,
να σημαδεύουν τις ζωές!

***************************************************************************
με συγκίνησες πολύ Κατερίνα... αληθινά... άλλα λόγια δεν έχω... ευχαριστώ... sailor
Reviewed by kate
January 05, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

Όλοι...

Όλοι αυτοί οι πολύχρωμοι κόσμοι, που υπάρχουν
Και έχω την ευτυχία να τους βλέπω με τα μάτια μου και την ψυχή
Στο ταξίδι μου αυτό, ας φροντίσω τα χρώματα, να μην ξεθωριάσουν,
Κι ας προσθέσω μερικές πινελιές (έστω και άτσαλες, στραβές)
Και θα φύγω ευτυχής και πλήρης……

(Συγχώρεσέ με Sailor, ήταν οι πρώτες μου σκέψεις, αυθόρμητες, διαβάζοντας αυτό το διαφορετικό δημιούργημά σου)
Να είσαι πάντα καλά, να μας ταξιδεύεις (είτε σε σκοτεινά είτε σε πολύχρωμα μονοπάτια) και η καινούργια χρονιά να σου χαρίσει όλο το φως και το άπειρο που τόσο σου αξίζει!

***********************************************************************
φίλη viv δεν ανταλλάξαμε ευχές αλλά ποτέ δεν είναι αργά... κάθε μέρα άλλωστε δεν ευχόμαστε στους αγαπημένους μας ανθρώπους, στους καλούς μας φίλους ό,τι καλύτερο;... και σ'ευχαριστώ πολύ για τις εξαιρετικές σου παρατηρήσεις, την ζεστή σου γραφή, τις υπέροχες αναλύσεις σου... δεν θα βαρεθώ να σε προσκαλώ όπως και ο Νίκος αλλά νομίζω και τα άλλα παιδιά, να αναρτήσεις κάτι δικό σου... είσαι μέσα στη καρδιά μου... καλή σου χρονιά!!! sailor

***********************************************************************
Sailor και Νίκο, πόσο με αγγίζουν και με συγκινούν αυτά τα μικρά σας σχόλια! Και ,μόνο η δυνατότητα να απολαμβάνω τα μικρά ή μεγαλύτερα αριστουργήματά σας και να καταθέτω πότε- πότε κάποια λόγια ψυχής, με τιμά πολύ και με κάνει να αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή. Όμως η γήινος χρόνος (πεπερασμένος και αμείλικτος πάντοτε!) δεν μου επιτρέπει προς το παρόν κάτι περισσότερο. Θα έμοιαζε «πινελιά άτσαλη και στραβή» και ο σεβασμός μου προς τον χώρο τούτο και τους συμμετέχοντες δεν το επιτρέπει. Κάποια στιγμή όμως υποψιάζομαι ότι η εσωτερική ανάγκη θα υψώσει το ανάστημά της και θα απαιτήσει την εξωτερίκευση που θεωρεί ότι δικαιούται…. Μέχρι τότε, επιτρέψτε μου να απολαμβάνω και να μαθαίνω, να ταξιδεύω και να διδάσκομαι…. Οι ευχές της ψυχής μου πάντα μαζί σας! Βίβιαν
Reviewed by viv
January 04, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

Όλοι

Μου άρεσε, αλλά σαν νέα στο χώρο δεν κατανόησα κάτι και θα ήθελα αν μπορείς να μου απαντήσεις. Αρχικά στο κείμενο - κάτι που δεν το έχω ξανασυναντήσει- αρχίζω με ένα ύφος κάπως "εγωιστικό", ότι όλοι αυτοί οι κόσμοι φτιάχτηκαν για εσένα, κάνω λάθος;;; Μπορεί ένα άτομο - και όχι συγκεκριμένα εσύ- να το πει αυτό;
Έπειτα υπάρχει σιγά σιγά η αντίθεση, το σκέφεσαι και "κινείσαι" σύμφωνα με τη ζωή, που κάθε νέο χτύπημα μας προσγειώνει όλο και περισσότερο στην πραγματικότητα και χάνεται το όνειρο;;;
Τέλος -και λόγω πρωσοπικού ενδιαφέροντος- θα μπορούσε να συγκεκριμενοποιηθείς λίγο σε τι ακριβώς αναφέρεσαι εδώ:Δεν κλέβεις άραγε

Στο χαμόγελο της

Όταν σου εμπιστεύεται το είναι της

Την ακέραια ηδονή

Της απόρριψης;

Συγγνώμη αν σε ενοχλούν οι απορίες μου.
Σε ευχαριστώ
Και πάλι συγχαρητήρια για τον λυρισμό σου...


*************************************************************************
Αγαπητή φίλη Σοφία, παρότι δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα να αναλύω αυτό που βγαίνει ως μετάλλευμα από τα έγκατα του είναι μου και παλεύω τις περισσότερες φορές να το ‘φορμάρω’ και να το διευθετήσω σε μια κόλλα χαρτί –φαντάζομαι κάπως έτσι μάλλον συμβαίνει σε όλους που βρίσκονται στην περιπέτεια της γραφής-, θα το προσπαθήσω… έχουμε εμείς, ως ‘βασιλικό γένος’, ως ‘άρχοντες και συμ-βασιλείς’ της Κτίσης, έχουμε μια –επίκτητη πιστεύω και όχι έμφυτη- αλαζονεία, μια έπαρση, μια οίηση, μια αίσθηση κυριαρχίας… μια κληρονομημένη και βαθιά νοσηρή νοοτροπία πως όλα έγιναν για μας, πως όλα λειτουργούν, υπάρχουν και διαιωνίζονται επειδή εμείς υπάρχουμε και άρχουμε και το θέλουμε [ακόμα και στον Εσωτερισμό, δυστυχώς, θεωρίες όπως του Κρόουλι, βλέπε η περίφημη ‘ΤΗΕΛΕΜΑ’ κλπ, τελικά συνέβαλλαν αρνητικά στην παγίωση της βιοφιλοσοφικής αριστοκρατικής θεώρησης της ίδιας της ζωής ως υπηρετούσας των ανθρωπίνων αναγκών, ακόμα και στο μεταφυσικό επίπεδο!!!, αλλά είναι ένα τεράστιο θέμα που ίσως αναλύσουμε κάποτε]… πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από παιδιά και διαβάσαμε στις εγκυκλοπαίδειες την περίφημη και άθλια φράση ‘η κατάκτηση της Φύσης’, λες και η Φύση υπάρχει για να την διακορεύουμε και να την κατακτάμε κατά τα κέφια μας εμείς… σήμερα, όταν παρακολουθώ παραστάσεις από Τσίρκο, με πιάνει θλίψη και μελαγχολία… τα ζώα δεν υπάρχουν για να κάνουν τους καραγκιόζηδες, για να σηκώνουν τα πόδια, να πηδάνε στεφάνια, να χορεύουν στα δυο πόδια για να χασκογελάμε εμείς… περήφανα και όμορφα ζώα στην υπηρεσία των ‘κατακτητών’ τους, των βασανιστών τους… Πλατείασα λίγο, φλυάρησα αλλά, καταγωγικά λειτουργώντας και σκεφτόμενη θα δεις τις αναλογίες και στις ανθρώπινες σχέσεις… πολλές φορές έχουμε την πεποίθηση ότι ο άλλος υπάρχει για να είμαστε καλά εμείς, ο άλλος γεννήθηκε για να συναντήσει εμένα, ο άλλος είναι ευτυχισμένος όταν είμαι εγώ και του απαγορεύεται να είναι αλλιώς όταν εγώ είμαι κατηφής ή δυστυχής… δεν αναγνωρίζουμε πολλές φορές το δικαίωμα της άρνησης στον άλλο, το δικαίωμα της επιλογής, το δικαίωμα να συνεχίσει χωρίς εμάς… λες και όταν εμείς πάψουμε να υπάρχουμε ο ήλιος θα σβήσει και τ’αστέρια θα χαθούν από το στερέωμα… Κάποιος φιλόσοφος είχε πει κάποτε πως εκείνο που του φαινόταν αδιανόητο ήταν πως την επομένη του θανάτου του όλοι θα πήγαιναν κανονικά στη δουλειά τους, τα παιδιά θα έπαιζαν στους δρόμους, οι άνθρωποι θα συζητούσαν καθημερινά πράγματα, τα χαμόγελα θα ήταν όσα και πριν… τούτη η σκέψη, η επίγνωση, η ΑΛΗΘΕΙΑ, βαριά σαν ατσάλι, τον έριξε σε κατάθλιψη αλλά και τον έβγαλε σε μια φωτεινή απλωσιά αυτογνωσίας… συνειδητοποίησε το μέγεθός του, την ασημαντότητά του, τις συντεταγμένες του… ισορρόπησε… Επαναλαμβάνω, λειτουργώντας με το εργαλείο της αναλογικότητας θα ταξιδέψεις μέσα στους στίχους… ελπίζω να σε βοήθησα… Έτσι ακριβώς ερμηνεύεται και η σειρά των στίχων που σε ενδιέφεραν περισσότερο… ακόμη και στην από καρδιάς, ολόψυχη και ακέραιη αποδοχή, στο ολοκληρωτικό δόσιμο του άλλου, εμφωλεύει η πιθανότητα και η δυνατότητα ίσως και η βεβαιότητα της απόρριψης, της μελλοντικής άρνησης, του χωρισμού… κανείς δεν δέχεται εύκολα να το επεξεργαστεί προκαταβολικά, να το υιοθετήσει ως δυνάμει πραγματικότητα –κατανοεί την αλήθεια του αλλά αρνείται την πραγματικότητά του πάει να πει… έτσι δεν είναι; Να έχεις μια όμορφη και δημιουργική χρονιά φίλη μου… sailor

**********************************************************************
Θα κάνω μια προσπάθεια και εγώ ο ερασιτέχνης και ασήμαντος, που προσπαθώ να γράψω Ποίηση, που ίσως σε βοηθήσει Σοφία, να ερμηνεύσω κάπως τα ανερμήνευτα……….
Η Ποίηση είναι πολύ βαθιά έννοια που λίγοι ίσως μπορούν να νοήσουν…….
δυστυχώς……… Και καλό και κακό αυτό……. Ίσως χρειάζεται Παιδεία – Ανύπαρκτη – Ίσως…… ίσως…… Ίσως…….. αλλά μη μακρηγορώ γιατί θα πρέπει να γράψω Τόμους……..
Λοιπόν, όταν ένας Ποιητής παίρνει το χαρτί και την πένα και αποφασίζει να γράψει, τότε να ξέρεις ότι έχει « καεί », έχει πεθάνει και έχει αναστηθεί σε μια άλλη ζωή…….. Αλλά μη σε μπερδεύω, και εξηγούμαι τι εννοώ, όσο πιο απλά και κατανοητά μπορώ, αν και αυτό είναι φοβερά δύσκολο, όπως λέει και ο Αντώνης
« δεν είναι το ευκολότερο πράγμα να αναλύω αυτό που βγαίνει ως μετάλλευμα από τα έγκατα του είναι μου…… »
Η Ποίηση δεν είναι ούτε περιγραφή, ούτε στίχος - όχι ομοιοκαταληξία – ούτε έκθεση ιδεών, ούτε λόγος. Είναι Ο ΛΟΓΟΣ……. ( ….. Και Ποιητής των Όλων – Αγία γραφή για το Θείον ). Όποιος θελήσει να γράψει Ποίηση, ( όχι τραγουδάκι ), πρέπει να πετάξει πρώτα το εγώ του, το είναι του, την ψυχή του, στα σκυλιά, στον βόθρο της ύπαρξης… να διαλύσει τα κομμάτια του, να πονέσει, να ματώσει, να πεθάνει και να αναστηθεί, να ζυγώσει τον ήλιο τόσο κοντά ώστε να καεί……. Τότε είναι έτοιμος να γράψει, να συνθέσει τα κομμάτια του, να πετάξει τα άχρηστα υλικά της ψυχής του, να κρατήσει μόνο τα γόνιμα και καλά και να αναστηθεί και πάλι…….
Βέβαια όλα αυτά είναι αλληγορικά όπως καταλαβαίνεις…… συμβαίνουν ΜΟΝΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ. Η Μεγάλη έκρηξη γίνεται εσωτερικά στην ψυχή του ανθρώπου, και μάλιστα στο Κέντρο της, στον Πυρήνα της…….. Εκεί που υπάρχουν ο Πόνος και η Αγάπη, η Ζωή και ο Θάνατος, το Καλό και το Κακό Εγώ μας…………
Εκεί λοιπόν καίει ο Ήλιος που προανέφερα……..
Ας πάρω ένα παράδειγμα για να με καταλάβεις……. Σε ένα δικό μου ποίημα – Τις μνήμες μου αγναντεύω – γράφω κάπου…
…. Και γέλασα που τώρα πια
και κάστρο είμαι
και ιστός
και φάρος
και ιδέα
και κατοικώ ίδια σπηλιά
μ’ αυτή του Προμηθέα…….

Κάποιος ίσως διαβάζοντας αυτούς τους στίχους μπορεί να πει : Τι σαχλαμάρες λέει τώρα αυτός ο τρελός………
Βέβαια δεν έχω την δυνατότητα να κάτσω και να του εξηγήσω……. ( Αλίμονο αν γινόταν κάτι τέτοιο στην Ποίηση )…… Ότι αλληγορικά οι στίχοι αυτοί έχουν γραφτεί μετά τον Θάνατο…… Τότε που η ύλη σκόρπισε πλέον και βιώνει την ζωή ως Γαία……. Κλπ…..κλπ….. ( γι’ αυτό είπα ότι είναι φοβερά δύσκολο σε έναν απόλυτα περιορισμένο χώρο, όπως εδώ , να κάνεις ανάπτυξη τέτοιων υπαρξιακών θεμάτων…….. ). Δεν ξέρω αγαπητή Σοφία αν κατάφερα κάπως να εξηγήσω και να απαντήσω στις απορίες σου, ή μήπως και σε μπέρδεψα περισσότερο που το απεύχομαι !! Δεν υπάρχει θέλω να σου πω ΕΓΩΙΣΜΟΣ στην Ποίηση γιατί ο Ποιητής δεν γράφει μόνο για τον εαυτό του ή μάλλον δεν γράφει καθόλου για τον εαυτό του. Το Εγώ του ποιητή είμαστε όλοι εμείς οι ζωντανοί προσωρινοί και περαστικοί διάττοντες της Προσωρινής Ζωής…… Που πορευόμεθα για ΤΗΝ ΖΩΗ……..

Nikos Stylianoy


*******************************************************************

εξαιρετική η ανάλυσή σου Νίκο... γιατί δεν την κάνεις ανάρτηση να την απολαύσουμε στην ολότητά της; θα το ήθελα πολύ... SAILOR

********************************************************************

Λέω να μη σου χαλάσω το χατήρι Αντώνη !! Αλλά δεν ξέρω ...... πάλι αν είναι και εύστοχο..... !! Εν πάσει περιπτώσει ..... θα το φτιάξω λίγο .... κάπως .... και λίαν συντόμως θα το δημοσιεύσω αφου το νομίζεις έτσι...... και δεν πιστεύω πάλι κάποιος άλλος να νομίσει ότι κάνω ίσως τον .... έξυπνο !!!

Nikos Stylianoy

*********************************************************************
Έχω να πω ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και σε εσένα sailor και σε εσένα Νίκο… Σας ευχαριστώ που μου προσφέρατε το κλειδί να ανοίξω μια διαφορετική πόρτα. Πράγματι απαντήθηκαν κάποια ερωτήματα μου, αλλά δημιουργήθηκαν και νέα. Ωστόσο μου δείξατε έναν νέο τρόπο αντίληψης. Σοφία

***********************************************************************

Πραγματικά θα χαρώ αν έχεις και άλλα ερωτήματα Σοφία, να τα καταθέσεις μπας και μπορέσουμε να σου απαντήσουμε έστω...... Άλλωστε καλό θα είναι μιας και πρόκειται το Θέμα να αναρτηθεί, ας γίνει μια πιο ολοκληρωμένη ανάρτηση, γιατί πιστεύω ότι δεν απασχολούν μόνο εσένα, τα ίδια ερωτήματα σου πρέπει να έχουν και πολλοί ακόμα......... Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμένα, που άνοιξες ένα τόσο μεγάλο και δυσκολόπιαστο από όλους θέμα σχετικά με την ΠΟΙΗΣΗ......

Nikos Stylianoy

Reviewed by powerlesspower
January 03, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

Όλοι

Τα πρώτα μου...... Συγχαρητήρια Αντώνη για το 2010 !!! θΑΥΜΆΣΙΟ !!! ως συνήθως άλλωστε.... !!! Ξέρεις.... τέτοιες πένες χρυσές.... πόσο ψηλά διατηρούν το επίπεδο του κλαμπ !!! Θαυμάζω ειλικρινά την αστείρευτη πηγή της ψυχής σου, που μας κερνάει συνεχώς αυτό το υπέροχο νέκταρ...!!! Να είσαι πάντα καλά φίλε μου και ζητώ μια μικρή κατανόηση, αν μερικές φορές....... καθυστερεί λίγο κάποια δημοσίευση........
Πολλούς χαιρετισμούς ..... από το παγωμένο στην κυριολεξία Λονδίνο,,,,,,,,,
Αχ Ελλαδίτσα μου !!!

**********************************************************************
Ωστε στα Λονδίνα λοιπόν φίλε Νίκο... εύχομαι να είναι μια όμορφη και δημιουργική χρονιά για την οικογένειά σου και σένα... αγάπη και μόνο αγάπη Νίκο μου... σ'ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια... sailor
Reviewed by Nikos Stylianou
January 02, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords:   
 

Ο,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος......

ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ...καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν.. Γεν.1-26 [Αποσπάσματα].- Ν3/21-22,β2 << Το τέρας βρυχάται και θα συνεχίσει να βρυχάται όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα και βίαια, απροκάλυπτα και καταστροφικά, χειραγωγώντας με ευκολία τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε κάθε είδους Εγκληματικές ενέργειες και Πράξεις, διασπώντας έτσι τον ιστό σταθερότητας και συνοχής στις λοινωνίες των ανθρώπων παράγοντας με αυτό τον τρόπο την προσφιλή δια την ύπαρξη και διαιώνιση του <<Τροφή>> που δεν είναι άλλη από την παραγόμενη Αρνητική Ενέργεια που τον συντηρεί ανα τους Αιώνες και είναι πάντα προς όφελος του. Χρησιμοποιώντας δε βάναυσα και δόλια τον πρόχειρο πλανήτη του όλο και πιο καταστροφικά, όσο καταλαβαίνει πως οδηγείται προς το Τέλος Του....Το μη αναστρέψιμο !.....>> 30/12/2021 - Nikos Stylianou