στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ο ήχος από τις γόβες της
Σαν αυτόν ενός παλιού ρολογιού
Που μετράει τις ώρες μας
Σε στιγμές απραξίας και υποταγής.
Ξημερώματα στην πόλη.
Μοιάζει η διαδρομή στο σπίτι
Κουραστική πορεία
Στην καρδιά της νύχτας
Που τελειώνει.
Ο ίδιος γέρος κοιμάται
Στα σκαλιά της πέτρινης εκκλησίας.
Θυσιασμένος αμνός από αυτούς
Που κλειδώνουν τις ζωές τους
Στην υποκρισία.
Το μαύρο φόρεμά της
Πιο λαμπρό και από το χρώμα
Της νύχτας.
Η ελπίδα παραπαίει δίπλα μου
Μα δεν μ’αφήνει να την αγγίξω.
Και οι σκιές των δρόμων
Ακολουθούν τους ανθρώπους
Σαν μικρά παιδιά….
