στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Με αναμνήσεις μακρινές απ΄ την πατρίδα
Σε πλοίου κατάστρωμα νιώθω τ’ αγέρι
Σαν χάδι πατρικό που η θάλασσα γαλήνια
Μου στέλνει και στα σπλάχνα της με παίρνει .
Σε ακούω μες απ’ του σφυριού τον ήχο
Ρυθμικό κι αέναο να κτυπά το καλοκαίρι
Ριγεί η καρδία μου τώρα σε κάθε κτύπο
Στο καλαπόδι σου μοιάζει φυλακισμένη
Σε οσμίζομαι στην μυρωδιά απ’ την κόλλα
σαν ύπουλο ναρκωτικό αργά με εθίζει
Κλείνω τα μάτια για να σε δω όπως πρώτα
Βλέπω σκιά που την μορφή σου δεν θυμίζει
Σε αγγίζω όμως τώρα με χέρια ροζιασμένα
Απ της φαλτσέτας σου την άγρια όψη
Σαν άπιστος Θωμάς αγγίζοντας ψάχνω εσένα
Στου κάγκελου του καραβιού την κόψη.
καθισμένος σε στάση εμβρυακή νιώθω τ’ αγέρι
μοιάζει ζεστή τώρα πνοή το θρόισμα του ανέμου
με συντροφεύει μακριά, ακούγεται ως τ’ Αλγέρι
μου ψιθυρίζει στοργικά , καλό ταξίδι γιε μου.