στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Σταμνιά σπασμένα
ζήλεια και διχασμός.
Αφήνοντας το χτες
η απορρόφηση στυφή..
Χαρτιά προφήτες
απρόσεχτοι δείχτες, ανισόρροποι.
Οι τύψεις της μεταμέλειας
ντύνουν την καλοσύνη.
Πείρα και γνώση αντικριστά.
Άλογα που σταμάτησαν,
τώρα κοιτούν στο πουθενά.
Αιτίες που τσακώθηκαν
για μια θρυαλλίδα.
Αλάφιασαν ειπώθηκαν,
βία τραβήξαν χέρια τους
και ύστερα ματώθηκαν.
Αφήνοντας το χτες
η απορρόφηση στυφή..
Το σήμερα κενό,
ποτέ του δεν κατόρθωσε
στολίσει κορυφή.
Νόημα που πάντα σέρνεται
και ψάχνει
και ζητά ευκαιρία,
για να σταθεί
και ν’ απλωθεί
κι’ αν τύχει, τύχη να περνά
και συγκυρίας χέρι,
ψηλός αέρας γύρω του
μόνιμος αναβάτης,
πιάσει αυτή τη κορυφή
που πάντα του ξεφεύγει,
καλέσει το Απρόσιτο
Και μείνει εκεί για πάντα.
Νίκος Στυλιανού