Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Online -χρήστες & επισκέπτες Εξωτερικού

Now 106 guests online

Who's Online

Έχουμε 668 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO PAGE ** Ποίηση ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ
 

ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ Featured Hot

ΣΠΑΣΜΕΝΗ   ΕΛΠΙΔΑ

Όταν βγήκα απ’ την εκκλησιά
αποφάσισα να επισκεφτώ
τα γκρεμισμένα μου όνειρα
με μια λαμπάδα λευκή,
φορεσιά που έκλεψα
απ’ τα κύματα.

Και την έδωσα να τη σιδερώσει
ο άνεμος, που φύσαγε λαχανιασμένα
κουβαλώντας τον απόηχο του παράπονου
και τον αντίλαλο απ’ το κλάμα της ζωής μου.

Φώναξα την Αδικία
νάρθει μαζί μου συντροφιά,
αλλά αρνήθηκε γελώντας ειρωνικά.

Ο φόβος πρόθυμος,
αλλά τον έδιωξα εγώ
μαζί μη κουβαλήσω
μη πιότερο χειρότερα
τα όνειρα τσακίσω.

Μόνο με μια ξανθιά ψηλή
μα με σπασμένο πόδι,
είπα να πάρω συντροφιά
νάχω μια ηλιαχτίδα,
και τ’ όνομα της ρώτησα
την λέγανε Ελπίδα.

Μαζί λοιπόν διαβήκαμε
σπασμένη την Ελπίδα.
Τα μονοπάτια τα τραχιά
κουτσαίνοντας το βήμα.

Κι’ όταν εδίψασα πολύ,
λίγο νερό, που μια πηγή ;
με κοίταξε στα μάτια.
Δροσιά του νου ξεδίψασα
κι’ είπα να προχωρήσω.

Συζήτηση την πιάσαμε
βαστώντας της το χέρι,
μαζί μας ήρθε συντροφιά
ολόδροσο αγέρι.

Βήμα και χρόνος σμίξανε
μιλάγαν μεταξύ τους.
Μιλάγαν για τα όνειρα,
τότε παιδιά που ήταν.

Τότε που γυμνοσάλιαγκες
γινότανε βαπόρια.
Τότε, ξύλα που τρέχαμε
σφυρίζοντας σαν τρένα.
Καλάμια γίναν άλογα
με μας τον καβαλάρη.
Και τι χαρά, τι φούσκωμα,
σαν τρέχαμε στους κάμπους.
Και πρίγκιπες και βασιλιάς,
όλοι μες την καρδιά μας.

Τότε που μάτια τρέχανε
ορίζοντες παραμυθιού,
ζωής ιππότες στρογγυλής
Λάνσελοτ μα και περικλής.

Άσπρο σεντόνι π’ έπλυνε
η μάνα να στεγνώσει,
το σκίσαμε, φορέσαμε
γιατρού πάρουμε γνώση.

Τα σύννεφα σαν τρέχανε
τι βουητό που κάναμε,
χέρια μας νάναι ανοιχτά
πλάνα – αεροπλάνα,
γέλια χαρά και όνειρα,
όνειρα… όνειρα μας…
ζωή γλυκιά φαινότανε
προσκύνημα και κάθισμα,
παράδεισου ρυάκια.

Κούκλες – παιδιά – νανούρισμα ,
εσύ ελπίδα μου γλυκιά
κρατούσες τη καρδιά μου.
Κι’ εγώ ατίθασο παιδί
μεγάλος την ιδέα,
τρέχοντας σκότωνα εχθρούς
έκοβα τα σταφύλια,
Βάκχου θεού που άκουσα
ποτίσουνε τα χείλια.

Παιδιά που μεγαλώνοντας
με χτύπους της καρδιάς τους,
να πέφτουνε στα γόνατα
χαλώντας όνειρα τους.

Και ‘συ πάντα με σήκωνες
να τρέξω, προχωρήσω.
Ποτέ ! Μου έλεγες γλυκιά,
ποτέ να μη λυγίσω.

Μεγάλωσα, Ελπίδα μου,
λαχεία τα κρατούσα,
σου φώναζα, με κοίταγες
κι’ εγώ χαμογελούσα.
Πόρτες άρχισα να κτυπώ
που κλείναν πάντα βιαστικά
και μαύρα τα μουρμουρητά.
Λόγια μεγάλα άκουγα
με μαύρη φορεσιά.

Και ‘συ πάντα συντρόφισσα
ποτέ σου δεν με άφησες
γλυκιά αγαπημένη.
Μαζί μου πάντα στη ζωή
παντού και στα Καράβια,
που παιδικά τα όνειρα
σπρώχνανε γυμνοσάλιαγκες,
τώρα γίναν αληθινά
βιράροντας τις άγκυρες.

Όνειρα… όνειρα παλιά,
όνειρα σκοτωμένα.
Καλά που σ’ έχω συντροφιά
γλυκιά, πάντα εσένα.

Και όλο προχωρούσαμε
κουτσαίνοντας το βήμα,
ώσπου και η συζήτηση
πήγαινε να τελειώσει.
Πόδια που πόναγαν πολύ,
παπούτσια είχαν λιώσει.
Πορεία – αίμα της ζωής
σταγόνες του στο πέτο.

Και φτάσαμε πια στους γκρεμούς,
ερείπια και σκόνη….
Τα όνειρα νάναι νεκρά,
σπασμένη κι’ η αγχόνη.

Μόνο τα λίγα - μερικά
πονάγανε ακόμη.
Κοίτα γλυκιά Ελπίδα μου
το χέρι μας απλώνουν.

Και ‘γω μη έχοντας το νου
τι άλλο για να δώσω,

Τους έδωσα μια λαμπάδα λευκή,
φορεσιά που έκλεψα από τα κύματα
και την έδωσα να τη σιδερώσει ο άνεμος του Ωκεανού
που φύσαγε μανιασμένα στου καραβιού μου τη πλώρη.

( Αφιερωμένο στη ζωή μου και στη καριέρα μου, ως  Πλοίαρχος στη Θάλασσα. )

Νίκος Στυλιανού


Editor review

Αξιολόγηση:
 
5.0
Reviewed by Κολυδά Αναστασία
June 08, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 5 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Reviewed by desyllasi
June 15, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Εξαιρετικό !! Εικόνες, λόγος, συναίσθημα...
Reviewed by Amarylis
June 08, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 


Μόνο μια θαλασσινή καρδιά θα μπορούσε να είναι τόσο ποιητική,αδάμαστη και συνάμα

απέραντη.
Reviewed by kate
June 07, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Χρειάζεσαι τη γλώσσα, τη μουσική, τις εικόνες, τις δονήσεις, τους παλμούς, όλες τς ανάσες, όλο το χρόνο, τη σύνολη ακεραιότητα της ψυχής σου για να αφηγηθείς μια ολόκληρη ζωή... μας την όρισαν ή την κερδίσαμε, μας την προσέφεραν ή την αρπάξαμε όπως ο Προημθέας τη φωτιά από τους Θεούς, όπως και να'χει 'όνειρα σκοτωμένα' αλλά και 'λαμπάδα λευκή, φορεσιά από τα κύματα', χρώματα, 'σπασμένη ελπίδα, το ανάγλυφο της περπατησιάς, του Ταξιδέματος, το Νόστιμον Ήμαρ που μας καταδιώκει στους εφιάλτες μας... μου έδωσες πάλι πλούσιο μάγμα φίλε... έναν ατίμητο θησαυρό (οι βαθμολογήσεις απλά, στη σκιά του ήλιου-δρομέα που έχεις για γραφίδα σου)...
Reviewed by SAILOR
June 07, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Γεύση γλυκόπικρη μέσα απο φουρτουνιασμένα συναισθήματα...Άριστο

Reviewed by dimitraemi
June 07, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords:   
 

Ο,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος......

ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ...καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν.. Γεν.1-26 [Αποσπάσματα].- Ν3/21-22,β2 << Το τέρας βρυχάται και θα συνεχίσει να βρυχάται όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα και βίαια, απροκάλυπτα και καταστροφικά, χειραγωγώντας με ευκολία τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε κάθε είδους Εγκληματικές ενέργειες και Πράξεις, διασπώντας έτσι τον ιστό σταθερότητας και συνοχής στις λοινωνίες των ανθρώπων παράγοντας με αυτό τον τρόπο την προσφιλή δια την ύπαρξη και διαιώνιση του <<Τροφή>> που δεν είναι άλλη από την παραγόμενη Αρνητική Ενέργεια που τον συντηρεί ανα τους Αιώνες και είναι πάντα προς όφελος του. Χρησιμοποιώντας δε βάναυσα και δόλια τον πρόχειρο πλανήτη του όλο και πιο καταστροφικά, όσο καταλαβαίνει πως οδηγείται προς το Τέλος Του....Το μη αναστρέψιμο !.....>> 30/12/2021 - Nikos Stylianou