Αιώνες ακίνητη
Να πρασινίσει περιμένω ο κόσμος
Να περάσω
Μα εκείνος σταθερά στο κόκκινο
του αίματος
της αρπαγής
Μου ανεμίζει κόκκινο πανί
βάζω μπροστά τον ταύρο
προσωρινά γλυτώνω
Μιλώ σε πρώτο πρόσωπο
μα δεν είναι δικό μου
το εκμαγείο είναι της θλίψης μας
Με κυριεύουν
Θάλασσες
Τα λόγια που δεν είπα