Έτσι και τώρα
μόλις έδεσε το βαπόρι στο Γαύριο
και πάτησα το πόδι στο νησί
ήρθε ο αέρας να με κεράσει γιασεμί
απ' τις αυλές και τα μπαλκόνια
γεμίζοντας με, με συνειρμούς του τότε..
Και όπως και τότε.. έτρεξε γρήγορα
φτερουγίζοντας
να ζωγραφίσει τις κορυφές των κυμάτων
με το άσπρο πινέλο του...
Μαγευτικές εικόνες !...
Α, να !.. Κι ο γάιδαρος πάλι.. να μουγκανίζει
δεμένος στη παλιά ξύλινη κολώνα,
φορτωμένος με δεμάτια σανό,
που αν και ολόιδιος
δεν νομίζω να' ναι ο ίδιος.. ο Τότε !...
Τι τα θες όμως τώρα...
Θύμησες παλιές - νοσταλγικές !..
Το..τότε.. και το κάποτε...
όμορφο, γλυκό, ειρηνικό και ανεπανάληπτο
με το ασυνάρτητα Ξένο και Ασύγχρονο Τώρα του Σήμερα......
Νίκος Στυλιανού