στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Το άλογο έχει ιδρώσει
όμως εσύ το πιέζεις..
το χτυπάς αλύπητα
συνεχίζεις να τρέχεις
για που άραγε ;..
Μια περίεργη αίσθηση,
μια βαριά μυρωδιά
πνίγει την ατμόσφαιρα
μια εκνευριστική δυσφορία
απλώνεται στο είναι σου..
Τραβάς τα γκέμια..
αλλά μάταια..
Είναι αργά...
Θέλει να φτάσει στο τέρμα του
για να τελειώσει
το μαρτύριο του
να ξεφορτωθεί
το βάρος σου
και τα βάσανα σου
που έγιναν ασήκωτα.
Ο ιδρώτας τρέχει πλέον
με χοντρές σταγόνες
στο ξεραμένο έδαφος
και στο αλμυρό του αποτύπωμα
δεν πρόκειται ποτέ
να φυτρώσει
κανένα λουλούδι
όσο κι αν βρέξει
αργότερα…
Και αν θες εσύ να προχωρήσεις κι άλλο
τότε δική σου η ευθύνη..
Ο αγώνας πλέον γίνεται άνισος
γιατί το άλογο είναι το δυνατό σου στήριγμα
και τρέχει πιο γρήγορα..
Αν σε εγκαταλείψει
τότε ζύγισε τις δυνάμεις σου
και παραδέξου το..
Δεν ξέρω όμως κανέναν να έχει φτάσει ως εδώ
και να σταμάτησε την πορεία του..
Όλοι τους έφτασαν μέχρις εδώ
και έμειναν ξαπλωμένοι να απορούν
με ένα καντήλι αναμμένο…
Νίκος Στυλιανού