Όπως τα όνειρα τρέφοντας το σώμα
διαθλώνται
αντανακλώνται
κι αναρριπίζονται
Όπως οι παραισθήσεις
γεμάτες από ρωγμές που όλο βαθαίνουν
εκρήγνυνται
εξαπολύοντας θύελλες
καταιγισμούς
κατακρημνίσεις
Όπως το αθέατο μέσα μας
αναζητώντας ρίζες λαχτάρας
βυθίζει το μαχαίρι
ανοίγοντας τις φλέβες της μέθης
της συμμετοχής
της ασυγκράτητης της επιθυμίας
όπως το δάκρυ του ανέμου και της γης
το πετρωμένο δάκρυ όσων δεν έχουν φωνή
ή χώρο ν’ ανασάνουν
διασχίζοντας θάλασσες νεκρών
βυθούς ναυαγισμένων
κατακλύζει το σπαραγμένο κέντρο της ιστορίας
Έτσι
έτσι ακριβώς
τα κύτταρα της συνείδησης θα δώσουν το σινιάλο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ