Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Online -χρήστες & επισκέπτες Εξωτερικού

Now 53 guests online

Who's Online

Έχουμε 417 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO PAGE ** Ποίηση ΚΙ’ ΟΛΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣΑΝ...
 

ΚΙ’ ΟΛΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣΑΝ... Hot

ΚΙ’ ΟΛΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣΑΝ...

Ο ήχος απλωνόταν
και πλάγιαζε στα χαμηλά,
ακολουθώντας τις σκιές
που έτρεχαν χωρίς πορεία,
με τη σκέψη σε καθήκοντα περιφρούρησης.

Και η αγωνία αφυδατωμένη,
να έχει μπει στις καλλιέργειες του φόβου,
που ξεραμένες έτριζαν
στο κάθε βήμα.

Η μοναδική πόρτα πού’μενε ανοιχτή,
έγραφε τη λέξη « θυσία »,
μα κανείς δεν τη διάβαινε.
Και δύο – τρείς που την πλησίασαν,
κοντοστάθηκαν δισταχτικοί
κι’ έφυγαν γρήγορα,
αλλάζοντας πορεία.

Η ανάγκη έψαχνε τη συζήτηση,
χωρίς ανταπόκριση.

Στόματα κλειστά,
από φόβο,
από άγνοια,
από ατολμία – αμηχανία,
ή κι’ από ένστικτο.

Οι πορείες συνέκλιναν.
Κι’ όλες βγήκαν στον ίδιο δρόμο,
τον φαρδύ κι’ ατέλειωτο,
μ’ όλα τα βέλη
να δείχνουν στην ίδια κατεύθυνση.
Κι’ αυτά να γράφουν
πάντα την ίδια φράση.
« Πορεία προς τη Γνώση. »

Κι’ όλοι άρχισαν να περπατούν γρήγορα
και να τρέχουν.
Κι’ όλοι ζητούσαν να την βρουν,
να την ρωτήσουν,
να μάθουν – να γνωρίσουν,
πριν αποφασίσουν,
να πάρουν στα χέρια τους
το εισιτήριο,
για το Μεγάλο τρένο
με τα πολλά βαγόνια,
ίσως χωρίς επιστροφή,
ίσως χωρίς τέλος,
ίσως για να κατέβουν
στην επόμενη στάση,
στα σύνορα της ίδιας κοινωνίας.
Του ίδιου τοπίου,
της μόνιμης αγωνίας,
με τα σπασμένα παντζούρια
της Αβεβαιότητας,
σε όσα σπίτια κατοικούσαν ακόμα
Αράχνες.

Έως ότου έσπασε το μεσαίο ζωνάρι,
που κράταγε το βαρέλι.
Κι’ αυτό άνοιξε ξαφνικά τα σωθικά του,
αφήνοντας να χυθεί
το παράπονο του απλού,
η αγανάκτηση του όλου
το δίκιο κατακόκκινο από θυμό,
να σκεπάζει το τραπέζι
με τα βαθιά κρύα πιάτα,
που γέμισαν πίκρες
με κρούστα από παγωμένο κλάμα.

Κι’ απέναντι το καλάθι με το ψωμί
άδειο....
Με λίγα ψίχουλα π’ απέμειναν
στην άκρη,
να ψιθυρίζουν την ίδια λέξη
που φορούσαν ντυμένοι όλοι,
ως το κεφάλι.

Την Αβεβαιότητα.

Που κι’ αυτή βαφτισιμιά της
Ανασφάλειας ,
πιασμένες χέρι-χέρι,
να κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια
ως κάτω το απύθμενο.
Κι’ όλα τα μπουκάλια ανοιχτά,
να γεμίζουν τα ποτήρια
με φόβο και τρόμο και πόνο.

Και σ’ όλο το παράλογο,
να κρέμεται στον τοίχο
ένας Χιτώνας Λευκός,
που δεν τον φόραγε κανείς,
κι’ όλοι μονολογούσαν ψιθυρίζοντας,
παρακαλώντας
ΤΟ ΔΙΚΙΟ
να εμφανιστεί επιτέλους,
για να τον φορέσει……


Νίκος Στυλιανού

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 2 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Με λιτότητα φωτίζεις τις πτυχές της σημερινής πραγματικότητας , της αγανάκτησης… της αποφυγής των ευθυνών ακόμη και τώρα που το χτένι έχει σπάσει και υπερπηδήσει τον κόμπο.

Reviewed by powerlesspower
June 07, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 

Πολύ καλό Νίκο μου!

Ευαγγελία Πατεράκη
Reviewed by ΠΑΤΕΡΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
June 03, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords:   
 

Ο,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος......

ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ...καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν.. Γεν.1-26 [Αποσπάσματα].- Ν3/21-22,β2 << Το τέρας βρυχάται και θα συνεχίσει να βρυχάται όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα και βίαια, απροκάλυπτα και καταστροφικά, χειραγωγώντας με ευκολία τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε κάθε είδους Εγκληματικές ενέργειες και Πράξεις, διασπώντας έτσι τον ιστό σταθερότητας και συνοχής στις λοινωνίες των ανθρώπων παράγοντας με αυτό τον τρόπο την προσφιλή δια την ύπαρξη και διαιώνιση του <<Τροφή>> που δεν είναι άλλη από την παραγόμενη Αρνητική Ενέργεια που τον συντηρεί ανα τους Αιώνες και είναι πάντα προς όφελος του. Χρησιμοποιώντας δε βάναυσα και δόλια τον πρόχειρο πλανήτη του όλο και πιο καταστροφικά, όσο καταλαβαίνει πως οδηγείται προς το Τέλος Του....Το μη αναστρέψιμο !.....>> 30/12/2021 - Nikos Stylianou