στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
(...πενθώ τους νάρκισσους με ανάσες...)
Φύσηξε η μέρα, κι ήτανε σάμπως
να μην την έζησα- πάλι θλιμμένος-,
τα χλωοβλέφαρα κλείνει ο κάμπος,
να αποσταθεί μαυροντυμένος.
Και φέγγουν έρωτες που αναβλύζουν
τις άγιες ώρες τους, σε μια στιγμή,
μεσ΄ τα ξερόφυλλα,π΄αργοθροίζουν
κάτω απ΄τ΄αστρόφωτο, το ασημί.
Ωδη θαρρείς παράξενη ,-σαν σκύρτημα σολίστα-
απόψε η νύχτα επέλεξε ,πάνω στα δυο της χέρια,
κι ειναι γλυκό τ΄αγκάλιασμα, στης πλάσης της την πίστα,
καθώς η γη ΄ρωτεύτηκε, τη λούνα κι τα ΄στέρια.
Σαν το κοιτάζω, ξαγρυπνώ, ω!! νύχτωμα κερένιο
ποια θλίψη απόψε ζήλεψε, εμένα να ζυγώσει..,
κι ολο αγγίζω το αστροφώ, το μελοφιλντισένιο
που ο κάμπος θα ΄ρωτοτρωπεί, μέχρι να ξημερώσει.