στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ένα δάκρυ
χάραξε στο πρόσωπό σου
μια υδάτινη ρυτίδα
δε αγγίζομαι πια από ανάσες δανεικές
κρατώ στο βλέμμα μου μονάχα εσένα
ολόκληρη όμως…
Μια αχτίδα από γαλάζιο πρωινό
έλιωσε στ’ακροδάχτυλά σου
ήμουν ένα όνειρο στα όνειρά σου
και ακροπατώ στα χείλη σου
σαν στάλα δροσερό νερό…
Μια φλόγα μοναξιάς
κλείστηκε στο δωμάτιό σου
κάθεται πάνω στα μαλλιά σου
σαν στέμμα από θλίψη
έχω περάσει τόσα
κι έμαθα πια να μην φιλοξενώ
παρά μονάχα το απροσδόκητο…
Ένα δάκρυ
χάραξε στο πρόσωπό σου
μια υδάτινη ρυτίδα
από τις νύχτες που σάρωσαν τη ψυχή μου
κράτησα μόνο
εκείνη που δεν μου υποσχέθηκε ποτέ
πως τάχα θα τη διαδεχθεί
κάποια καινούργια αυγή…
30-11-2002