συλλογη: ερωτοφώς
Στεκω μονάχος σαν κορφή
στον κρυο τον αέρα,
μακρια απ΄ των πρασσινόχλοων,
των ευωδιών τη χάρη.
Κι εχει γιορτή η μοναξιά
εκει ψηλά στο κρύο
σαν που τη θλίψη φόρεσε
ταιριασμα στο φεγγάρι .
Σαν που σκυρτούνε μόνα τους
χωρις στοργη τα χέρια,
σαν ανεμοσκορπίσματα
στου ουρανού τα χάη
βένταλιες μοιάζουνε παλιές
απο χλωμές κυρίες,
που κλείσανε ενα σούρουπο,
..κι άρχισε να φυσσάει.
Ξανά δεν την αντάμωσα
σε τούτο τον αιώνα,
τα ματια δεν κοιμήθηκαν,
σε εκείνης τη μορφή.
και δεν τραγούδησαν ξανά
τα κόρνα της καρδιάς μου,
δεν ξαναχόρεψε το φως
σε τούτη τη ζωή
.