σπασμένες εικόνες
άσπρες
μαύρες
ίσως και γκρίζες
αγχωμένοι ήχοι
παλλόμενες λέξεις
δεν ξέρουν ποιά πλευρά να διαλέξουν
για την πτώση
ανήσυχα κενά διαστήματα
πιασμένα από το σκοτάδι
ψεύτικα όνειρα
ή αλλιώς πεθαμένες ελπίδες
άυπνες οι νύχτες μου
ατέλειωτες
βαριά η αναπνοή μου
αγωνιά
αν θα ξημερώσει
στο πρώτο φως
από τα χείλη ξεπηδάει
αναστεναγμός ανακούφισης
λίγος ακόμη χρόνος
νόμισα για φεγγάρι τον ήλιο σήμερα!
τα μάτια κλειστά
μοιάζει με την απόσταση
απ' τη σκιά μου
σκονισμένη και χλωμή
Silena 27/2/2011