Άγρια και αφιλόξενη αυτή η πόλη
και κάθε νύχτα ένα κόκκινο φεγγάρι
τον έρωτά μου ξεπουλά
το χάραμα πριν έρθει.
Σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια
μυστικά πουλούν
και αγοράζουν τα νιάτα μου,
και είναι πάντοτε πέντε
τα διεφθαρμένα δάχτυλα
που στον ίσκιο των άστρων
χωρίς λύπηση καμιά
τη μοίρα μου υπογράφουν.
Σε βρήκα, Χριστέ μου,
σε κάδους σκουπιδιών να ψάχνεις,
για να χορτάσεις τα πεινασμένα σου νιάτα
σε δρόμους με σπασμένους φανοστάτες.
Στους τοίχους βρόμικων σπιτιών
διακρίνω τον ίσκιο από τα όνειρά σου
και στα πεζοδρόμια της μνήμης
μια σβησμένη ηχώ μου ξαναφέρνει πίσω
τα τελευταία κουρασμένα βήματά σου.
Μα αντί για καρφιά στα χέρια
είχες μια αυτοσχέδια βόμβα.
Ένα μπαμ και γλίτωσες , καρδιά μου.
Από την ποιητική συλλογή μου
« ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ »
Εκδόσεις Γαβριηλίδης