στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Τα λένε χαμένα παιδιά.
Ποτέ δεν τα ένιωσε καμία μήτρα
Ποτέ δεν βύζαξαν ιδέες
Οι κεραυνοί ήταν τα φιλιά τους
και είχαν για πατέρα έναν άπιστο ουρανό
Τα λένε χαμένα παιδιά
Έλιωσαν την καρδιά τους
πάνω σε φλεγόμενες λεωφόρους
ψάχνοντας μια Ιθάκη
που δεν γεννήθηκε ποτέ.
Τις μέρες
όταν ακόμα ήταν μωρά στις κούνιες
τα φίδια πλάκωναν τα ονείρωττα τους
και σφαζανε δαιμονους
με τις ανάσες τους.
Τις νύχτες
σαν παιδιά
κρυβανε τα μαχαίρια
να μην κοπεί η αυγή στα δυο
και έρθει το φως και τα αρπάξει..
Έφηβοι
ζευγάρωναν με τον θάνατο
σε άγριες νύχτες χάνονταν
και τους λήστευαν οι πόθοι.
Στοιχημάτιζαν σε δευτερόλεπτα
ότι αγαπούσαν
Η στοργή κοίμιζε στο μέτωπο τους αυταπάτες
και στάλαζε μάταιες ελπίδες.
Τα λένε χαμένα παιδιά
αν τα δείτε
μην τους πείτε σε αγαπώ
Πείτε τους αντίο.
Δεν έζησαν ποτέ
σε αυτόν τον κόσμο
και αν έζησαν
ο κόσμος δεν τα αγάπησε ποτέ..
