Με μια βάρκα
στην πλάτη
τα σπλάχνα να
σέρνονται καταγής
καρδιά μου αφόρητη
σκισμένο το φως
Πως μου καις απόψε τα μάτια
σαρκοβόρε Κρόνε -
Χρόνε φριχτέ-!-
Τόσο που κρατήθηκα στον ουρανό
κωπηλατώντας γύρω απ' το φεγγάρι
ξεκλειδώθηκαν τα μέλη μου
και κρέμασαν
πρόλαβα να δέσω τα κουπιά στα χέρια μου
μη και μου φύγει η Ψυχή
ψυχή να έχω
τροφή πουλιών
και των ονείρων στέγη..
ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΨΥΧΗΣ!!!
Πατεράκη Ευαγγελία