ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ
Το βράδυ οι εφιάλτες επιστρέφουν
στη μικρή μου γειτονιά.
Περιπολούν για κάποιο θρασύ,
που θα τολμήσει να κοιτάξει το φεγγάρι,
που δεν θα έχει κρυφτεί
στα σκεπάσματα
της γωνιάς του κρεβατιού,
και με μια κόκκινη ματιά τους
θα κλέψουν ακόμη μία ψυχή,
αφήνοντάς ένα κρύο
ασάλευτο
κουφάρι πίσω τους.
Απόδειξή της ύπαρξής τους!!!
Το βράδυ η ζωή αλλάζει μορφή,
αποκτά δύναμη
στα όνειρα
στις φοβίες σου,
γίνεται ένα ταξίδι
σε όσα έχεις ξεχάσει
προσφέρει αιματοβαμμένη θυσία,
στο βωμό της ελπίδας.
Κερδίζει λίγες ακόμη,
στιγμές ματαιότητας
πόνου,
χαρίζοντάς δάκρυα
στις παγωμένες πηγές δακρύων
του μαύρου ναυτικού,
να ανέβει η στάθμη,
να συνεχίσει το αιώνιο ταξίδι του!
Το βράδυ βλέπεις μάχες που κέρδισες
να έρχονται ξανά,
σαν να μην έγιναν ποτέ,
ζητούν το σώμα σου
ναό στις προσδοκίες τους,
και ο φόβος του θανάτου,
ζωντανεύει ξανά
σε εκείνη τη μορφή,
μόνος στο λευκό δωμάτιο,
το σώμα σου
να τρώει τη σάρκα
και εσύ να χάνεσαι
αδύναμος στη φυλακή σου,
δίχως άλλη επιλογή,
δίχως τελειωμό.
Ο καρκίνος να ξυπνάει σιγά σιγά,
χαϊδεύει κάθε σπιθαμή σου!
Το βράδυ οι εφιάλτες επιστρέφουν και εσύ χάνεσαι στην αγκαλιά τους!
Aφιερωμένο σε εσένα & εμένα!!!!
18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010