Sub Menu

Eίσοδος Μελών

Who's Online

Έχουμε 295 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
Logo Gate * Ποίηση Τολμώ (5)
 

Τολμώ (5) Featured Hot

Τολμώ (5)

Το αίμα ζεσταινότανε…
… η έκρηξη ερχότανε…
ο θάνατος πλησίαζε…
Μπρούτζινη πύλη έτριζε…
ο ήχος ανυπόφορος…
Καμένα δάκρυα κυλούν
και πετεινοί πολλοί λαλούν….

Να κείτομαι ασήμαντος
φθαρμένος και γδαρμένος
οι αμαρτίες μου πολλές
δικαίωμα, τιμή του….
Γκέμια, μαστίγια πολλά
οργή και μίσος του θολά
βλέμμα του που κοχλάζει
και όλα εναντίον μου
περαστικού του βίου μου
την κόλαση μου τάζει…

Τότε ριπή του οφθαλμού
εν τη ριπή του χρόνου,
αποφασίζω στη στιγμή
το μόνο όπλο που κρατώ
το βγάλω μήπως και σωθώ.

Άρωμα ανάσας αποκτώ
καρδιάς μου θραύσματα πετώ,
ρίχνω ανθόνερο πληγή
και πλησιάζω την πηγή
ψυχής μου κρύπτη ιερή.

Λευκό σεντόνι μονομιάς
κλαδιά ανθισμένα αμυγδαλιάς !

Αστέρια με κοιτάζουν
χαμόγελα μου στάζουν !

Παίρνω τη δύναμη με μιας
ανάστημα ορθώνω !

ΑΓΑΠΗ λέξη του Θεού
στον ουρανό απλώνω !

Ήλιοι ανάβουν μονομιάς
φεγγοβολούν και καίνε…
Ιεριχούς οι σάλπιγγες
αντίλαλος ακούγεται
ΑΓΑΠΗΣ στίχους λένε…
Γύρω σπουργίτια, λέλεκες,
πολύχρωμοι ερωδιοί,
κοτσιφοσπινοπελαργοί,
και πέρδικες και φασιανοί,
αρκουδολιονταρόπουλα
και λυκοαλεπούδες,
καβούρια, χελονόπουλα
και άσπρες πεταλούδες !....

Κόκκοι που τρέχουν να χωθούν
στο χώμα για ν’ αναστηθούν !…

Όλα χορεύουν ξαφνικά… τα όστρακα ανοίγουν…

Τα δάση πράσινοι βλαστοί, τα κάνουν να γυαλίζουν.
Ήλιοι που τις αχτίνες τους, ν’ ανάβουν τα καντήλια.
Ξανθά και ξέπλεκα μαλλιά, χωρίς φορούν μαντήλια.
Πλήθος καρδιές να κολυμπούν, ανθόνερου λιμάνι,
λίγο στο στόμα να γευτούν, μασήσουν μοσχολίβανο
και καταπιούν γεράνι.

ΑΓΑΠΗ !

Έννοια - λέξη Ιερή
κι’ η δύναμη της φοβερή
Πυρηνικό το κύμα
γιατί πηγάζει αστραπής
Δημιουργού το Βήμα…..

Κι΄ η Άρνηση να με κοιτά
μαύρα τα μάτια ανοιχτά
σβησμένα και καμένα…
με απορίας άξιον
να τάχει πια χαμένα….
Αυτός που το έπαιζε ΘΕΡΙΟ
ανηλεές και άτρωτο…
που θέριζε κάθε ζωή
με μιαρό του άροτρο…

Έλεος να αποζητά, να καίει τα τεφτέρια…
Να τρέχει πάλι να κρυφτεί
μαζί την κουστωδία του
τα Κοσμικά….. ξεφτέρια !...
Μήπως νοήσει το γιατί
τι σφάλμα ίσως έκανε
με τόση Πανουργία…
χωρίς πάρει την Άδεια
πήγε κι’ ανακατεύτηκε
και άνθρωπο ερωτεύτηκε
Δημιουργού Πορεία…….

ΤΕΛΟΣ

Νίκος Στυλιανού

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 2 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Τολμώ (5)

Μέσα στην ατυχία μου να μη μπορώ να διαβάσω τη σελίδα αυτο το διάστημα είχα την τύχη να διαβάσω ολόκληρο αυτό το υπέροχο κατά εμέ ποίημα. Πείρα το θάρρος να γράψω κάποιες από τις σκέψεις που μου δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του (το οποίο ομολογουμένως αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά).

Πάντα κατά την προσωπική μου γνώμη και τις «λίγες έως αρκετές προσωπικές ψυχολογικές εμπειρίες» στα λόγια σου η Ψυχή μου διαβάζει το θάνατο που σε περιμένει βαρκάρης να ανέβεις τον Αχέροντα. Η ειρωνεία της δυσωδίας που εκπέμπει η πραγματικότητα της κοινωνίας μας καθώς και η λευκοί κρίνοι με το αληθινό τους φρόνιμα που προσπαθούν να αναδειχθούν από τις λάσπες των εξουσιαστών τους με απώτερο σκοπό να δουν τον ήλιο, να νιώσουν απλά λίγη θέρμη από μία μικρή ηλιαχτίδα για να είναι ευτυχισμένοι.

Και εκεί έρχεται ο διάλογος, όχι η αντιπαράθεση με τους άλλους, αλλά ο αληθινός διάλογος αίματος που κάνεις με τον ίδιο σου τον εαυτό (η επιθυμία με τη δειλία , το όνειρο με τη απραξία) και ο πραγματικός φόβος ότι εσύ αφήνεις να πραγματοποιούνται όλα αυτά, γιατί ουσιαστικά φοβάσαι τον ίδιο σου το ΕΓΩ και τη δύναμη σου. Και έρχεται το Θηρίο (που για να είμαι ειλικρινής και ας γίνω κάπως υπερβολική, η ροή του λόγου σου μου θύμισε την κατά Ιωάννου αποκάλυψη- ζητώ συγγνώμη σε τυχόν αντιφρονούντες αλλά μιλάω πάντα βάση της δικής μου σκέψης) που προσπαθεί να σε εμποδίσει να πυρποληθείς για να λάμψει η αλήθεια, οι άλλοι σαν και εσένα πρότινος διστάζουν αλλά μέσα τους σε θαυμάζουν και η σπίθα της προσπάθειας σου άρχεσαι να καίει και σύντομα να γίνεται φλόγα ικανή να καταστρέψει την Ρώμη.
Και η Βαστίλη έπεσε. Η φλόγα πλέον αναζωπύρωσε τις στάχτες της καρδιάς μας και φέγγει για να φωτίσει τον ήλιο. Αυτό που μας αξίζει, αυτό που μας αρμόζει σαν νοήμοντα όντα , αυτό για το οποίο δημιουργηθήκαμε … να πράττουμε το «καλό» , χωρίς να γινόμαστε αμνοί προς σφαγή προς την ευχαρίστηση κάποιου ανάξιου, να μη σκοτώνουμε κάθε λογική και να πέφτουμε θύματα των ίδιων μας των χεριών στις επιθυμίες κάποιων, πόσο μάλλον στο «θεό» ΧΡΗΜΑ. Δαίμονες και άγγελοι στην αιώνια τους πάλι για εμάς μα προπάντων για αυτό το απλό και συνάμα τόσο τεράστιο και υπέροχο συναίσθημα την ΑΓΑΠΗ!!!

Λάτρεψα λόγω προσωπικών φρονημάτων τα εξής δύο κομμάτια: «Ήταν το φως, το φονικό ;
ή το σκοτάδι μίσος ;» & «Τώρα ; Ρωτώ, λες ναν’ αργά ;»

Πάλι συγχαρητήρια για αυτό το πολυδιάστατο και πλούσιο νοημάτων ποίημα. - Σοφία


*******************************************************************
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου που δαπάνησες να διαβάσεις αυτά τα 5 ποιήματα Τολμώ, που όπως έχω ξαναπεί εμπεριέχονται σε διάφορα κεφάλαια στο Μυθιστόρημα " Ποιήσωμεν...κατ' εικόνα !... " που γράφω και υπολογίζω να τελειώσει περί τα τέλη του χρόνου, ίσως και αρχές του επόμενου...... το γιατί χρειάζεται τόσος χρόνος να γραφτεί θα το διαπιστώσει ο αναγνώστης όταν με το καλό εκδοθεί ( στους καλούς μου φίλους, όπως και σε σένα Σοφία θα αποσταλεί δωρεάν όταν έρθει η ώρα όπως σου είπα. Και θα είναι τιμή μου να το διαβάσουν. )
Σε ευχαριστώ κατά δεύτερον για τις ενδιαφέρουσες σκέψεις σου, αν και ομολογουμένως είναι αρκετά δύσκολο να κατανοηθεί πλήρως το νόημα, χωρίς να διαβάσει κανείς ολόκληρο το έργο.
Να' σαι πάντα καλά.

Nikos Stylianoy
Reviewed by powerlesspower
April 14, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

Νομίζω τόλμησες και κέρδισες φίλε μου Νίκο!
το πόνημα αυτό χρειάζεται πολλές αναγνώσεις
η αίσθηση όμως που σου αφήνει έχει ένα μεγαλείο, σύγκρουση, οντολογικές διαστάσεις, κοσμολογικά προαπαιτούμενα...
ο άνθρωπος, ο Δημιουργός, οι συν-δημιουργοί, τα στοιχειακά, οι άγγελοι, οι δαίμονες... ένα έπος!
συγχαρητήρια φίλε...

αυτό μου άρεσε πολύ...

ΑΓΑΠΗ !

Έννοια - λέξη Ιερή
κι’ η δύναμη της φοβερή
Πυρηνικό το κύμα
γιατί πηγάζει αστραπής
Δημιουργού το Βήμα…..


*************************************************************************
Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου καλέ μου φίλε. Να' σαι καλά...

Nikos Stylianoy
Reviewed by SAILOR
April 12, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: