Και πάντα ένας πειρατής
που στο βλέμμα θα 'χει
τη φωτιά εκατό φεγγαριών
με το τραγούδι των δελφινιών
πλάνα θα πλευρίζει την νύχτα
και τα μενεξεδιά βαπόρια
που κουβαλούν τα όνειρα
στις θάλασσες της καρδιάς
με μαεστρία θα λεηλατεί,
όταν στην αμμουδιά
αντί για χορός θα στήνεται
το πονεμένο τραγούδι
μικρής θλιμμένης γοργόνας
που ψάχνει το αθάνατο νερό
την αγάπη της να ποτίσει
όταν σαν βασιλικός μοσχοβολά
στο παράθυρο της σελήνης.
Και είναι η νύχτα που χαμογελά
όταν τα όνειρα στροβιλίζονται
σαν σπίθες σε τρανή φωτιά
όταν πανέμορφη κόρη
απλώνει τα ρω του έρωτα
στην θάλασσα με τα χίλια κύματα
και αμούστακα αγόρια
σκύβουν τρυφερά
πάνω από την σιωπή των βυθών
προσεκτικά να διαβάσουν
τα αναφιλητά που κρύβονται
στην καρδιά σφραγισμένων οστράκων,
όταν ο έρωτας σαν ανέμη
θα γέρνει τρυφερά στα άστρα .
Βάσω Μπρατάκη