Δε φοβόμαστε
Απλώς, πονάμε
Πίσω από τον απέναντι τοίχο
Ένας άλλος, ακόμη ψηλότερος μας περιμένει…
Δεν είναι ότι κρυβόμαστε
Απλώς
Πληγή τη πληγή
μαθαίνουμε ακόμη
Ν’αγαπάμε…
Διαφυγές δε χρειαζόμαστε
Είναι η αλήθεια που αρνηθήκαμε
Κι ακόμη τη χρωστάμε
Πίσω από τον επόμενο σύντροφο
Ένας άλλος, πιο σκληρός
Με απουσία μας χαρακώνει…
Δεν είναι ότι θωρακιζόμαστε
Απλώς μαθαίνουμε ακόμη
Πως είναι να ζούμε
Χωρίς την πανοπλία του εγώ
Πως είναι να ζούμε
Χωρίς το αγορασμένο αίμα των άλλων
Να ζούμε αληθινά…
Στο άπειρο δεν απλωνόμαστε
Είναι η αφθαρσία ένα ρούχο
Που δεν έχουμε μάθει να φοράμε
Πίσω από τον επόμενο εαυτό
Ένας άλλος, ακόμη πιο μοναχικός
Το αιώνιο μας χρεώνει…
Μάης 2009