Σ' όλη μου τη ζωή, δεν ταίριαξα πουθενά.
Φάλτσα νότα ήμουν , άρρυθμο βήμα, τούφα που
ξεφεύγει απ' τα μαλλιά.
Παιδί όλο ερωτήσεις, καθόλου απαντήσεις.
Ναι, πουθενά δεν ταίριαζα !
Μετά συνάντησα εσένα.
Δεν είχες απαντήσεις.
Είχες μόνο εκείνη την αγκαλιά που όταν με τύλιξε,
οι ερωτήσεις χάθηκαν κι εγώ συντονίστηκα στο χορό της
αγάπης.
Ακόμα, αυτόν χορεύω.
Επιτέλους δεν περισσεύω !
Θυμάμαι ότι ακόμα και στην αγκαλιά της μάνας μου,
πάντα περίσσευα.
Φ. Τεντη