στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Kι όμως αυτό το ποίημα
στα εκατό αληθινό
έχει και αποδέκτη…
που δεν πιστεύει άνθρωπος
ότι μπορεί να υπάρξει…
Τελείωσε και σταύρωσε
τα χέρια του και πάλι
μα όση ώρα μίλαγε
υπέφερα και έσφιγγε
ο πόνος στο κεφάλι.
Πόσο το μίσος βάραθρα βαθιά
μπορεί να σκάψει
πόσο το μίσος άσβεστο
μυαλό του να το «κάψει»….
νομίζοντας «εκδίκηση» χωρίς λόγος υπάρξει !….
Kι όμως αυτό το ποίημα
έχει και αποδέκτη…
Κι όπου δεν πάει το μυαλό
σκεφτεί κανένα «μάλλον»
πως μπήκε μέσα ο διάβολος
στενό του περιβάλλον…
Πόσο ψυχή αφύλαχτη
διάβολος κυριεύει
χειραγωγεί και οδηγεί
κι όταν όλο το έγκλημα
έχει πια καταστρώσει
τραπέζι έχει στρώσει
παύει να τον νταντεύει
σηκώνεται και φεύγει
Κι αυτός ανυπεράσπιστο
άβουλο πια υποχείριο
νομίζει με τις πράξεις του
τον κόσμο διαφεντεύει….
Πιστεύει στο απόλυτο
των πράξεων του «δίκιο»
κι έχει δοθεί στο χάος
μαύρα και λεκιασμένα
ζωής του σκαλοπάτια
όλα από εδώ και πέρα….
Όμως το πλέον τραγικό
που δυστυχώς συμβαίνει
είναι εγώ πως δεν μπορώ
πλέον να βοηθήσω
παύει να είναι ανθρώπινο…
είναι Ψυχής το θέμα
και μόνο μια η λύση
Μόνο ο ίδιος μόνος του
αφού ψυχή εκχώρησε,
παλέψει με τον διάβολο
ψυχή να ανακτήσει…
Μοναδική η λύση
Κερί να ανάψει εκκλησιά
κλάψει παρακαλέσει
Χριστό τον συγχωρέσει…..
Εγώ… τον Πόνο τον κρατώ
και με αυτόν θα πορευτώ…
Νίκος Στυλιανού