στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Τόσο φως και εγώ να περπατάω τυφλός
σαν άλλος Οιδίποδας.
Και εσύ ζωή ,που μου υποσχόσουν
πως όλα ήταν δικά μου,
πώς τόσο άσπλαχνα τώρα μου τα παίρνεις πίσω
και κατάντησα να πορεύομαι
φτωχός και κουρελιάρης , κάτω από τα άστρα,
χωρίς να έχω πού την κεφαλήν κλίναι;
Πού είναι το φως που έσχιζε την ημέρα,
ξυπνώντας την περηφάνια στα πανύψηλα βουνά ,
και το γαλάζιο στην πλάτη των κυμάτων;
Θεέ μου , πως χάθηκαν όλα τόσο ξαφνικά
κι έπεσαν ξεδιάντροπα οι μάσκες;
Πατρίδα, όπου και να στρέψω το βλέμμα μου,
βλέπω αγέλες τσακαλιών
να ουρλιάζουν πάνω από το κορμί σου
και μυστικές συμφωνίες να κλείνονται
για το πώς θα μοιράσουν τις σάρκες σου...
Βάσω Μπρατάκη