Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Who's Online

Έχουμε 427 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO VIMA *** Άρθρο Ο Διδάσκαλος ΙΗΣΟΥΣ και το μήνυμα της Αγάπης…
 

Ο Διδάσκαλος ΙΗΣΟΥΣ και το μήνυμα της Αγάπης… Featured Hot

Ο διδασκαλοσ ιησΟΥΣ και το μηνυμα τησ αγαπηΣ

«αὕτη ἐστίν ἡ ἐντολή ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς» {Ιω. ιε΄12}

Σημείωση: οι σκέψεις που ακολουθούν δεν αποτελούν καμία προσπάθεια ‘θεολογικής’ προσεγγίσεως του θέματος υπό την αυστηρά ακαδημαϊκή έννοια βεβαίως, διότι, καθώς, υπό την ευρεία έννοια, άπαντες δόκιμοι και αδόκιμοι μελετητές της Αγίας Γραφής θεολογούμε. Επειδή όμως δεν είμαι Θεολόγος και ουδέποτε θέλησα να οικειοποιηθώ τον ρόλο ή την ιδιότητα του… θεολογούντα, διευκρινίζω πως είναι απλά σκέψεις και θέσεις επί ενός ζητήματος που, ανάμεσα σε άλλα στην χριστιανική πίστη –και όχι θρησκεία – με απασχολεί χρόνια τώρα.

Πιστεύω πως η αναζήτηση πρέπει να προχωρά όχι μόνο σε εύρος αλλά και σε βάθος. Όσο τούτο είναι δυνατόν. Και κάποιες εποχές, η αναζήτηση είναι όχι απλά μια φλόγα αλλά μια φωτιά που σε πυρπολεί. Διψάς για απαντήσεις, διψάς για λύσεις, διψάς για τη δροσιά της αναψυχής σε κάποιο ίσκιο αυθεντίας και, ευτυχώς, τούτο δεν σου δίνεται.

Οι αυθεντίες μοιάζουν με τις μαγκούρες που όταν τις συνηθίσεις δεν θέλεις μετά να τις χάσεις. Βολεύεσαι, αρνείσαι να περπατήσεις μόνος.

Δύσκολο να πετάξουμε τις μαγκούρες, τα δεκανίκια, τα στηρίγματά μας.

Αλλά αναγκαίο στην πορεία για την εσωτερική ολοκλήρωση.

Όχι τελειοποίηση, ολοκλήρωση.

Απόλυτα προσωπικές θέσεις λοιπόν, επιδεχόμενες κρίσεων, αλλαγών, μεταβολών.

Προϊόντος του χρόνου άλλωστε, δεν γινόμαστε σοφότεροι;

Αλίμονο αν γίνεται διαφορετικά…

Μπορεί η Αγάπη να χωρέσει μέσα σε μια ‘εντολή’;

Μπορεί η Αγάπη να αποτελέσει η ίδια μια ‘προσταγή’, μια κατεύθυνση, έναν προσανατολισμό;

Μπορεί η Αγάπη να διδαχθεί όπως διδάσκεται ο σεβασμός, η εντιμότητα, η σωφροσύνη, η εγκράτεια, η φιλοπατρία;

Μπορεί η Αγάπη να μην είναι ένα ακόμη συναίσθημα αλλά μια ξεχωριστή διάσταση, ένα αυθύπαρκτο σύμπαν, μια κατάσταση του Είναι;

Μπορεί η Αγάπη εκτός από το να μεταμορφώσει αληθινά όχι μονάχα εκείνον που αγαπά αλλά κι εκείνους που αγγίζει;

Ο Χριστιανισμός είναι η ‘θρησκεία της Αγάπης’ λένε πολλοί και οι θεολόγοι διαφωνούν. Ο Χριστιανισμός δεν μας αφορά, είναι τελικά ακόμη μια ιδεολογία, μια παγκόσμια κοσμοθεωρία, μια οικουμενική πρόταση ζωής και δράσης. Αλλά δεν είναι αυτό που ‘ίδρυσε’ ο Ιησούς, εκεί, στα χώματα της Παλαιστίνης, δυο χιλιετίες πριν. Δεν είχε καμιά πρόθεση να ιδρύσει μια ακόμη θρησκεία, ένα δόγμα, ένα ‘μηχανισμό λατρείας’. Αυτό που μας αφορά, λένε οι Πατέρες, οι ασκητές και οι ορθοτομούντες θεολόγοι, είναι η πίστη, η εσωτερική ‘αλλοίωση’, η υπαρξιακή μεταμόρφωση, τελικά, η πλήρης αλλαγή. Είναι αυτό το άλλο ένδυμα που θα φορέσουμε, όπως λέει ο Παύλος, ένα ένδυμα φωτός, ουσίας, δύναμης, αθανασίας. Όμως, για να γίνουν όλα αυτά τα καταπληκτικά, θα πρέπει να τροφοδοτηθεί ο σαρκικός και χωμάτινος άνθρωπος με μια άλλη ενέργεια. Μια ενέργεια που δεν του είναι γνωστή, δεν του είναι ψηλαφητή, δεν του είναι καν προσιτή. Γιατί η Αγάπη δεν είναι αυτό που αισθάνεται ο άντρας για την γυναίκα του, ο εραστής για την ερωμένη του, ο φίλος για τον φίλο του. Τα συναισθήματα έχουν την εκρηκτική δύναμη ενός ηφαιστείου που εκχύνει προσωρινά τα σωθικά του αλλά ύστερα παραμένει ανενεργό για αιώνες έως να συσσωρεύσει νέο υλικό και να εκραγεί με βιαιότητα ξανά. Αυτό είναι ένα φτωχό υποσύνολο, ένα ανάπηρο αποπαίδι της Αγάπης, όχι η ίδια η Αγάπη. Είναι το τεχνητό φως ενός δωματίου όχι το εκτυφλωτικό φως του Ήλιου. Ποιος όμως μπορεί να αντέξει να κοιτάξει κατάματα τον Ήλιο χωρίς να τυφλωθεί; Καλύτερο λοιπόν το απαλό, γλυκό και σε ανθρώπινα μέτρα, φως του ταπεινού δωματίου.

Είναι η Αγάπη στην οποία αναφέρεται ο Ιησούς μια εξω-ανθρώπινη υπόθεση, μια άπιαστη Αγάπη, ένα μέγεθος που δεν προσεγγίζεται, δεν περιγράφεται καν, τελικά μια Αγάπη που δεν αφορά στον μέσο άνθρωπο;

Μήπως γι’αυτό αυτή η σπουδαία εντολή που διέσωσε ο ευαγγελιστής, δεν μεταμόρφωσε τον κόσμο, δεν άλλαξε τον άνθρωπο, δεν πλημμύρισε το σύμπαν, δεν σταμάτησε τους πολέμους, τις αδικίες, τις αθλιότητες;

Έχω την ταπεινή άποψη πως, κανένας από τους μαθητές του Διδασκάλου – είτε στον κλειστό, εσωτερικό κύκλο Του, πολύ λιγότερο στον εξωτερικό – δεν συνειδητοποίησε ως το τέλος ποιος αληθινά τους μιλούσε επί 70 και εβδομάδες που περπάτησαν μαζί, έφαγαν μαζί, ταξίδεψαν μαζί και έζησαν εκπληκτικές, απλά όμορφες αλλά, κυρίως, πολύ δύσκολες στιγμές στα χώματα της Γαλιλαίας, της Ιουδαίας, και της Περαίας. Έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες και απόψεις για τους μαθητές του Ραβί και μια που έχει πολλές πιθανότητες να είναι αληθινή είναι πως ο κλειστός κύκλος των μαθητών και οι πρώτοι που εκλήθησαν, ήταν συγγενείς του Ιησού εξ αίματος. Αδέλφια του ή πρώτα ξαδέλφια του από τον πρώτο γάμο του Ιωσήφ και περίπου συνηλικιώτες Του – όπως άλλωστε συνομήλικοι του Ιησού ήταν τόσο ο Ιωάννης ο Πρόδρομος όσο και ο Λάζαρος, ο πολύ αγαπημένος του φίλος. Είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως αυτοί θα ήταν πιο εύκολο να προσεγγιστούν και να αποτελέσουν μια πρώτη ομάδα – όχι όμως αναγκαστικά και την πλέον αξιόλογη – υποστήριξης και εργασίας, δίπλα στον Διδάσκαλο. Ο Ιησούς, δεν θα μπορούσε να διατρέχει ολόκληρη την Γαλιλαία, την Ιουδαία, την Περαία και την Σαμάρεια εντελώς μόνος, χωρίς να υπάρχουν πιστοί του φίλοι, άνθρωποι αφοσιωμένοι να τον υπηρετούν και να τον βοηθούν σε πρακτικά και ουσιαστικά ζητήματα ώστε εκείνος να μπορεί απερίσπαστος να επιτελεί το έργο Του. Και οι πρώτοι μαθητές, εκτός όλων των άλλων, δημιούργησαν και έναν πυρήνα δράσης και ‘προστασίας’ τρόπον τινα γύρω από τον Διδάσκαλο, τουλάχιστον έως εκείνος να αποφασίσει να αποκαλυφθεί στους ανθρώπους ως ο ‘Υιός του Θεού’, ως ο ‘Σωτήρας’ του κόσμου, ως ‘το Α και το Ω’.

Το εκπληκτικό είναι ότι μετά από τρία, περίπου, χρόνια και ενώ ο Ιησούς έχει ολοκληρώσει, σχεδόν, το επί Γης έργο Του, έχει διδάξει σε χιλιάδες λαού, έχει επιτελέσει απίστευτες ιάσεις, θεραπείες εκπληκτικές, έχει εκβάλει δαιμόνια και έχει ‘αποδείξει’ –και αν μη τι άλλο καταδείξει - την υπερφυσική Δύναμή Του ενώπιον όλων, οι γνωστοί πρώτοι 12, δεν έχουν ακόμη πειστεί! Κι ενώ έχουν ζήσει μαζί Του πολλές συγκλονιστικές στιγμές, έχουν κινδυνεύσει και έχουν γλιτώσει, έχουν διατρέξει ολόκληρο το Ισραήλ, την Γαλιλαία, και την Ιουδαία, έχουν μοιραστεί με τον Διδάσκαλο το ψωμί και το κρασί αλλά και τον Λόγο από τα χείλη Του, έχουν δει τον κύκλο των μαθητών να διευρύνεται πια σε κάποιες δεκάδες, αλλά, το σπουδαιότερο ίσως, έχουν λάβει κιόλας οι ίδιοι χαρίσματα για να θεραπεύουν στο όνομά Του, δεν έχουν ακόμη πειστεί! Ακόμη και λίγες ημέρες πριν την κορύφωση του Δράματος, όταν ο Ιησούς, στο νεκροταφείο της Βηθανίας, επιτελεί το συγκλονιστικότερο από τα θαύματά Του και εγείρει από το δυσώδες νεκροσπήλαιο τον από 4 ημερών ‘κεκοιμημένο’ φίλο του Λάζαρο μέσα στις φασκιές και τον παραδίδει ξανά στις αγαπημένες αλλά και εμβρόντητες αδελφές του Μάρθα και Μαρία, εκείνοι παραμένουν εκστατικοί μεν και άλαλοι αλλά όχι πλήρως και αληθινά μεταμορφωμένοι εσωτερικά, πεπεισμένοι, βράχοι ακλόνητοι. Κάτι που απεδείχθη πολύ σύντομα βέβαια.

Ο Ιησούς γνωρίζει πως τα θαύματα δεν ‘αλλάζουν’ το συνειδησιακό περιεχόμενο του ανθρώπου. Όχι οριστικά, όχι αποφασιστικά. Δημιουργούν σοκ και δέος αλλά δεν ‘γυρίζουν’ – από μόνα τους - τον άνθρωπο. Μονάχα η Αγάπη μπορεί να το πράξει αυτό και το κληροδοτεί στους μαθητές και στην ανθρωπότητα ως το μοναδικό αληθινό και υπερ-αιώνιο Θαύμα. Γιατί η Αγάπη και μεταμορφώνει και θεραπεύει και αλλοιώνει και στερεώνει τον άνθρωπο στον προσανατολισμό της σωτηρίας.

Άλλωστε, θα πρέπει να σημειώσει εδώ κανείς, πως στην εποχή του Ιησού αλλά και πριν και μετά, δεν έλειψαν οι χαρισματικοί διδάσκαλοι, θεραπευτές, μάγοι, θεουργοί και νεκρεγέρτες ακόμη! Χαρακτηριστικό παράδειγμα βέβαια τέτοιου διδασκάλου, ο Απολλώνιος ο Τυανέας ο οποίος μάλιστα, υπήρξε αληθινά διάσημος στην εποχή που συζητούμε, ένας κορυφαίος θεραπευτής και ‘μάγος’ που είχε τεράστιο κύκλο μαθητών και είχε επιτελέσει απίστευτα θαύματα. Πολλοί μάλιστα, κυρίως εθνικοί φιλόσοφοι κυρίως, τον συνέχεαν με τον Ιησού για αιώνες μετά. Μα υπήρξαν και άλλοι σημαντικοί αλλά χαμένοι πια στη λήθη του χρόνου, θρησκευτικοί ηγέτες, ιδρυτές αιρέσεων και κινημάτων. Όπως υπάρχουν και σήμερα ακόμη. Ο Ιησούς γνώριζε πως η δύναμη και η εξουσία στα γήινα πράγματα παρέρχεται. Μονάχα η πνευματική επανάσταση, η αληθινή επανάσταση είναι στο διηνεκές και αλλάζει τον κόσμο και την ιστορία.

Το μήνυμα της Αγάπης του Χριστού, δεν έχει καμία σχέση με το ‘χλιαρό και… ακίνδυνο συναίσθημα που όλοι μας βιώνουμε και θεωρούμε το συγκλονιστικότερο πράγμα που μας συνέβη. Αν η Αγάπη του Χριστού ήταν αυτό, δεν θα είχε καμία σημασία, καμία δυναμική, κανένα ρίσκο και καμιά επιρροή. Η Αγάπη για την οποία μιλάει ο Ιησούς στους μαθητές του, δεν έχει καμία σχέση με την ‘υπέρτατη κατανόηση’ της Βουδιστικής Μαχαγιάνα. Γιατί ο Ναζωραίος δεν αναφέρεται στην ατομική απελευθέρωση από το ‘τροχό’ των ενσαρκώσεων ως προϋπόθεση για την Σωτηρία. Δεν τον απασχολεί η… αριστοκρατική θεώρηση της οντότητας σαν μια ατέρμονη σειρά ενσαρκώσεων που επιτρέπει την πολυτέλεια της επιλογής του χρόνου και του τρόπου της εξόδου από την αιχμαλωσία του Κάρμα και του Ντάρμα. Είναι ο άνθρωπος αιχμάλωτος αλλά με μια άλλη έννοια, ενταγμένη στην ανισόρροπη σχέση Δημιουργού – Τέκνου της Δημιουργίας. Για τον Ιησού, ο άνθρωπος δεν είναι απλά ακόμη μια μονάδα στον πληθυντικό κόσμο του Απείρου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να χαθεί μέσα στις ατελείωτες ενσαρκώσεις και μετενσαρκώσεις καθώς είναι εικόνα του Δημιουργού και άρα προορισμένος να επιτύχει, καταδικασμένος να… σωθεί! Και ο δρόμος, η Οδός, το μονοπάτι, η Ατραπός δεν εξαρτάται από τον πεφωτισμένο δάσκαλο, τον ευφυή γκουρού, τον ήδη… σωσμένο αναχωρητή που έχει βιώσει τη φώτιση και προσδοκά να την βιώσουν και οι συνάνθρωποί του από συμπόνια ή ιερή αποστολή στην δύσμοιρη ανθρωπότητα. Η σύγκριση του μηνύματος του Ιησού με το μήνυμα οιασδήποτε άλλης Οδού είναι γοητευτική αλλά τα κοινά στοιχεία είναι λίγα και αδύναμα να προσφέρουν λίστες με… υπέρ και κατά. Απ’το Super Market των θρησκειών τι να διαλέξω; Βουδισμό με προσωπική άσκηση, λίγη γιόγκα και πολλή πνευματικότητα; Να πάρω Ινδουισμό με μοιρολατρικό ενισμό και εμμονικές σκέψεις γύρω από τις αλυσίδες που με δένουν με την ψεύτρα κοινωνία που δεν αλλάζει, έτσι είναι, έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα παραδώσουμε; Να… ψωνίσω ολίγο Ιουδαϊσμό και να κοπανιέμαι στο Τείχος των Δακρύων από το πρωί έως το βράδυ θρηνώντας και κλαίγοντας; Δεν είναι και εύκολο καθώς θα πέσω σε ένα πολύπλοκο και πολύ σκοτεινό λαβύρινθο που θα με οδηγήσει μάλλον στον αχαλίνωτο μυστικισμό και δεν είμαι για τέτοια. Άλλωστε, πρέπει απαραιτήτως να μάθω και Εβραϊκά καθώς η Τορά σε μετάφραση είναι σαν να θέλεις να μάθεις οδήγηση δι’αλληλογραφίας και μετά να δηλώσεις συμμετοχή στην Formula 1! Να αγοράσω τελικά Ισλάμ να ξεμπερδεύω; Ζόρικα εκεί τα πράγματα καθώς η θεολογία του Μουχαμέτη είναι άμεσα συνδεδεμένη με μια αυστηρή, αποπνικτική σχεδόν τυπολατρία που δεν σε απελευθερώνει αλλά σε δένει με χειρότερα δεσμά. Κι αν είσαι άνθρωπος του διαλόγου και της αμφισβήτησης, χάθηκες, σε πήρε… το καραβάνι της ερήμου και δεν θα σε ξαναδούμε σύντομα!

Το μήνυμα του Χριστιανισμού πέτυχε και επιβίωσε επί αιώνες, σε τόσο διαφορετικούς λαούς, έθνη, εθνότητες και ανθρώπους με διαφορετικές καταγωγές και ‘εθνικές’ αξίες καθώς δεν απαιτεί από κανέναν τίποτα που να μην μπορεί να δώσει, είτε Έλληνας, είτε Ισπανός, είτε Ινδιάνος, είτε Μογγόλος, είτε Αφρικανός. Κι αν ακόμη αρνείται κανείς να το δώσει, μπορεί να το… δανειστεί. Για τον καθένα υπάρχει ‘ευέλικτο πακέτο προσφοράς’ που δεν μπορεί να αρνηθεί! Αλλά το γιατί και το πώς μπόρεσε να εξαπλωθεί ο Χριστιανισμός και τι κόστος σε αίμα απαιτήθηκε για την ‘θρησκεία της Αγάπης’ είναι μια πολύ μεγάλη και θλιβερή ιστορία.

Πριν από περίπου 2000 χρόνια, στα χώματα της Ιουδαίας, αυτός ο πολύ ιδιαίτερος Διδάσκαλος, δεν ξεκίνησε να πουλήσει τίποτα και σε κανέναν. Δεν ήθελε να ξεγελάσει, να εξαγοράσει, να ‘μαντρώσει’ κανέναν. Η λογική της αιχμαλωσίας δεν ήταν η λογική του Γαλιλαίου. Αναπτύχθηκε, ‘εκλεπτύνθηκε’ και εφαρμόστηκε – απολύτως επιτυχώς - αιώνες αργότερα από επισκόπους, πατριάρχες, αυτοκράτορες και θεολόγους. Ο Ιησούς προτείνει την Αγάπη ως επανάσταση ψυχολογική, πνευματική, εσωτερική και, επομένως, προτείνει την ελευθερία αλλά με όρους σωτηριολογικούς, όχι με αναφορές και ορίζουσες αναρχίας, ασυδοσίας και, εν τέλει, ανωριμότητας και ανοησίας. Ο Ιησούς μιλά στους μαθητές του για την Αγάπη αλλά δεν αρνείται πως αυτή η Αγάπη μπορεί να σημαίνει ρήξη, πόλεμο, σύγκρουση και αναζήτηση της Καινής Ζωής με κόπο, πόνο και θυσίες. Και όποιος κι αν στο αρνηθεί αυτό, είναι εχθρός σου. Ακόμη κι αν είναι ο πατέρας ή η μητέρα σου. Όμως, αξίζει τον κόπο, υπόσχεται ο γλυκύς Ναζωραίος. «Και πας ος αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλάσια λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονονομήσει» {Ματθ. ιθ’29}.

Με άλλα λόγια, ο Ιησούς απαιτεί από σένα να… ρισκάρεις. Σωτηρία εκ του ασφαλούς δεν νοείται, είναι απλά μια άλλη επινόηση του Εγώ –όπως συνέβη στην συνάντησή Του με τον πλούσιο ‘νεανία’ που όταν έμαθε ότι πρέπει να τα πουλήσει όλα και να ακολουθήσει τον Διδάσκαλο έφυγε τρέχοντας.

Χρειαζόταν ρίσκο, γενναιότητα, υπέρβαση… με κτήματα και πιστωτικές φουλαρισμένες, εξοχικό στη Μύκονο και τρεις λιμουζίνες να σε περιμένουν, όλα μάλλον φαντάζουν εξαγορασμένα παρά κερδισμένα.

Για να σώσεις τον εαυτό σου πρέπει να τον Αγαπήσεις.

Δηλαδή να τον… χάσεις.

Το… ρισκάρεις;

Η επιλογή είναι προσωπική.

Πάντα έτσι δεν ήταν;

Μάρτιος 2007 – Δεκέμβριος 2009

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 5 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Ο Διδάσκαλος ΙΗΣΟΥΣ και το μήνυμα της Αγάπης…

Πράγματι η πίστη είναι δεκανίκι. Και πολλές φορές κρησφύγετο. Υπό τη σκιά της, πραγματοποιούνται τα χειρότερα εγκλήματα. Φράση – κλειδί: «πίστευε και μη ερεύνα».
Μόνο μέσα από την γνώση μπορεί να επιτευχθεί η ολοκλήρωση και η ισορροπία, κατά την άποψή μου. Και μόνο μια «τακτοποιημένη ψυχή» μπορεί να αγαπήσει με την έννοια που αναφέρεις, αγαπητέ Αντώνη. Άρα το ρίσκο είναι: απαρνείσαι τα «καλώς κείμενα» οπότε κινδυνεύεις να βρεθείς στο περιθώριο? ‘Η συνεχίζεις βολεμένος, εντός των παρενθέσεων που κάποιοι έθεσαν, μισοκοιμισμένος, μισοσκυμμένος, μέχρι να παραδώσεις ψυχή καθαρή? Τι την θέλεις την ζωή, τι την θες και την ψυχή….
Συγχαρητήρια, για άλλη μια φορά !

****************************************************************
χαίρομαι που εν μέσω ξενόφερτων και αλλότριων 'εθίμων' που κακώς έχουν συνδεθεί με την όποια έννοια των Χριστουγέννων και όπως την αντιλαμβάνεται κανείς, έχει ανοίξει ένας ζωηρός και μεστός περιεχομένου διάλογος γύρω από ζητήματα που μας αφορούν όλους... ευχαριστώ για τις σκέψεις σου viv... και η φράση που αναφέρεις, η περίφημη 'πίστευε και μη ερεύνα' παρότι πουθενά δεν απαντάται στις Γραφές, έχει καθιερωθεί από έναν μηχανισμό εκπλήρωσης θρησκευτικών καθηκόντων και ουδεμία σχέση έχει με την πίστη, την κοινωνία των πιστών, την όποια εσωτερική, ουσιαστική και υπερβατική -άρα μεταμορφωτική - θεώρηση της Αγάπης...-SAILOR
Reviewed by viv
December 20, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.........





******************************************************************************
ευχαριστώ Ελεωνόρα και Δημήτρη και ήθελα να επαναλάβω πως όλα τούτα είναι προσωπικές απόψεις που δεν έχουν κλειδώσει οριστικά μέσα μου. είμαι πάντοτε στην πλευρά των ανθρώπων που αναζητούν, που αμφισβητούν αλλά που δεν θέλουν με περισσή ευκολία να αποδομούν.
Reviewed by ΧΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
December 19, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Θα συμφωνήσω και εγώ. Διαφωνώντας με το καθεαυτό περιεχόμενο, εδώ υπάρχει ένα διαμάντι λογοτεχνικό. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς χριστιανός ή έστω θρησκευόμενος, για να απολαμβάνει τον Παπαδιαμάντη ή το Ave Maria.
Reviewed by Ελεωνόρα
December 19, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Ο Διδάσκαλος ΙΉΣΟΥΣ και το μήνυμα της Αγάπης

Δυσκολεύτηκα και δεν μπόρεσα τελικά να κατατάξω αυτό το Πόνημα στην εύκολη κατηγορία των « Άρθρων ». Δεν βρήκα και φυσικά ΔΕΝ υπάρχει τουλάχιστον πρόχειρη και γνωστή « κατηγορία » για να το τοποθετήσω και αυτό γιατί πρόκειται για υπαρξιακά δομημένη/δοσμένη Αλήθεια γραμμένη άγραφη γραφή…. Και τέτοια κατηγορία στην Λογοτεχνία δηλαδή στην Τέχνη που πραγματεύεται τον ΛΟΓΟ , δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει, γιατί εμείς είμαστε ανάξιοι να την εντοπίσουμε....

Να πω Μπράβο ; ή μήπως Εύγε Αντώνη ; Μπορεί και να προσβάλλω αυτό που θεωρώ εγώ Αληθινό/διαχρονικό/αιώνιο/και Αθάνατη Πηγή. Αν τελικά κάτι πρέπει να πω, τότε υποκλίνομαι ευλαβώς στη γραφίδα και το πνεύμα κάποιου που τελικά φαίνεται δυστυχώς ότι η Ελλάδα του… πάλαι ποτέ πνεύματος, έτσι όπως την καταντήσαμε, είναι πολύ μικρή και κατέστη δυστυχώς ανάξια να φιλοξενεί έναν όχι συγγραφέα, όχι Λογοτέχνη, μα ένα Πνεύμα όπως Εσύ…. Αντώνη Μυκονιάτη….. Τώρα για το….. 5 !! Συγνώμη…. Αλλά …..άστο να βρίσκεται….. εφ’ όσον ….. έτσι μικρά που λειτουργούμε , δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά….. Nikos Stylianoy

*****************************************************************************
φίλε μου Νίκο τα λόγια σου για μια ακόμη φορά με συγκίνησαν βαθιά... ευχαριστώ... τι άλλο να πω...
Reviewed by Nikos Stylianou
December 18, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Ο Διδάσκαλος ΙΗΣΟΥΣ και το μήνυμα της Αγάπης

Όπως πάντα, ένα άψογο λογοτεχνικά κείμενο, σαγηνευτικό, δροσερό και ιλαρό.

************************************************************************
χαίρομαι ειλικρινά για την ανταπόκριση Chaos... να'σαι καλά...
Reviewed by Chaos
December 18, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: