στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Για όλες τις αισθήσεις υπάρχει ένα σημείο κορεσμού, για το μάτι ποτέ. Αχόρταγο – αδηφάγο – ανικανοποίητο – αναρχικό – αιρετικό, λες και υπάρχει κάποια γεννήτρια και το τροφοδοτεί συνεχώς – ανηλεώς ή το μαγνητίζουν, το ηλεκτρίζουν, ερεθίζουν, το γοητεύουν, μαγεύουν, σαγηνεύουν τα χρώματα, οι εκφράσεις, τα μάτια, το βλέμμα των άλλων… Ή μήπως υπακούουν στα συναισθήματα !
Η απορία, η μελαγχολία, η ικεσία στο βλέμμα… Η αγάπη, ο έρωτας «βλέπεται στο βλέμμα».
«το συναίσθημα κυριαρχεί στο βλέμμα».
«ότι χρώμα κι αν έχουνε τα μάτια, ο τρόπος ου κοιτάνε… παίρνει «το χρώμα των συναισθημάτων».
«το μάτι δημιουργεί συναισθήματα – το βλέμμα δημιουργείται από συναισθήματα».
Στο βλέμμα μπορείς ν’ αποκρυπτογραφήσεις το DNA, ν’ αποκωδικοποιήσεις τη ματιά της λογικής ! Ένα απλό κοίταγμα στα μάτια, στην έκφραση, στο βλέμμα, και όλος ο βυθός των συναισθημάτων βγαίνει στην κοίλα επιφάνεια των οφθαλμών γιατί τα συναισθήματα είναι ποικίλα, ποικιλότροπα, κάνουν κοιλιά, εγκυμονούν και γεννάται ένα δάκρυ, που κατά ένα περίεργο τρόπο είναι κοίλο !
Η αισθητική είναι αυτή που ισορροπεί το συναίσθημα με το δάκρυ, με την απίστευτη ευκολία που ισορροπεί το πουλί στο σύρμα, χωρίς να ταλαντεύεται ούτε χιλιοστό.. ίσως γιατί δεν κοιτάει ποτέ στο κενό, δεν χρησιμοποιεί καν τα φτερά του για «δοκό ισορροπίας» για να μην απασχολεί «τα φτερά του βλέμματος».
Όταν οι ματιές συναντιούνται, θέλεις να μιλήσεις αλλά η μεγάλη επιθυμία ενεδρεύει στη σκέψη. Όταν οι ματιές ενώνονται … τα λόγια είναι περιττά γιατί τα συναισθήματα είναι απέριττα και φωλιάζουν στην αγκαλιά μιας άρρητης ευτυχίας !
Αν τώρα η ένωση των συναισθημάτων δεν γίνει εφικτή, τότε θα έχουμε την αληθινή όμως «σιωπή των ματιών» με τα βλέφαρα ακίνητα, να μην ανοιγοκλείνουν, γιατί ο κτύπος της καρδιάς θα είναι ισχνός και θα ακουστεί από την επιθυμία.
Όσο για την περίφημη οφθαλμαπάτη… ένα είναι σίγουρο, ότι «φταίει το συναίσθημα και ποτέ το μάτι».