ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ

Πεθανε ο γατος μου χθες το βραδυ και η μαυρη κηλίδα  χαθηκε απο το σπιτι..
Καθε ιχνος γοητειας και αξιοπρεπειας χαθηκε ετσι ξαφνικα επειδη το προσταξε η φυση..
Η μοναξια λοιπον αρχισε την συγκατοικηση της μαζι μου μιας και ο παλιος μου συγκατοικος απεβιωσε..

Ομολογω πως στην αρχη δεν με ενοχλουσε και τα βραδια ουτε καν να με ξυπνησει για φαγητο..
Αυτος ο νεος συγκατοικος ηταν πιο ηρεμος και γαληνιος και τρεφοτανε με τα κομματια της ψυχης μου...
Πρωτα παρουσιαζοντας τα μπροστα μου εν ωρα αυτοκριτικης και επειτα εξαφανίζοντας τα δια παντος...
Μετα απο καιρο θαρρω πως εκανα τα αδυνατα δυνατα για να διαλυσω αυτην την συγκατοικηση που ειχε αρχισει να γινεται βασανιστικη ..
Μα ηταν κατι ανυποστατο πλεον μιας και ειχε γινει κομματι του εαυτου μου,απομονονώντας και περιθωριοποιώντας με διχως ελεος ,ελπιδα η διαφυγη....-