Ώρες ώρες πιστεύω πως όλα τα αντίο χώρεσαν σε ένα χαμόγελο ,σε μια ζουμερή καλημέρα και σε ένα ανθισμένο τριαντάφυλλο..
Αυτά είχα και αυτά ακολούθησα μέσα στην ζεστή λάμψη του τζακιού μου και στους φρεσκοβαμμένους τοίχους της κάμαρας μου...
Μα ο καιρός ζέστανε και η φωτιά δεν λέει να ανάψει και το χρώμα αρχίζει να φαντάζει τόσο μουντό στα μάτια μου...
Ένα κλικ αρκεί για να εγκαταλείψω το καταφύγιο μου και να εξορμήσω στο άγνωστο περιβάλλον της ψυχής σου ..
Να γνωρίσω τα ώριμα και γόνιμα μονοπάτια της ματιάς που γεμάτος δέος και λατρεία αντικρίζω...
Και ένα ποτήρι μαυροδάφνη θα γευτώ στα χείλη σου σαν θεια κοινωνία...
Σαν τελειώσει θα αρχίσω να γεύομαι τους χυμούς σου γλυκό μου βατόμουρο..
θα κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά για να μην αγγίξει κανένας τον καρπό σου, σαν έρθουν τα χιόνια στο πλάι μου, στην ζεστή κάμαρα της ψυχής μου θα σε έχω και θα σε κερνώ αγάπη, πίστη και ΠΑΘΟΣ...