Δεν εχει νοημα να στεκεσαι και να περιμενεις δεν προκειται να γυρισει
οτι εκανες το εκανες,παλεψες να το περασεις, να το νιωσεις και να το κυριεψεις ομως δεν τα καταφερες εκει μες τις αραχνιασμενες αποθηκες του μυαλου σου τα αποθεμετα σε περιμενουν να τα καταναλωσεις ανωριμα,επιπολαια και παρορμιτικα...και σαν τελειωσουν ο χρονος πισω δεν γυρνα ,μονο στην ψυχη αναθυμνιασεις εχουν μεινει τοξικες καταστροφικες.Προσπαθεις να το πολεμησεις περνας την ζωη σου με πολλα νεα χρωματα ομως αυτη η στρωση αυτη η πρωτη στρωση καλα κρατει στα τειχη του μυαλου σου,η λυλοιπον ειναι μια η τα καταστρεφεις ολα ή επιστρεφεις σε αυτο το παλιο χρωμα ικετης και σακατης περιηγητης στις αδειες πολεις της ψυχης σου,γεματος ρωγμες και εγωιστικα ξεφλουδισματα.Και ξαφνου γινεσαι δυο κομματια απομακρυσμενα μεταξυ τους,το ενα πηγαινει απο εδω και το αλλο απο εκει ψαχνοντας για μια γη που ανατελει ,τα φτερα σου ομως ειναι κομμενα οποτε η πηδας και φουντο η παλι στα παλια....