Οι λεξεις είναι όπως η ανθρωποτητα,
αλλες φορες καλη κ άλλες κακη κ βιαιη, σπαταλη κ απληστη.
Oταν όμως οι ομορφες λεξεις συναντουν άλλες λεξεις που είναι
κ αυτές ομορφες γινονται ποταμι,
τοτε ο ηλιος είναι βεβαιος για τον κοσμο.
Αυτό το ποταμι παρασερνει μαζι του κ τις ασχημες λεξεις κ τις
κανει κ αυτές ομορφες.
Όμως κοιταξε! Τα πραγματα δεν είναι παντοτε ομορφα. Για την ακριβεια σπανια
τα πραγματα είναι ομορφα κ τοτε το γαργαρο νερο του ποταμου μετατρεπεται
σε υδροχλωρικο οξυ που αφριζει κ κατακαιει τα παντα.
Υπαρχουν όμως 2-3 πραγματα στο κοσμο που είναι ανοξειδωτα κ παντοτινα, που
δεν είναι καθολου σπανια κ υπαρχουν σε αφθονια κ σε πνιγουν στην αγκαλια τους.
Να επιστρεφεις στο σπιτι κ ο γιος σου να τρεχει κ να σε αγκαλιαζει, κ ολη η κουραση
του γραφειου να σου φευγει αστραπιαια, εν ριπη οφθαλμου.
Ξερω, τσακωθηκες με την αγαπημενη σου αγρια. Δεν μιλιέσται εδώ κ μια βδομαδα.
Βαλε νερο στο κρασι σου.
Κ ξερε,
αυτές τις μερες το φεγγαρι κ ο ηλιος είναι ακριβως απεναντι. Όταν δυει ο ηλιος ανατελει
το φεγγαρι. Κ όταν ανατελει ο ηλιος δυει το φεγγαρι. Ακριβως απεναντι, ετσι που αν ανοιξεις τα χερια σου διαπλατα στη μια χουφτα εχεις το φεγγαρι κ στην άλλη τον ηλιο.
Επιμενω. Θελω να φανταστεις αυτή την σκηνη με ολο σου το είναι:
Εσυ πανω στην γη κ μεσ το ένα χερι να χεις τον ηλιο κ στο άλλο το φεγγαρι.
Κ συ τσακωθηκες αγρια με τη φιλη σου. Το ξερω, κ γω νεος ετσι συμπεριφερομουν.
Αγρια, αγρίμι.
Θαρω όμως καταλαβες τι πρεπει να κανεις. Γονατισε μπροστα της, μεσ το ένα χερι
το φεγγαρι κ το άλλο τον ηλιο. Χωρις κουβεντα, μονο αυτό να πεις:
Δικα σου, πες της.
Δικα σου. Μονο αυτό: δικα σου.
Κ ξερεις τι θα γινει;
Η σιωπη. Η δικη σου κ η δικη της.
Η σιωπη του φεγγαριου κ του ηλιου κ αναμεσα στα χερια σου η αγαπημενη σου.
Κ να θυμασε. Ακριβως πριν την φιλησεις πες της ένα ευχαριστω κ υστερα κανε ότι
θελεις, είναι ολη δικια σου.
Μια ιστορια με αφορμη την Κ. Δανδουλακη, Nothing but the sea,
Ευχαριστω για την φιλοξενια, κριστοφ, 5/8/2012