 |
0.0 |
0
Ένα χαμόγελο απόψε χάρισέ μου
Βάλσαμο να ναι στης ψυχής τη σκήτη
Χρόνια βουβά σβήσε μου απ’ τη μνήμη
Και τον καημό μου διώξε Άγγελέ μου
Κι αν ηδονές σε κυριεύουν πες μου
Λύτρωση είναι της καρδιάς οι χτύποι
Όταν ριγούν μες στης φωτιάς τα στήθη
Η χάνονται στην δίνη του ανέμου
Ένα ταξίδι μακρινό λαχτάρησα κι εγώ
Μ’ ένα κορμί που τόσο του ‘χει λείψει
Να νιώσει του κρασιού σου το μεθύσι
Στεγνής ζωής να κουβαλήσει το σταυρό
|
|
|
|
Η Αίσθηση της στέρησης( στεγνή ζωή),η απώλεια ,η μοναξιά ,τα εμπόδια ,τα αδιέξοδα, ο Γολγοθάς, που συνθλίβουν και ένα ταξίδι, κάλεσμα αγάπης ,που όλοι αναζητάμε και δεν θα θέλαμε να τελειώσει ποτέ! |
|
Μακάρι ο καθένας μας να ταξιδέψει έτσι, Τουλάχιστον για μια φορά στην κάθε του ζωή. Να το νοιώσει, να το βιώσει και να το εκτιμήσει όπως του πρέπει! Να είσαι καλά! |
| το να τρυγήσει κανείς τη ζωή, να την απολαύσει σε όλη την ιερότητά της, διέπει ως άξονας κεντροβαρικός την γραφή σου που σπειροειδώς ανελίσσεται, ανέρχεται, ανεβαίνει συνέχεια σε όλο και υψηλότερα επίπεδα... έχω μια περίεργη γεύση στο στόμα όταν σε διαβάζω φίλε Δημήτρη... μια λαχτάρα, μια δίψα, μια πρωτόγονη ανάγκη να βρω ξανά την πρωτοπηγή όλων... να'σαι καλά... |
|
Ένα ταξίδι μακρινό λαχτάρησα κι εγώ Μ’ ένα κορμί που τόσο του ‘χει λείψει Yπέροχο.. Το κακό είναι ότι αυτό το ταξίδι θα υπάρχει πάντα και μη αφήνοντας το μένεις δέσμιος αυτού του ονείρου που για πάντα θα αγαπάς... |