Ξεχαστήκαμε στη λύπη,
στην άφλογη καρδιά μιας παγερής νύχτας.
Μόνη αληθινή παρουσία η σιωπή,
αλύγιστη ,απρόσωπη, σχεδόν νεκρική.
Βυθίστηκε το βλέμμα μας στο τέλειο κενό.
Τα μάτια μας στένεψαν…
Χάθηκε ο ορίζοντας
Μεγαλώσαμε….. τόσο άξαφνα…..
Χτες ακόμα
Απλώναμε τα όνειρα μας
στα φωτεινά μονοπάτια του ήλιου
όμορφοι ,με τη γεύση του έρωτα στα χείλη
Δυνατοί και έτοιμοι για όλα.
Και τώρα….
Μόνο στιγμές…
Ξεθωριασμένης φωτογραφίας απεικονίσεις
οι ηλιόλουστες μέρες μας,
οι ζεστές αμμουδιές που περπατήσαμε,
το θερμό αγκάλιασμα της Αγάπης που ζήσαμε
Στιγμές….που είμαστε…
Θαμπώνουν οι εικόνες του χθες
καθώς βουτηγμένο στα δάκρυα
Το φώς του ήλιου κατεβαίνει πια στις κόγχες
των γερασμένων ματιών μας …