 |
0.0 |
0
Φλόγα κεριού που αλλάζει μορφές
Mια μάγισσα Κίρκη ανακατεύει τα μαλλιά
Και στο βάθος μια θάλασσα που δεν ξεχνά.
Στις παραλίες ανάψαν πάλι οι φωτιές
Χαραγμένο στα βράχια το αιώνιο αίνιγμα
Δύναμη που έχασα σε μια δόση περηφάνιας.
Χιλιάδες ίπποι διασχίζουν αέρας την πλαγιά
Εκείνος ο σκοτεινός ιππότης παραπατάει
Η παράνοια φωτίζει τους τοίχους της σπηλιάς.
Και στο βάθος μια θάλασσα που δεν ξεχνά...
|
|
|
| Κινηματογραφικό ποίημα des.Μικρό όμορφο video...5 |
| καμιά φορά όσα βλέπουμε είναι όσα αρνούμαστε να δούμε... να μιλήσουμε ή όχι για το μηδέν; να αποδεχθούμε ή όχι την αυγή αφού θα τη διαδεχθεί η νύχτα; αλλά στο βάθος μια θάλασσα που ξεχνά... έτσι είναι, αλίμονο αν δεν ήταν ετσι |