Μουντός καιρός αλλόκοτες σκέψεις
έρημος γιαλός μαβιές βλέψεις
μόνο ο παφλασμός που φέρνει τα κοχύλια
τρεμοσβήνει της μελαγχολίας τα καντήλια.
Πόσο μου λείπει αυτή η στιγμή
η εικόνα σου θαμπή μουντή
έφυγες μια μέρα συννεφιάς μολυβής
δεν ήξερα αν το δάκρυ, είναι δικό σου
ή της βροχής.
Έμεινα μόνος με τα κοχύλια
τ’ άφησα να δροσίζονται από το κύμα
μάζεψα τα μάτια μου από τη θάλασσα
να μη με μαλώσει που δεν την άκουσα !!