συλλογή: εγώ ο ανάδρομος
Λοιπόν τι έχει μείνει;
Ενα σκοτάδι, γιορτινό
που τη φωνή στερεί απ΄τα άστρα
στα βουβά τους σουλάτσα,
στα στερνά τους ταξίδια
στις ρωγμές τις αχνες,
του φωτός τους.
Λοιπόν τι έχει μείνει;
Ένα βιός, ζηλευτό
μια ιαχή που σκορπάει την τέρρα
στροβιλιζοντας όπως
ανασαίνει ο κόπος
στην παραίσθηση μεσ΄
της νυχτός τους.
Λοιπόν τι έχει μείνει;
Σαν πεθάνει η θλίψη
στου πρωίου τη χάρη..
θα θυμάται ο εαυτός
με στοργή το φεγγάρι!!!
και τίποτα πια
δεν θα΄χει μείνει..