συλλογή: ερωτοφώς
Να΄χαμε μια δεύτερη ζωή..
μια ζήση ακόμα,
τα φεγγάρια που θα αδράξουν
στο κορμί τους,
..ακόμα μια ανάμνηση
κι ακόμα μια μετά,
σαν κύμματα παραίσθησης,
να φύγουμε μαζί τους.
Σαν της μυρτιάς το άνθισμα
που έρχεται και αλυχτά
τις εποχές της νιότης της
στα φύλλα τ ΄ασημιά,
εκεί που οι χρόνοι ερωτροπούν
και μοιάζει τ΄άγγιγμα
το πλάνο του αγεριού,
με νέα γνωριμιά.
Μια ζήση ακόμα ανάδρομη
μέσα της να στοιβάξει
όλο το μωβ του έρωτος
που χάθηκε στα φώτα
..εκείνου που εχάθηκεν
που αγγέλοι δεν εράναν
κι οι μοίρες αποφάσισαν
να ορθωθεί σαν πρώτα.
Μα ότι κι αν εζήτησα
όσες ζωές κι αν έρθουν
να δώσει να ΄ρθουνε ξανά
όλες οι αναθυμιές της
κι ότι απ΄'ολα πιότερο
να ζήσω αναζητάω
είναι οι αλλοτινές
οι άγιες γνωριμιές της.
Τη γλύκα να ΄χουν πάντοτε
εκείνη που μου εδώθη
απο τα δυο τα χείλη της
και τ΄ουρανού τ΄αστέρια,
χλωμά τα άγια χρώματα
που άπλωσε εντός μου
κι αποσταμένα έμειναν
γερμένα καλοκαίρια.