♦ Όμορφη μέρα, με την πρέπουσα μελαγχολία.
♦ Συννεφιασμένη περίληψη, θαμπό περιτύλιγμα να προσκαλεί τις βαριές επιδιώξεις της κρύας επόμενης ημέρας. Η νοσταλγία έχει κρεμαστεί στα απλανή βλέμματα και η αναπόληση των επιλογών προκαλεί έναν πανικόδρομο εφιάλτη χαμένων ονείρων. Οι τίτλοι κατέπεσαν και ο θόρυβος βαρύγδουπος όσο ποτέ, χάραξε στον ορισμό της αβεβαιότητας το περίγραμμα της απελπισίας.
♦ Μονόφθαλμη η προσέγγιση των κειμένων και θεόρατοι προστάτες παρασυρμένοι στο χάος που δημιούργησαν, ακροβατούν επικινδύνως υπεράνω πυρακτωμένων ακμών, ακυρώνοντας τη σχέση του σημαίνοντος με το σημαίνον.
♦ Περιπλεγμένοι οι ρόλοι σε μια κοινωνία που ο βαθμός κατανόησης των γραμμών έχει αποδράσει από τις σειρές αφήνοντας πίσω εκείνο το θανατερό χλομό που αποδιοργανώνει το ερμήνευμα. Οι συνδικαλιστές κυβερνούν και οι κυβερνώντες συνδικαλίζονται. Τερτίπια απροσχημάτιστα, πρόσωπα με βαθμό ανικανότητας γιγάντιο, σαχλαμαρίζουν εκποιώντας κομμάτια της σιωπής των σωμάτων. Υπέρμετρη η δοσολογία της συνενοχής καταργεί το πασιφανές της κακοδιαχείρισης των βαρυπρεπών, καθιστώντας συνυπεύθυνο τον καστανά του πεζοδρομίου. Παραμιλητά άνευ ουσίας, ενώ η απουσία της πρωτογενούς σκέψεως απομακρύνεται αφήνοντας στον ερημότοπο τα εγκαταλελειμμένα χαμόκλαδα.
♦ Ενώ μια αφηγηματική πολιτική χειρίστου είδους απομακρύνει από το περιβάλλον απροκαλύπτως το αυτονόητο, απογυμνώνοντας την κατάντια κάθε μορφής εξουσίας. Ομάδες εκπαιδευμένες στη λογική της αυθαιρεσίας, συμβαδίζουν, αποφασίζουν, συναπορρίπτουν, επιρρίπτουν, εκλέγουν αναλόγως της χωρητικότητος του ατομικού συλλογισμού και ακυρώνουν παραληρώντας, περιφραγμένες εντός του χαραγμένου πεδίου τους.
♦ Χοντρό το τσόφλι της πολιτικής ανάγνωσης, στηρίχθηκε εδώ και αιώνες στα όρια μιας απίστευτης συναλλαγής ψυχών, σωμάτων και αναπνοών, αναμασώντας ρητορικές υποσχέσεις, υπογράφοντας τοιουτοτρόπως την ανυπαρξία της έννοιας των μηχανισμών που θα φρόντιζαν την καλλιφωνία μιας σχεδιασμένης διαδρομής.
♦ Χαμένο ταξίδι και οι μεταφορές παρηκμασμένοι συντάκτες επί ματαίω προσπαθούν να κοσμήσουν την ανορθογραφία της απαξίωσης.
♦ Και η ικανοποίηση των πρωτόλειων ενστίκτων, κακόγουστη φράση γιαγιάς αλλοτινής εποχής, στρογγυλοκάθεται πια, σκληρή πραγματικότητα, κόμπιασμα παραπονεμένο, υπόλοιπο προδοσίας της ζωής, η οποία επαναλαμβάνεται αδιαφορώντας για την εκδήλωση των συναισθημάτων.
♦ Ξοφλήσαμε!
♦ Γελοιογραφίες χωρίς λεζάντα, ενώ οι σημαίες μεσίστιες ψάχνουν στο πάτωμα τη χαμένη αξιοπρέπεια.
♦ Όμορφη μέρα, με την πρέπουσα μελαγχολία!
♦ Οι δρόμοι ερημαίοι χάνονται στο άπλωμα του ορίζοντα, τα πεσμένα φύλλα κλειδώνουν τα χαμόγελα και στα σπίτια ανοίγουν τα παλιά συρτάρια. Άνθρωποι ψάχνουν τις χαμένες αξίες τους και οι αγώνες που ξεχάστηκαν θα φροντίσουν για τις καινούργιες αναφορές.
♦ Και μες στην απόγνωση γεννιέται το όνειρο κι η ευτυχία ουσιαστικό μοναδικού αριθμού, παγωμένη στην περίμετρο της ψευδαίσθησης, θα προκαλέσει την αισιοδοξία.
♦ Στο λιγοστό χώμα κάποιος σπόρος θα βγάλει τη μυρουδιά και ένα μικρό γιασεμί θα αρπάξει το λευκό απ’ τα χρώματα.
♦ Αυθαδιάζοντας!
Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ