στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Πολλές οι νύχτες πέρασαν που στο μυαλό
τρεμόσβηνε η Πύρινη Κουρτίνα….
Αγαπημένα του παιδιά η κόρη κι’ ο αδερφόs της
Που όταν τα εβάφτισε, τους έδωσε τα ονόματα
Φωτιά και Εφιάλτης…
Αγαπημένα του παιδιά, μ’ άπειρα ανδραγαθήματα
και βήμα να μιλάνε..
φωνή να προβοκάρουνε και μίσος να σκορπάνε
Φόβο να σπέρνουν συνεχώς με λυσσαλέες μάχες,
φλόγες παντού που να σκορπούν τον πανικό σ' ανθρώπους
να προσπαθούν στον θάνατο φέρουν τα πρόσωπα τους
τους εγκλωβίσουν και δοθούν βορά σ’αυτόν και να χαθούν…
Κι’ ο εφιάλτης πίσω τους με λασποκόκκινη μορφή
βρεγμένος – ιδρωμένος
να σπέρνει σπόρους πανικού κι’ άκρατης αγωνίας
σπόροι που αμέσως ρίζωναν ψυχές των φοβισμένων
κάνοντας τρέμουν συνεχώς, με πόνο απελπισμένων.
Τρέμει στην Αγωνία του…
Κι’ όσο θ’ αποκαλύπτεται τόσο και θα βρυχάται
με όλο πιο τεράστιες τις φλόγες και την δίνη
πιο έντονη η μανία του, το τέλος ν’ αποφύγει
πνίξει μες την καταστροφή, τρομάξει τον.. Θεό του
απόφαση ν’ αλλάξει..
Κάτι που ειναι αδύνατο και που καλά γνωρίζει
γι' αυτό και είναι σκυθρωπός και δεν πανηγυρίζει …
Νίκος Στυλιανού